شرح حدیث ابتدای درس خارج فقه

«رمضان» که به «میانه» می رسد،و در فردایِ شبی که ماه در آسمان، همچو «بَدْر» جلوه گری می کند، در سپهر سرمدی ماه مُنیری طلوع می کند که پیامبر رأفت و رحمت و رسول صلح و سلام، او را «حَسَن» مینامد.
او که به غایت، هم «دردِ دین» دارد، هم «دَرکِ دین» ، به اقتضای زمانه، «پیروزی بر جنگ» را بر «پیروزی در جنگ» مقدّم می دارد و مدبّرانه بنابر مَصالحِ مَقطَعِ امامتش،«سپیدی صلح» را بر «سرخی جنگ» رُجحان می دهد؛ و این گونه با تکیه بر «عِلم و حِلم نبوی» و «عقل و عدل علوی» ، چشم فتنه ی فتّانه ی زمانه اَش را کور، و چشمه ی جاری شریعت را از گزند جَدَل جویان، جِدال خواهان و جنگ طلبان دور می سازد.