چرا جایزه جلال در بخش رمان برنده نداشت؟

سیدمیثم موسویان نویسنده کتاب «بی‌نام پدر» که در دوره گذشته تقدیر شد و در این دوره نیز بنا به رسم هر ساله جایزه جلال از داوران این بخش بود، علت انتخاب نشدن اثر برگزیده و اختصاص نیافتن جایزه ۲۵۰ میلیون تومانی به یکی از چهار نامزد این بخش را بدانیم.

موسویان، نویسنده آثاری چون «کلاه پوستی» در همین زمینه گفت: قاعدتاً اگر مجموع آرای سه داور در هر دوره‌ای بالاتر از ۹۰ باشد، امکان دارد اثری برگزیده شود. اگر یکی از این سه داور نسبت به یکی از آثار نمره پائین‌تری بدهد و اجماع به وجود نیاید، اثری برگزیده نمی‌شود؛ چرا که میانگین نمرات، جمع و تقسیم می‌شود و اثری که نمره‌ای بالاتر از نمره ۹۰ را کسب کند، می‌تواند یکی از آثار برگزیده باشد.

وی در ادامه تصریح کرد: اثری که بتواند هر سه داور را همراه کند، باید خیلی خاص باشد. سه داور با سه سلیقه زیبایی‌شناختی متفاوت و دیدگاه‌های مختلف معمولاً به اجماع نمی‌رسند و اگر در دوره‌هایی یک اثر برگزیده شده است، سلیقه داوران به هم نزدیک‌تر بوده است.

اختتامیه پانزدهمین جایزه ادبی جلال آل احمد

نویسنده کتاب «به‌نام مادر» در خصوص ضعف‌های موجود در آثار این دوره اظهار داشت: هر اثر ضعف خود را دارد و باید جداگانه مورد بررسی و نقد قرار بگیرد. اما آنچه بتوان به صورت اجماع بیان کرد، این است که به هر حال جمع کردن بین فرم و محتوا کار سختی است. این که اثری به لحاظ محتوایی با سیاست‌های جایزه جلال و جمهوری اسلامی همراستا باشد و از نظر فرمی ایرادی نداشته باشد، جمع کردن این دو باهم سخت است. 

موسویان در ادامه افزود: در یک بررسی کلی نویسند‌های ما غالباً به فرا گرفتن اصول داستان‌نویسی و قدرت در فرم بسنده می‌کنند و در بسیاری از نویسندگانی که در این دوره آثارشان را خواندیم، دانشی که نسبت به متون دیگر برای رمان لازم است، مثل عرفان، منطق و فلسفه در آن‌ها کم یا کمرنگ بود. نویسنده‌ها در این زمینه‌ها باید غنی‌تر باشند تا اثری را که خلق می‌کنند، لایه‌های زیرین بیشتری داشته باشد.

موسویان در پایان درباره تفاوت این دوره نسبت به دوره‌های پیشین گفت: جایزه جلال امسال به خاطر همزمان شدن با مسائل سیاسی و التهابات اجتماعی و موضوعاتی از قبیل مواضع خاص بعضی از نویسندگان، حساسیت خاص خود را داشت و باید آن را در این کلیت ببینیم.