رسالت‌هاي روحانيت ذيل الگوي امام امت
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، از بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار جمعي از مديران، مدرسان و طلاب حوزه‌هاي علميه تهران، حامل نكات مهمي در خصوص دغدغه‌هاي معظم‌له در حوزه نقش و جايگاه روحانيت در جامعه اسلامي بود. بر اين اساس مي‌توان سه نقش عمده‌اي كه ايشان براي روحانيت قائل هستند را مورد تجزيه و تحليل قرار داد. در ادامه تلاش خواهد شد با اندكي مداقه، اين سه وظيفه محوري مورد تأكيد معظم‌له واكاوي شود.
1 ـ «هدايت فكري و ديني» نخستين وظيفه روحانيت در جامعه اسلامي بود كه رهبر معظم انقلاب بدان پرداختند. طبيعتاً رسالت ذاتي نهاد روحانيت و كساني كه در اين سلك هستند، نشر و تسري گفتمان و آموزه‌هاي ديني جامعه است كه لب اساسي آن هدايت ديني جامعه در مسير الهي است. اين وظيفه روحانيت را مي‌توان در امتداد رسالت انبيا عليهم‌السلام دانست كه رشد و تعالي انسان‌ها را در مسير فطرت الهي دنبال مي‌كردند.
آنچه امروز يكي از مهم‌ترين نعمت‌هاي خداوند در اختيار ماست، حيات در يك جامعه ديني و در ذيل تعاليم وحي است و هرچند نارسايي‌هايي نيز در حوزه تربيت ديني در جامعه به چشم مي‌خورد اما چارچوب‌هاي اساسي جامعه در ذيل گفتمان اسلامي معنا يافته است. اگر نارسايي‌ها و كاستي‌هايي هم هست، اتفاقاً خود مؤيد آن است كه از تربيت و هدايت ديني مستغني نيستيم و هر اندازه كه در اين مسير پيشرفت رخ دهد، نياز به هدايت نيز تداوم مي‌يابد.
در اين ميان آنچه به عنوان چالش اصلي اين حوزه به چشم مي‌خورد «بي‌ايماني» نيست بلكه «انحرافات در ايمان» به مراتب آسيب‌زاتر است. در مقابل گفتمان «اسلام ناب محمدي(ص)» قرائت‌هاي انحرافي و التقاطي از اسلام، مي‌كوشد تا ايمان جوانان را به مخاطره جدي بيفكند. «اسلام‌شناسي» انحرافي كه با ارائه پوستين وارونه از اسلام، ترديدهاي جدي در اذهان جامعه مي‌افكند روحانيت را به عنوان مبلغان «اسلام ناب» تخريب مي‌كند و اين موضوع مسير هدايت ديني را با دشواري‌هاي جدي مواجه مي‌سازد.
اكنون به نظر مي‌رسد هدايت استدلال‌پايه و منطقي جامعه و خصوصاً جوانان با روش‌ها و ابزارهاي جديد، همچنان مورد توجه روحانيون قرار گيرد.
2 ـ «هدايت سياسي» ديگر رسالت روحانيت مي‌باشد كه دقيقاً مأخوذ از نگاه جامع انقلاب اسلامي و امام راحل (ره) به اسلام و رابطه آن با سياست است. هرچند قرائت‌هاي انحرافي و التقاطي از اسلام مي‌‌كوشند سياست ورزي ديني را به حداقل ممكن رسانده و با جدا ساختن نهاد دين از سياست، «روحانيت سياست پرهيز» را ترويج نمايند، اما روشن است كه روحانيت اصيل و علماي اعلام در طول يك سده اخير نسبت به تحولات سياسي ايران و جهان اسلام حساس بوده و عنداللزوم نيز موضع‌گيري و واكنش‌هاي متناسب نيز داشته‌اند، حتي مي‌توان ادعا كرد در يك سده اخير چه در صدر مشروطه و چه در نهضت ملي شدن صنعت نفت و چه در انقلاب اسلامي، روحانيت صرفاً موضعي انفعالي نداشته و اتفاقاً از موضع فعال بسيج‌گري اجتماعي گسترده نيز داشته است.
در اين ميان شبكه روحانيت به عنوان ساختار هدايتگري سياسي و انتقال‌دهنده بصيرت از امام به امت، جزو ويژگي‌هاي بي‌نظير جامعه برخاسته از انقلاب اسلامي است كه رهبران انقلاب اسلامي آن را مهندسي و طرح‌ريزي كرده‌اند.
3- حضرت امام خامنه‌اي(مدظله‌العالي) سومين وظيفه روحانيت را «حضور هدايتگر و ميداني در عرصه خدمات اجتماعي» مي‌دانند كه البته اين وظيفه در ساختار نهاد روحانيت شيعه نيز مسبوق به سابقه است. از ديرباز هر جا كه در قلب جامعه‌اي از انسان‌ها، روحانيت شيعه محوريت هدايت ديني آن جامعه را برعهده گرفته است، خود را از عرصه خدمت‌رساني و شئون اجتماعي به دور نديده و در وسط اين ميدان مهم و سرنوشت‌ساز بوده است.
در انقلاب اسلامي نيز، روحانيت در تمام عرصه‌هايي كه براي خدمت‌رساني به مستضعفان و محروميت‌زدايي از چهره جامعه نياز به حضور بود، بدون هرگونه چشمداشت با تواضعي كه الگو گرفته از اهل بيت(ع) است، در كف ميدان حاضر شد و جهادي عمل كرد.
اكنون به نظر مي‌رسد لازم است، موج جديد «خدمت‌رساني جهادي» براي برطرف كردن فقر و محروميت‌ها از چهره جامعه به راه افتد كه در رأس اين جنبش مردمي، روحانيت ميتواند ايفاگر نقش‌هاي اصلي و هدايتگرانه باشد. برپايي چنين جنبشي در جامعه، علاوه بر آنكه ميتواند در محروميت‌زدايي و پيشرفت عدالت‌محورانه كشور مؤثر باشد، در نهادينه‌سازي جايگاه دين به عنوان مبناي اداره جوامع بشري و الگوسازي از آن كارآمد خواهد بود102/ب3/998/.
منبع : روزنامه جوان