ردای سرخ
تعداد اخبار: ۹۱
86 مورد
0 مورد
0 مورد
0 مورد
0 مورد
0 مورد
5 مورد
ردای سرخ(۶۵)؛
عمل به وصيّت‌نامه
ماها مداخله كرديم و پيرزن گريه مى‌كرد و مى‌گفت او حق گردن پسر من دارد و در متن وصيّت‌نامه‌اش نوشته: وقتى مسير كربلا باز شد، عكسم را در حرم امام حسين عليه السلام بگذاريد.
ردای سرخ(۶۴)؛
نگهبان بيدار
خب، يك بحث دودوتاچهار تاست كه من بايد خيالم راحت باشد و همسايه نه. حسين زنده است، حسين نگهبان است؛ پس، من هيچ نگران نيستم و مى‌دانم اين انقلاب نگهبان‌هايى دارد و هيچ آسيبى نمى‌بيند.
ردای سرخ(۶۳)؛
آخرين صبح
عجب. پيرزن داشت مى‌رسيد بالاى سر بچه‌اش. با خودم گفتم كه بگذارم برود داخل اتاق، يا اينكه تا همين‌طور سلانه‌سلانه از پله‌ها به‌زحمت مى‌كشد بالا، بچه‌اش را ببرم سردخانه و بهش خبر بدهند كه بيايد آنجا. كار دوم بى‌دردسرتر بود.
ردای سرخ(۶۲)؛
قاضى قاضى است و بازجو بازجو
به من گفت: من وصيّت كرده‌ام اين نامه را با من دفن كنند. فرق ما با هم در همين اجازه و نامه است. بدون اجازۀ خدا، قاضى قاضى و بازجو بازجوست.
ردای سرخ(۵۹)؛
نگاهی به زندگینامه روحانی شهید شیخ حسن آقاخانی
امروز ۸ بهمن ماه مصادف با سی وهفتمین سالگرد شهادت روحانی شهید حسن آقاخانی است، به همین مناسبت بخشی از زندگینامه این شهید بزرگوار را مرور خواهیم کرد.
طلبه ۲۴ ساله‌ای که در کرمان به شهادت رسید؛
ادب و پشتکار طلبه شهید کرمان از زبان استاد
حجت الاسلام سلطانی طلبه شهید محمدی پور را دارای پشتکار زیاد و ادب تحسین برانگیز توصیف کرد و افزود: این جوان دوست داشت رشد کند و به همین دلیل حوزه علمیه گمشده او بود.
ردای سرخ(۵۶)؛
قول ۱۰ روزه
مادر خواب ديده بود عباس در آسمان پرواز مى‌كند و به قلبش تيرى مى‌نشيند و تا چشمش را باز كرده بود، براى بابا تعريف مى‌كند.
ردای سرخ(۵۵)؛
زبان بچگى
دوازده‌سال هم طول كشيد تا توانستم به ياد همان روز پارك، تابوت دايى‌مرتضى را كه داشت در دارالرّحمۀ شيراز تشييع مى‌شد، در بغل بگيرم و برايش با زبان بچه‌ها حرف بزنم.
ردای سرخ(۵۴)؛
برنامه‌هاى دقيق
ما به كتاب‌ها نگاه كرديم و بعضى سرهايمان پايين افتاد. بعد برنامه‌هاى مطالعاتى كه گذاشته بود و برنامه‌هايى مثل تمرين سكوت، تمرين زبان، همه و همه را مرور كرديم.
ردای سرخ(۵۲)؛
سخنِ خدا شنيدن
درواقع، احمد انصارى براى اينكه روحيۀ نيروهاى حزب را خراب كند، شروع كرده بود به خواندن قرآن و تا من به صحنه برسم، كارد تابيخ گلويش فرو شده بود.
ردای سرخ(۵۱)؛
متولد عاشورا
از او كه ظهر عاشورا به دنيا آمده بود، همين انتظار مى‌رفت تا در مكتب امام حسين قدم بردارد، لباس روحانيت را بپوشد و براى دفاع از ناموسش در برابر دشمن قد علم كند.
ردای سرخ(۵۰)؛
تكه‌اى از ماه
ابراهيم به جاى جواب، مامان را بغل كرد و گفت: اگر شهيد يا مفقودالاثر شدم بى‌تابى نكنيد. اين راه را خودم انتخاب كردم و راضى‌ام به رضاى خدا.
