می خواهم در ردیف نوکران امام حسین باشم

به گزارش خبرگزاری رسا، در کتاب صد و بیست حدیث، درباره حالات آیت‏الله معصومی همدانی آمده است: به مناسبت میلاد سرور آزادگان، حسین بن علی(ع)، از طرف واعظان همدان و جامعه اهل منبر در مسجد محله حاجی، مجلسی برپا بود.

مرحوم آیت‏الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی، بعد از اتمام مجلس درسشان با عده‏ای از شاگردان در آن محفل شرکت کرد، آقای آخوند وقتی که وارد شد، در محلی که روحانیون نشسته بودند، نشست.

عده‏ای از آقایان منبری‏، جلوی درب مسجد ایستاده بودند، یکی از وعاظ هم درباره میلاد سیدالشهداء(ع) صحبت می‏کرد، در آخر منبر، همه آقایان دور هم جمع شدند و شروع کردند به خواندن اشعار مشهور ملارضای رشتی:

ان فی الجنة نهرا من لبن

لعلی و لزهرا و حسین و حسن

آرام آرام مردم شروع به گریستن کردند، مرحوم آیت‏الله آخوند یک مرتبه از جای خودش حرکت کرد و در ردیف منبری‏ها نشست.

آقایان می خواندند و آقای آخوند گریه می‏کرد و می‏فرمود: دوست دارم که اسمم در ردیف نوکران امام حسین(ع) نوشته شود.

در چند کتاب معتبر آورده شده است که خطاب به جبرئیل امین رسید  که به زمین نازل و گهواره جنبان امام حسین (ع) باش و او افتخار می کرد و این دو بیت را زمزمه می کرد:  

 ان فی الجنة نهرا من لبن                        لعلی و لزهرا و حسین و حسن

 کل من کان محبا لهم                               یدخل الجنة من غیر حزن

ملا رضای رشتی می‏گوید:

خواب کن صیحه از این بیش مزن                   آتش غم بدل ریش مزن

ز آه خود بر دل ما نیش مزن                         عرش را قائمه درهم مشکن

 ان فی الجنة نهرا من لبن                           لعلی و لزهرا و حسین و حسن

تو که جان را ز ازل باخته ای                       قد مردانه علم ساخته ای

عالمی را به غم انداخته ای                         به تو مکشوف شده سر و علن

ان فی الجنة نهرا من لبن                           لعلی و لزهرا و حسین و حسن

ای ضیاء بصر اهل ولا                             یاد کردی مگر از کرب و بلا

هاتف غیب مگر داد صلا                           که جدا می شودت سر ز بدن

ان فی الجنة نهرا من لبن                          لعلی و لزهرا و حسین و حسن(ع)

توشه صف شکن ممتحنی                          تو که آواره و دور از وطن

می شود قمست تو بی کفنی                        تو سهیل از مژه‏ات مه مفکن

ان فی الجنة نهرا من لبن                         لعلی و لزهرا و حسین و حسن

شهید مطهری(ره) در کتاب حماسه حسینی می‏نویسد: مرثیه همیشه باید مخلوط با حماسه باشد، این که گفته‏اند رثای حسین بن علی(ع)، باید همیشه زنده بماند، حقیقتی است و از خود پیامبر(ص) گرفته‏اند و ائمه‏اطهار(ع) نیز به آن توصیه کرده‌اند، این رثا و مصیبت نباید فراموش بشود، اما در رثای یک قهرمان، پس اول باید قهرمان بودنش برای شما مشخص بشود و بعد در رثای قهرمان بگریید./979/پ202/ن