ضمیمه آزاد ماهنامه سوره اندیشه منتشر شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، همزمان با سی ویکمین جشنواره فیلم فجر، ضمیمه آزاد ماهنامه فرهنگی تحلیلی سوره اندیشه به صاحب امتیازی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شد.

برخی از مطالب این ضمیمه به شرح زیر است:

به جای سر مقاله

تصویر و امر مقدس/ یوسفعلی میر شکاک

تأملاتی نظری در فیلم ایرانی

أفول زبان قصه گو/ اسماعیل بنی اردلان

پای در واقیعیت/ محسن باقری

سلوک معنوی در دالان سبز سینما/ احمد پهلوانیان

 غذاخوردن باچاقو/ علی عربزاده

سمیلیسم فطری/ محمد امین نوروزی

سینمای سنتی/ علیرضا خوشنویس

سینمای بی قهرمان/ محمد حسن فردوسی زاده

 از کار انداختن زبان؛راه گریز سینما از کالاشدگی/ محمد امین منصوری

 رسانه مبلغ/ علی جوادی

نقد فیلم در ایران

نقد در بوته تاریخ/ سید حسن حسینی

حراست از ماهیت سینما/ عبدالرضا نعمت اللهی

 سی سال فیلم و نقد/ مصطفی انصافی

جامعه و سینمای ایرانی

رسانش معنایی/ محمدالیاس قنبری

عناصر بی عنصر/ محمد جواد اسماعیلی

پیش به سوی تصرف سینما/ اسماعیل نوده فراهانی

سینما درسینما/ علی جعفری

سینما، آینه نیست/ محمد حسین شاه آبادی

تاریخ سینمای ایران

دام شتاب شیطانی/ محمد اسلامی

 این مولود هنوز بیمار است/ وحید تقوی پور

 سینمای رسمی، نه دولتی/ وحید تقوی پور

 قصه دولت و سینما/ سید علی اصغرتقوی

انقطاعی تاریخی/ محمد امین نوروزی

مدیریت سینما در ایران

دور بی تدبیر/ محمد صادق اسلامی

فراتر از حکم/ حمید میر خندان

 سینمای ملی، عزم ملی/ علی مرادی

جشنواره و فیلم های ایرانی

 تحول سیاست زاده/ سید مهدی ناظمی قره باغ

 یک سینما، یک جشنواره سعید مستغاثی

 جان بی رمق/ علیرضا خوشنویس

گزیده ای از آنچه یوسفعلی میرشکاک در «به جای سرمقاله» آورده به شرح زیر است:

فیلم از حیث ظاهر، صورت تکامل یافته عکس است و دوربین فیلم برداری، وجه غیابی دوربین عکاسی. آیا باطنا چنین نیست و نمی توان فیلم را به تصویر تحویل کرد؟ تصویر چه در نقاشی و چه در عکاسی، در دسترس ماست و ما را برمی انگیزد تا به امری که در ماورای تصویر است بیندیشیم؛ اما در نفس و عقل ما تصرف نمی کند و اگر برانگیختگی را نیز نحوی تصرف به حساب بیاوریم، حدود آن را نفس و عقل ما معلوم می کند. مسلما نسبتی که ما با یک تابلوی نقاشی برقرار می کنیم. قابل قیاس با یک عکس نیست. فی المثل فرد منتشر در برابر یک عکس واکنشی نشان می دهد که غالبا به وجه صوری عکس راجع است و از پسندیدن نپسندیدن فراتر نمی رود، اما بعید است که آثار ون گوگ یا سزان و گوگن و ماتیس را بپسندد. تفاوت هنر و تکنیک در چنین جایی معلوم می شود.

البته بسیاری از عکاسان کوشیده اند و می کوشند تا از اوضاع تکنیک فراتر بروند و تصاویری ارائه کنند که در زمره آثار هنری شمرده شود. اگر فیلم و به ویژه فیلم سینمایی بتواند هنر شمرده شود، چرا عکس را نتوان هنر به شمار آورد؟ آیا هنر شمرده شدن عکس و فیلم تاثیری در نسبت ما با آنها دارد؟

سال هاست که سینما را هنر هفتم عنوان می کنند و معدودی از عکاسان بزرگ را هنرمند به حساب می آورند. اما همچنان نسبت سینما با صورت غالب مردم، نسبت تصرف و غلبه است. این تصرف و غلبه در رسانه های فراگیر دیداری همچون تلویزیون و ماهواره به نهایت شدت رسیده و آدمی را از هر گونه هویت قومی و دینی منفصل کرده و به معافیت دائم از تفکر رسانده است.

بی گمان، برخی فیلم ها را می توان هنر به حساب آورد، اما سینما به معنای وسیع و فراگیر کلمه، هنر نیست؛ حتی اگر بتوان یکایک فیلم ها را هنر شمرد...»

ضمیمه آزاد ماهنامه فرهنگی تحلیلی سوره اندیشه با صاحب امتیازی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و با مدیر مسؤولی محسن مؤمنی شریف به سفارش  مرکز راهبردی جبهه انقلاب اسلامی منتشر شده است./996/ن602/ق