ردای سرخ(۴۹)؛
شنيدن با دل
مى‌دانستم اتفاقى براى بچه‌ام افتاده. فردايش خبر دادند كه مفقود شده، ولى من به پدرش گفتم مهدى شهيد شده!
ردای سرخ(۴۸)؛
از تبار شقايق
گوشۀ لب‌هايش را گزيد و چشم‌هايش پر شد. به ياد روزى افتاد كه او را به دنيا آورده بود. نُهُم مِهرِ سال چهل و سه، در روستاى «سكندرِ» محلات. از همان بچگى چهرۀ مظلومى داشت.
ردای سرخ(۴۷)؛
ابرِ دل‌تنگى
رعد و برق اين بار با شدت بيشترى مى‌غرّد. از فكر بيرون مى‌آيم. تابلويى را مقابل خودم مى‌بينم: «به گُلزار شهداى قزوين خوش آمديد».
ردای سرخ(۴۶)؛
دامِ شيطان
به خودم كه آمدم، اشك‌هايم روى كاغذ چكيده بود. درحالى‌كه دست‌هايم مى‌لرزيد، گوشى مسروقه را برداشتم و بين مخاطبين، شماره‌اى را گرفتم كه به اسم «مامان» ذخيره شده بود.
ردای سرخ(۴۵)؛
بازمانده از كوچ
با صداى يكى از بچه‌هاى گروه از مرور خاطراتش بيرون آمد و به طرف دوستش مى‌رفت كه ناگهان صداى انفجارى در منطقه پيچيد.
ردای سرخ(۴۴)؛
جدال با دل/ بايد بجنگم تا پاى جان!
حس و حال عجيبى داشت. دلش مى‌خواست قبل از شروع عمليات براى يك‌بار هم كه شده او را ببيند. تصميم گرفت اگر بشود، مرخصى بگيرد اما دقايقى نگذشت كه منصرف شد.
ردای سرخ(۴۳)؛
بهانۀ مادر
در بيمارستان كه بود، وقتى مى‌ديد مادرِ ديگر انقلابى‌ها كنارشان هستند و قربان‌صدقه‌شان مى‌روند، چقدر دلش بهانۀ مادر را مى‌گرفت.
ردای سرخ(۴۲)؛
افتخار من
زين‌العابدين پسرم! من در روستاى آقاملك سرم را بالا مى‌گيرم و به تو افتخار مى‌كنم.
ردای سرخ(۴۱)؛
معجزۀ گنبد طلايى
همان‌طور كه مى‌نوشت چشم‌هايش خيسِ خيس شده بود. قطره‌اى اشك روى كاغذ ريخت وجوهر خودكار را پخش كرد. خودكار را روى كاغذ انداخت. سرش را روى زانويش گذاشت و آرام هِق هِق كرد.
ردای سرخ(۴۰)؛
سفر آخر و درسی که ناتمام نماند
دست‌هاى مرا از تابوت بيرون بگذاريد تا دنياپرستان بدانند كه دست خالى از دنيا مى‌روم. چشم‌هاى مرا باز بگذاريد تا كوردلان بدانند كوركورانه اين راه را انتخاب نكردم.
ردای سرخ(۳۹)؛
عمو عبدوک و یازده سال چشم انتظاری
پدر عمو عبدوك سرش را بالا مى‌آورد و می گوید اگر اسير بود، مثل بقيه اسرا نامه مى‌نوشت و اسمش در ليست بود؛ كاش لااقل قبرى داشت كه آنجا مى‌رفتيم و آرام مى‌شديم.
ردای سرخ(۳۷)؛
ملاک درس اخلاق باید عمل باشد
آن وقتى هم كه تكفيرى‌ها به اتوبوس حمله كردند، يك عده از بچه‌ها زخمى و در بيمارستان بسترى شدند، من حتى يك خط هم برنداشتم و بعد متوجه شدم كه اين‌جا همه چيزش حساب كتاب دارد.
ردای سرخ(۳۶)؛
آرزو کردم اسیر شده باشد
احمد با همه بچه ها و رفقایش فرق داشت، آن روز دلم می خواست زنده باشد و نهایتاً اسیر شده و روزی آزاد شود و دلم نمی خواست حرف دیگری بشنوم.
