۲۱ تير ۱۳۹۵ - ۲۳:۴۱
کد خبر: ۴۳۷۳۶۱
استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد:

سراسر قلوب مؤمنان خوف و خشیت از خداوند است

استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد گفت: مؤمنان زمانی که یاد خدا می کنند، سراسر قلوب آن ها را ترس و هراس می گیرد؛ چرا که عظمت پروردگار را درک می کنند.
توکل برخدا

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، خانم احمدی پارسا، استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد، امروز در جلسه تفسیر که در حسینیه معین الضعفا در مؤسسه دختران آسمان برگزار شد با استناد به آیات قران به ویژگی های مؤمنان اشاره کرد.
 

وی افزود: خداوند متعال در آیه 177 سوره بقره به ویژگی های افراد نیکوکار اشاره می کند و در سوره انفال به ویژگی های مؤمنان اشاره می کند و می فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيماناً وَ عَلي‏ رَبِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ، مؤمنان راستین فقط کسانى اند که وقتى خدا نزدشان یاد شود دل هایشان مى ترسد، و هنگامى که آیات او بر آنان تلاوت گردد بر ایمانشان مى افزاید، و در کارها و برنامه ها تنها بر پروردگارشان توکّل مى کنند.».
 

خوف و خشیت از خداوند، ترس توام با درک عظمت است
احمدی پارسا گفت: مؤمن زمانی که یاد خدا می کند، خشیت، ترس و خوف از خدا در دل آن ها می آید. این ترس، ترس موهوم نیست؛ بلکه خشیتی که مؤمن ها در دل هایشان احساس می کنند، ترس توأم با درک عظمت پروردگار است.  

 

این محقق و پژوهشگر حوزوی ادامه داد: وجلت، همان حالت خوف و ترسی است که به انسان دست می دهد، برای تقریب به ذهن می توان این گونه گفت که حس کردید، وقتی به دیدار شخص بزرگی می روید، دست و پای شما می لرزد و زبان شما به لکنت می افتد، این احساس بدین علت است که شخصیت او را می شناسید و می دانید چه فرد بزرگی است و به خاطر درک عظمت مقام، همچنین احساسی به شما دست می دهد.
 

سراسر قلوب مؤمنان، خوف و خشیت از خداوند است
وی ابراز کرد: مؤمنان زمانی که یاد خدا می کنند، سراسر قلوب آن ها ترس و هراسی می گیرد؛ چرا که عظمت پروردگار را درک می کنند و بر اساس آیه «إِنَّمَا یخْشَی اللّه مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ»، علما بیش ترین خشیت را دارند؛ بنابراین هر چه علم من بالاتر رود، خشیت من از خدا بیشتر می شود.

 

این استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد افزود: خداوند متعال می فرماید: «لَو انزلنا القرآن عَلی جَبل لَرأیته خاشعا متصدعا مِن خشیة الله...؛ اگر این قرآن را بر کوهی نازل می کردیم می دیدی که کوه از ترس خدا خاشع و ذلیل و متلاشی میگشت...»، قرآن بر ما نازل شده، آیا تغییری بر ما صورت گرفته است؟
 

احمدی پارسا گفت: متاسفانه قرآن را تنها سر عروسی فرزندانمان و سر قبر مردگان استفاده می کنیم و کاربرد آن همین موارد شده است، اما آیا به آن عمل نمی کنیم؟
 

وقتی آیات الهی بر مؤمنان خوانده می شود، ایمانشان افزایش می یابد
این محقق و پژوهشگر حوزوی اظهار کرد: صفت اول مؤمنان، ایجاد مسؤولیت است، دیگر ویژگی آن ها این است که وقتی آیات الهی بر آن ها خوانده می شود، ایمان آن ها افزایش می یابد و همیشه در جهت تکامل هستند.

 

وی با اشاره به آیه «وَ عَلي‏ رَبِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ»، ابراز کرد: سوم صفت مؤمنان این است که بر خداوند توکل می کنند.
 

این استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد افزود: معنای توکل این نیست که اسباب و مسببات را کنار بگذاریم. خدا اسباب و وسائل را در اختیار ما قرار داده است تا از آن ها استفاده کنیم و به او نیز باید توکل کنیم و او را وکیل بگیریم.
 

احمدی پارسا گفت: بر اساس قاعده، أَبَيَ اللّهُ أَنْ يُجْرِيَ الأُمُورَ اِلاّ بِأَسْبابِها، خداوند ابا دارد جاری کند امور را مگر به وسیله اسباب؛ بنابراین انسان باید تلاش کند و خدا را نیز وکیل خود بگیرد./1309/202/ب2

ارسال نظرات