ولایت پذیری به سبک ابراهیمی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، عید سعید قربان روز درس گرفتن و عبرت گرفتن از ایثار بزرگی است که در ولایت پذیری آنان که در روز عید سعید غدیر «بخٍ بخٍ» گفتند اثر گذار است.

درسی که از قربان گرفته می شود درس گذشت از عزیزترین و محبوبترین ها است در راه معبود. آن که تحت ولایت و زعامت الهی است برای ثبات قدم باید محبوبترین های خود را قربانی کرده و با نفس به مبارزه برخیزد تا در بزنگاه های زمانه خود را نباخته و بر سر عهد و پیمان خود بماند.

افراد بسیاری در عید الله اکبر بودند و با مولای متقیان بیعت کردند اما بیعت آنها سه ماه نیز عمر نکرد و به زودی از عهد خود برگشتند. شاید شهادت نماینده امام حسین (ع) به دست آنان که برای امام زمانشان دعوتنامه فرستاده بودند یادآور روزی باشد که دختر پیامبر(ص) به نمایندگی از امام زمانش برای تجدید بیعت بر در خانه مسلمین مدینه می رفت و جواب می شنید که دیر آمدی کاش دیروز آمده بودی در حالیکه این جماعت 72 روز پیش از آن با مولای خود بیعت کرده بودند و این زمان برای فراموشی بسیار کم است.

برای آنان که ادعای انقلابی بودن دارند باید یادآور شد حضور در روز بیعت مهم نیست بلکه ثبات قدم در مسیر بیعت مهم است و برای جلوگیری از این آفت باید آن بدعهدی ها ریشه یابی شود و مورد عبرت قرار بگیرد.

این که دیده شود کسی چند دهه برای انقلاب زحمت بکشد و بعد به خاطر حب فرزند از اعمال متناقض اهداف انقلاب که صادره از سوی فرزندانش است دفاع بکند و این که دیده شود کسی چند دهه از عمرش را برای انقلاب زحمت بکشد و بعد به دنبال سهم خواهی و سهم داشتن از سفره انقلاب باشد به خاطر این است که این افراد یا راز ثبوت در مسیر حق را درک نکرده اند و یا خود را به جهالت زده اند.

عید قربان در طلیعه دهه ولایت نشانگر این است که بودن در میدان انقلاب فقط زمانی ماندگار است که بتوانی در مقابل نفس خود بایستی و از محبوبترین ها بگذری وگرنه حب مال و جاه و زن و فرزند انسان را از میدان خارج کرده و زحمات چند ساله را هدر می دهد.

بد نیست در این ایام با بازنگری در درون خود وضعیت حب و بغضمان نسبت به مولای خود را بسنجیم تا در بزنگاه های تاریخ که انقلابی بودن همگان محک می خورد مبادا اولویت را فراموش کرده و محبوبهای مجازی و موقت را بر محبوب واقعی رجحان بدهیم و از عاقبت به خیری دور بمانیم./201/959/ب1