ردای سرخ(۳۵)؛
۲۸ سال در انتظار آمدن یک شهید
او رفت و من ۲۸ سال است كه در انتظار آمدنش هستم، بيست و هشت سال براى يك زن يعنى همه عمرش و زندگى‌اش را سراسر به انتظار آمدن یار بگذرد.
ردای سرخ(۳۴)؛
روحانی شهیدی که ساواک را کلافه کرده بود
مسئله منافقين شوخى نبود ولى ديگر نذر و نياز مى‌كردم كه سالم برگردد. من نگران بودم ولى آقا غلام‌رضا فقط مى‌خنديد. مى‌گفت «بادمجان بم آفت ندارد».
ردای سرخ(۳۳)؛
سهم اسماعیل؛ قطعه ای از بهشتِ صحن آزادی
با صداى جمعيت مشايعت‌كننده به خود مى‌آيم. هنوز نگاهم به قدم‌هاى مادر است كه چه استوار براى بدرقه اسماعيلش آمده؛ اسماعيلى كه مقصدش قطعه‌اى از بهشت شد.
ردای سرخ (۳۲)
شهیدی که مایه آرامش و سربلندی چهارمردان بود
با دیدن حجله ناصر احساس یتمی کردم چرا که تمام پشت و پناهم را در محله از دست داده بودم، اما با رفتنش مرا از دنیای تاریکی ها به روشنایی رساند.
ردای سرخ(۳۰)؛
جبهه تو را به حوزه كشاند و حوزه تو را به شهادت خواند
چه رازى در حوزه شهود كردى كه حاصلش شد يافتن معماى بالاترين دعا، جبهه تو را به حوزه كشاند و حوزه تو را به شهادت خواند.
ردای سرخ(۲۹)؛
از حلقه انقلابیون شاهچراغ تا سنگرهای شلمچه
بابا! من از بلندى عمامه تو، بوى نمازهاى شبت در حجره را استشمام مى‌كنم و صداى فرمانده غايب از نظرت را به‌خوبى مى‌شنوم كه من و همه وارثان شهدا را به انتظار مى‌خواند.
ردای سرخ(۲۸)؛
شهیدی که مسیر جبهه را در حوزه های علمیه یافت
مسیرت را یافته بودی، منظورم علم دفتر و كتاب نيست؛ راهت يعنى همان مسير جبهه چرا که مى‌دانستى از مسير حوزه، راحت‌تر مى‌توانى خودت را به جبهه برسانى.
ردای سرخ(۲۷)؛
شیرمردی که مدال شجاعت، مقاومت و شاگردی مکتب اهل بیت را به خود اختصاص داده بود
سهراب فرزند ایل قشقایی بود و با ورود به حوزه و سپس حضور در میدان های نبرد حق علیه باطل، مدال های شجاعت، مقاومت و شاگردی مکتب اهل بیت(ع) را به خود اختصاص داده بود.
ردای سرخ(۲۶)؛
شهید «هاشم فرهانی» و سنگرهای سوسنگرد
هاشم! مرا مى‌بينى؟ بيا كه سال‌هاست چشم به راهت بوده‌ام، پسرم! جسمت را رها كرده‌اى ميان خاك و خون و اينك لحظه تقديم امانت تو به خداوند است؛ خوش آمدى، شهيد نوجوانم!
ردای سرخ(۲۵)؛
شهید فرقانی؛ از فعالت به عنوان «تخریب چی» تا غواصی در ام الرصاص
امواج خروشان، مردان خدا را در جزيره ام‌الرصاص به كام خويش فروبرد و سال‌ها پدر و مادر محمد را چشم به راه و گوش به زنگ قدم‌هاى او نگه داشت.
ردای سرخ(۲۳)؛
«فاو» تو را به آرزویت رساند
سرم را بلند كردم سمت آسمان و گفتم، خدايا! اگر تو صلاح مى‌دانى، من هم راضى شدم، اين جمله در نظر تو يعنى برات شهادت؛ براتى پدرانه!
ردای سرخ(۲۲)؛
سه ویژگی بارز طلبه شهید حسینی تبار
پرسيدم: چرا مى‌خواهى به حوزه بيايى؟ جواب داد: خودشناسى، خداشناسى، عاقبت به‌خيرى! از خودم شرمنده شدم و به فكر فرو رفتم و متوجه شدم كه او مدت‌هاست خودسازى مى‌كند.
