زیارت با معرفت سبب تحول درونی زائر می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمد شجاعی، استاد حوزه و دانشگاه، پنجشنبه شب در کلاس شرح زیارت جامعه کبیره که در حسینیه اثنی عشری شهرری برگزار شد با اشاره به زیارت بامعرفت، گفت: روایات متعددی در زمینه ثواب زیارت ذکر شده است.
وی با بیان اینکه زیارت سبب تحول درونی انسان می‌شود، بیان داشت: زیارت با معرفت سبب تحول درونی انسان می‌شود و این معرفت بسیار دقیق، عمیق و جزئی بوده و زمینه ساز درک و باور قلبی زائر به زیارت شونده می‌شود.
شجاعی عدم شناخت و معرفت زائر را نسبت به معصوم(ع) بسیار تأسف برانگیز دانست و ابراز کرد: این عدم شناخت و معرفت به سبب عدم احساس نیاز و فعال نشدن بُعد فوق عقلانی زائر است.
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه اگر انسان شأن عقلی و فوق عقلانی خود را رها کند، گرفتار ذلت و خاری شده و نیازهای عاطفی خود را از غیر طلب می‌کند، گفت: اگر انسان به خودش شناخت داشته باشد هرگز از سختی‌ها و رنجهای دنیا آزرده نشده بلکه دشواریها را مایه نورانیت باطنی خود می‌داند.
وی با بیان اینکه انسان از نور خلق شده و هرگز از امور و حوادث دنیوی احساس ضعف نکرده و شرافت خود را صرف اندوه و قصه خوردن نمی‌کند، اظهار داشت: اگر انسان قیمت خودش را بداند هرگز به گذشته فکر نمی‌کند.
این استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه انسان باید به حضور و شهود خداوند یقین داشته باشد، گفت: زمانی که انسان به بصیر و سمیع بودن خداوند یقین داشته باشد همه عالم را گوش و چشم حضرت حق می‌بیند و خلیفةالله به معنای آن است که کل نظام خلقت جلوه و ظهور خودش است که در همه جا حضور دارد.
شجاعی ثواب معرفت زائر به امام معصوم(ع) را همانند ثواب شهدای بدر بیان کرد و اظهار داشت: شهدای بدر کسانی بودند که در کنار پیامبر(ص) با دشمنان جنگیدند و این نبرد امتحان الهی بود برای آزمایش ایمان مسلمانان چرا که عده و ابزار جنگی اندک مسلمانان هرگز با ابزار و آلات جنگی دشمن و تعداد نفرات آنان قابل قیاس نبود.
وی با اشاره به روایتی از امام کاظم(ع)، گفت: ایشان فرمودند: اگر کسی امام رضا(ع) را با معرفت زیارت کند ثوابش همانند شهدای بدر است، زیارت با معرفت یعنی عارف به حقش بودن و اطاعت از فرامین ائمه معصومین است.
این استاد حوزه علمیه در ادامه با اشاره به کلام آیت الله جوادی آملی که در زمینه زیارت با معرفت بیان کرده‌اند، گفت: آنچه که مایه کمال زیارت می‌شود معرفت و شناخت مقام و موقعیت زیارت شونده است نه اعمالی بی روح و همراه با غفلت، همانند، بوسیدن صرف و نا آگاهانه ضریح یا در و دیوار، گردش کورکورانه در اطراف ضریح، تماشای آثار هنری و شمارش ستون‌ها، چراغها و شمعدان‌ها، این کارها به سیاحت شباهت بیشتری دارد تا به زیارت، ثواب‌های اخروی و آثار دنیوی که در روایات آمده بر زیارت واقعی مترتب است یعنی جایی که ارتباط قلبی با زیارت شونده برقرار شود و منشأ تحول در زائر گردد نه بر سیاحت و زیارت سوری./813/202/ب2