فرق ما با آن‌ها

به گزارش خبرگزاري رسا، کمیل خجسته در یادداشتی نوشت: آنها همین چند وقت،کتابشان را در جهان به بیست‌زبان و با چند میلیون تیراژ چاپ کردند که در عصر «انسان خداگونه» هستیم و هوش مصنوعی و دیگر تکنولوژی‌ها چنان کرده که «انسان، مهار خلقت را به دست گرفته است». و اتفاقا در چنین عالم پر ادعایی یک موجود فکستنی کوچولو که با چشم هم حتی دیده نمی‌شود چند میلیارد آدم را چه از ما چه از آن‌ها گرفتار خودش کرد؛ آدم‌هایی که احساس می‌کنند بی‌دفاعند و چه چیزی می‌تواند انسانی را که تا چندی پیش ادعای خداگونه داشت و حالا مضطرب از ناتوانی خویش است را آرامش بدهد؟

آن‌ها بی‌جوابند اما جامعه ایران دو مولفه‌ی قدرتمند دارد که او را متمایز می‌کند. مولفه‌ی اول خانواده است. قرن‌هاست آن‌ها برای جهان، ارزشی تعریف کرده‌اند به‌نام فردیت و اومانیسم و در مقابل چهل‌سال است انقلاب، خانواده را محور تحولات خود قرار داده. آنچنان که در بند ده قانون اساسی‌اش، خانواده به عنوان «واحد بنیادی جامعه‌ی اسلامی» معرفی ‌می‌شود. در عصر فاصله‌گذاری_اجتماعی ، خانواده همان کوچکترین سلولی است که فرد را در خود پناه می‌دهد و عاطفه‌ی آن اجازه نمی‌دهد این دوره کرونایی، سرد و مایوسانه بگذرد. برخلاف جوامع غربی که افراد در آن تنها هستند و حالا در این فاصله‌گذاری هم تنهاتر.

دومین عنصر متمایزکننده را شهید مطهری، تفاوت در تفکر دو جامعه می‌داند. «از نظر جهان‌بینی مادی عوامل موثر اجل، سلامت و خوشبختی منحصرا مادیست و از نظر مردان الهی، دوشادوش عالم محسوس عالم غیبی است که بر آن عوامل موثر است و بشر به‌خود واگذاشته نیست. امداد غیبی، دستگیری‌هایی است که موجود مکلف در اثر حسن انجام وظیفه‌، مستحق آن می‌گردد.

لطف خاصی که طبق قانون خاص، نه قانون عام طبیعت شامل حال می‌گردد. اگر چنین ایمانی در ما پیدا شود ما عملا با خداوند وارد معامله بده‌وبستان می‌شویم و چقدر لذت‌بخش است معامله‌ی با خدا و مشاهده‌ی آثار لطف خدا.» و اتفاقا این دومی است که جامعه‌ی ما را در قبال اتفاقات مسئولیت‌پذیر می‌کند و نه نشسته و منفعل که به قول حافظ:ما از برونِ در شده مغرور صدفریب تا خود درون پرده چه تدبیر می‌کند آن‌ها یاد نگرفته‌اند که به آسمان نگاه کنند. قرن‌هاست آن‌ها با «انسان خداگونه»، خود را حلال همه مشکلات معرفی می‌کنند اما جامعه‌ی ما معتقد است که جهان را صاحبی باشد خدا نام. جریان مومن خوشبین است به آینده، می‌داند زندگی آینده مقرون است به عدل و آزادی و خوشی و اشرقت‌الارض‌بنور ربها.

این دوعنصر همان نعمت‌هایی است که جامعه‌ی ما را در این دوران کرونا یی اینقدر امیدوار و مسئولیت‌پذیر کرده است./1360/