ردای سرخ(۲۱)؛
شهید حسینی؛ از مهارت در شلیک آرپی‌جی تا مسئولیت طرح و عملیات لشکر ۲۵ کربلا
آرپى‌جى زدنش حرف نداشت يك گردان زرهى را حريف بود هيچ كس از عهده او برنمى‌آمد، ۲۱ ساله بود، اما با آن مغز معركه‌اش مسئول طرح و عمليات لشكر ۲۵ كربلا شده بود.
ردای سرخ(۲۰)؛
شهیدی که شهادت بدون رضایت والدین را نمی خواست
سال ۷۴ از آن بدن سرد شده و قلب از تپش ايستاده، چند تكه استخوان برايمان آوردند، استخوان‌هايى كه در آغوش گرفتيم و با عزت به خاك سپرديم.
ردای سرخ(۱۹)؛
جبهه برای «علی اصغر» معبد عاشقان خدا بود
انتظاری به قامت ۱۷ سال طول كشيد تا پيكر على‌اصغر توسط گروه تفحص شناسايى شد و در بهشت رضا همان‌جا كه او دوست داشت در خاك آرميد.
ردای سرخ(۱۸)؛
رودخانه ای که «سید محمد» را از ما گرفت
من مى‌روم تا با شهادتم درسى باشم براى كسانى كه هميشه به فكر دنيا و جمع‌آورى مال و خوش‌گذرانى هستند كه به خود بگويند آيا وقت آن نرسيده كه به فكر آخرت باشند.
ردای سرخ(۱۷)؛
تو می روی به سلامت، سلام ما برسانی
موقع وداع به تك‌تك بچه‌ها سفارش مى‌كرد اگر شهيد شديد، سلام من را هم به شهدا برسانيد؛ اول از همه سلام مخصوص به سرور و سالار شهيدان برسانید.
ردای سرخ(۱۰)؛
شهید طباطبایی نژاد؛ از فعالیت در سنگر تبلیغ تا تلاش برای حفظ دستاوردهای انقلاب
شهید طباطبایی نژاد ضمن آنکه خود به صداقت آراسته بود عقیده داشت مسئولان نظام اسلامی همه باید بر این اساس انتخاب شوند.
ردای سرخ(۹)؛
شهید نواب صفوی؛ از تأسیس فدائیان اسلام تا منشور حکومت اسلامی
سید مجتبی نواب با آزادی از زندان به فکر تشکیل گروه فدائیان اسلام افتاد تا به وسیله آن با عناصر فاسد در جامعه به مبارزه برخیزد
ردای سرخ(۸)؛
شهید قدوسی؛ از تأسیس پایگاه فضیلت تا پیشتازی در عدالت اسلامی
آیت الله قدوسی برای دادگاه ها و دادسراهای انقلاب قوانین و مقررات ویژه تهیه کردند و همواره با مجلس شورای اسلامی در ارتباط بود.
ردای سرخ(۷)؛
شهید محلاتی؛ از شوق شهادت با لباس روحانیت تا سفارش نسبت به ولایت
شهید محلاتی پس از پیروزی انقلاب نیز با وجود سن بالا همچون سربازی پرتلاش در خدمت امام و امت بود و مسئولیت های خطیری را عهده دار شد.
ردای سرخ (۶)؛
شهادت حاج آقا مصطفی و عصر بیداری ملت ایران
شهادت حاج آقا مصطفی در حقیقت عصر بیداری و حرکت را رقم زد، گویی این رخداد تازیانه‌ای برای بیداری و حرکت مردم شد.
ردای سرخ(۵)؛
شهید مفتح؛ آذرخشی در کویر ستم
دبیرستان دین و دانش پایگاه مهمی برای تلفیق دین و سیاست نیز مرکزی برای انس دین و دانش بود تا از این رهگذر نسل جوان با معارف دینی آشنا شوند.
نمایشگاه ردای سرخ؛
شهیدی که تبریک شهادت خود را پارچه نویسی کرد
همزمان با کنگره شهدای روحانیت، نمایشگاه «ردای سرخ» تدارک دیده شده است که در این گزارش به غرفه استان اردبیل پرداخته ایم.
ردای سرخ(۳)؛
مروری بر ویژگی های شخصیت ممتاز شهید آیت الله مدنی
آیت الله مدنی پس از مبارزه با بهائیت در کنار آیت الله کاشانی و شهید نواب صفوی به مبارزه علیه طاغوت زمان خود برخاست و سپس به بازوی امام راحل در نهضت انقلاب تبدیل شد.