سياسي کاري با چاشني موشک!

به گزارش خبرگزاری رسا، بدون شک يکي از تلخ ترين صحنه‌هاي مناظره دوم نامزدهاي انتخابات رياست جمهوري دوازدهم، زماني بود که  رئيس جمهور نه تنها دفاعي از توان موشکي کشور و نقش آن در راستاي حفظ ثبات و امنيت کشور نکرد، بلکه آن را عملا مانعي در مقابل برجام دانست. آقاي روحاني تاکيد کرد که شعار نوشتن روي موشکها و نشان دادن شهر زيرزميني موشکي، در راستاي جلوگيري از انعقاد توافق برجام بوده است.در خصوص اظهارات آقاي روحاني نکاتي وجود دارد که نمي توان به سادگي از کنار آنها گذشت:

نخست اينکه مقام معظم رهبري بارها از توان موشکي و نظامي کشورمان تقدير و تمجيد فرموده و از قدرت نيروهاي مسلح کشورمان به عنوان عاملي مهم در ايجاد ثبات و امنيت در ايران و منطقه ياد کرده اند. توان موشکي جمهوري اسلامي ايران نيز يکي از مولفه ها و عوامل ثبات امنيتي کشور در مقابل تهديدات روز افزون در منطقه و نظام بين الملل است. به راستي در زماني که کشورهاي غربي و عوامل منطقه اي آنها در حال تهديد دائم جمهوري اسلامي ايران هستند، چه توجيهي جهت تضعيف توان موشکي کشور وجود دارد ؟ آيا در چنين شرايطي نبايد به توان موشکي کشور افتخار کرد؟ 

نکته دوم اينکه "قدرت سخت" در نظام بين الملل پشتوانه اي براي "قدرت نرم" محسوب مي شود. ارتباط ميان اين دو از ديد هيچ نظريه پرداز و تئوريسين در حوزه روابط بين الملل قابل انکار نبوده و نيست. اين قاعده در خصوص برجام نيز صادق است. بدون شک اگر توان  موشکي جمهوري اسلامي ايران و  جديت نيروهاي مسلح کشورمان در دفاع از آرمانهاي انقلاب و امنيت کشور و منطقه نبود، اساسا خبري از مذاکرات هسته اي ميان ايران و اعضاي 5+1 نيز نبود. آيا رئيس جمهور واقعا تصور کرده است که حضور 6 کشور آمريکا، انگليس،آلمان، فرانسه، چين و روسيه پاي ميز مذاکره معلول توان ديپلماتيک دولت يازدهم بوده است ؟! به راستي چه کساني چنين محاسبات و ايده هاي خطرناک و نادرستي را به رئيس جمهور القا مي کنند؟! 

به نظر مي رسد آقاي رئيس جمهور هنوز نسبت ميان قدرت سخت و قدرت نرم را در حوزه سياست خارجي کشورمان درک نکرده است. نبايد فراموش کرد که چانه زني ديپلماتها پاي ميز مذاکره با تکيه بر همين قدرت سخت عينيت مي يابد نه بالعکس! در دوران برگزاري مذاکرات هسته اي ميان ايران و اعضاي 5+1، يکي از موضوعات محل اختلاف ميان ايران و ايالات متحده آمريکا ( و متعاقبا تروئيکاي اروپايي) مسئله توان موشکي ايران بود. غرب در صدد بود به هر نحو ممکن در قالب مذاکرات برجام توان موشکي ما را محدود سازد. آيا در چنين شرايطي آقاي رئيس جمهور نبايد از خود بپرسد که دليل واقعي هراس واشنگتن و متحدانش از توان موشکي ايران در جريان مذاکرات هسته اي چه بود؟!  نگاه سطحي نسبت به توان نظامي کشور، نه تنها قدرت ديپلماسي را در حوزه سياست خارجي تضعيف مي کند، بلکه منجر به بروز توهماتي مي شود که براي اداره کشور خطرناک است. 

آنچه مسلم است اينکه اگر غرب نسبت به  قدرت روزافزون و توان نظامي کشورمان کمترين ترديدي داشت، نه تنها در مذاکرات هسته اي با ايران شرکت نمي کرد، بلکه در تجاوز نظامي به حريم مقدس کشورمان دريغ نمي کرد. آيا در چنين شرايطي بايد مولفه‌هاي اقتدار کشور را خرج يک رقابت سياسي کرد؟! سياسي کار دولت يازدهم با چاشني موشکهايي که نماد اقتدار جمهوري اسلامي ايران هستند کاملا محکوم و غير قابل قبول است. 

محمد حيدري