به مناسبت شهادت امام حسن عسکری؛
ویژه‌نامه «آه از غربت بهار» در فضای مجازی منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه‌نامه «آه از غربت بهار» به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع) در فضای مجازی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه‌نامه «آه از غربت بهار» شامل کلیپ ها، نواهنگ‌ها، تصاویر ویژه، موبایل اسلامی، قفسه، در لا به لای متون، بر بال قلم و ویژه‌نامه‌های پیشین در پایگاه اینترنتی تبیان منتشر شد.
آنچه از امام خویش آموختم، لطفا مرا نصحیت بفرمایید، از وکالت حق تا پیروی از نفس،نهم ربیع عیدی نابجا و موهوم، بهترین واسطه برای حاجات اخروى، مسلمانان یهودی صفت و علمای خاخام صفت،بیاییم همچو او، امام زمان(عج) را یاری کنیم، قبله دل حرم سامراء، نامه ای از دوست، گاه هجران حسن و طرحی برای فردا از موضوعات مطرح‌شده در بخش در لا به لای متون این ویژه‌نامه است.
در بخش بر بال قلم این ویژه نامه موضوعاتی همچون بیت‌الولای دل، مسافر سامرا، قلب شکسته، محله طاها، گریه‌ی باران، خدا خبر دارد و کوچ سرخ به چشم می خورد و موضوعات غربت نشین سامرا، سوگواره مهر یازدهم، آخرین خورشید پیدا، سوگواره حجت یازدهم، خورشید در بند و پدر بهاردر بخش ویژه‌نامه‌های پیشین این ویژه‌نامه آمده است.
شهادت غریب سامرا
در بخش لا به لای متون در ذیل موضوعی می خوانیم: شیخ مفید در ارشاد می‌نویسد: حضرت امام حسن عسکرى علیه‌السلام در اول ماه ربیع الاول سال 260 در اثر سمی که معتمد ملعون به او خوراند بیمار شد و در روز جمعه ششم ماه همان سال 260 از دنیا رفت، آن حضرت در آن هنگام 28 سال داشت و در سامرا و در خانه‌اى که پدر بزرگوارش دفن شده بود به خاک سپرده شد و فرزند خود، امام منتظر را به جاى گذاشت، در مصباح کفعمى آمده است که معتمد آن جناب را مسموم کرد.
اقبال الاعمال می نویسد: استاد مورد اعتماد، محمد بن جریر طبرى شیعه در کتاب تعریف و محمد بن هارون تلعکبرى و حسین بن مهران خطیب و مفید در مولد النبى و الاوصیاء و شیخ در تهذیب و حسین بن خزیمه و نصر بن على جهضمى در کتاب موالید و خشاب نیز در کتاب موالید و ابن شهر آشوب در کتاب موالید خود می نویسند که وفات مولاى ما حضرت عسکرى علیه‌السلام در هشتم ماه ربیع الاول بوده است، مرحوم کلینی در کافى نیز همان هشتم ربیع الاول را معین می‌کند.
آن حضرت در سال 259 امر کرد تا مادرش به حج رود و به او اطلاع داد که در سال 260 چه خواهد شد، بعد اسم اعظم و مواریث انبیا و سلاح را به حضرت صاحب الزمان علیه‌السلام سپرد و مادر امام به جانب مکه رفت و حضرت عسکرى علیه‌السلام در ماه ربیع الاول سال 260 از دنیا رفت و در سامرا کنار پدر بزرگوار خود دفن شد، سن مبارکش 29 سال بود.
نهم ربیع، عیدی نابجا و موهوم
در موضوع دیگری از این ویژه‌نامه در مورد روز نهم ربیع مطالبی چنین آمده است: طبق نقل بسیار مشهور بین دانشمندان اسلامی حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام در هشتم ماه ربیع الاول سال 260 هجری قمری به جوار الهی رحلت فرمودند، طبق نقل شیخ صدوق وقتی خبر شهادت آن حجت الهی منتشر شد شهر سامرا مضطرب و پریشان شد و فقط یک غوغا به پا شد که ابن الرضا ازدنیا رفت، بازارها تعطیل شد و درب دکان‌ها بسته شد، بنی هاشم و مقامات لشکری و کشوری و سائر اصناف مردم به سوی بدن مطهر حضرت حرکت کردند پس شهر سامرا شبیه به عرصه قیامت شد.
اتفاق دیگری که طبق نقل، لحظاتی پس از ارتحال آن امام همام رخ داد، محاصره بیت شریف ایشان از طرف معتمد عباسی بود، عمال طاغوت گوشه گوشه بیت مبارک را بازرسی و اموال خانه را مهر و موم کردند، زنانی را آوردند که توان شناسایی زنان آبستن را دارا بودند تا بلکه بتوانند به وجود مبارک حضرت مهدی(عج) دست بیابند و مانع از حیات مبارک بشوند حتی در بعضی منابع آمده است که گروهی با اسب به ناگاه وارد خانه امام حسن عسکری علیه‌السلام شدند و به غارت و سرقت پرداختند، این حادثه جانکاه تا حدودی یادآور واقعه جانسوز کربلاست که چه جسارت‌ها بر عترت رسول الله(ص) روا داشتند.
این وقایع در روز هشتم یا شاید هم روز نهم ربیع‌الاول به وقوع پیوسته است یعنی این روزها روزهای عزای حضرت امام حسن علیه السلام است، هم عزای شهادت ایشان و هم عزای جسارت به بیت آن بزرگوار و هتک حرمت ناموس آن حضرت، ولی دردآور است که متأسفانه بسیاری از ما روز نهم ربیع را جشن می گیریم و بدتر آنکه بعضی از ناآگاهان اصرار عجیبی به این جشن دارند و بسیار زننده‌تر آنکه آن را در مقام منیع و شامخ حضرت سیده نساء العالمین زهرای مرضیه علیهاالسلام مرتبط می کنند، بگذریم از بعضی از اخبار افتضاحات که گه‌گاه از مراسم این عید گزارش می شود که ظلمات فوق ظلمات است.
ای کاش اگر هم واقعا چنین عیدی ریشه واقعی داشت در مراسم آن بعضی ادله متقن امامت مولی الموحدین علی بن ابیطالب علیه السلام مطرح می شد، بعضی شبهات نوظهور پاسخ داده می‌شد، از ظلمی که بر اهل بیت علیهم السلام و برنفس نفیس رسول الله صلی الله علیه وآله از سوی منافقین روا شد آن‌هم با سند و مدرک بحث می‌شد که البته متأسفانه حتی عیدالله الاکبر، یعنی عید غدیر ما هم معمولا چنین نیست.
مسلمانان یهودی صفت و علمای خاخام صفت
در موضوع دیگری از ویژه‌نامه آه از غربت بهار آمده است: در سوره بقره آیه‌ای وجود دارد که به مذمت مردم عادی یهودی می پردازد زیرا از کتاب الهی جز امور دلخوش کن چیزی نمی دانند، امام حسن عسکری علیه‌السلام این آیه را می‌خواند و با توضیحی که درباره آن می دهند مشخص می کنند که این آیه تنها مختص به یهودیها نیست و شامل تعداد زیادی از مسلمان‌ها هم می شود که همان صفت را دارا باشند، در اینجا حدیث را به شکل کاملتری می خوانیم تا با درس مهمی که برای مردم دارد به طور دقیقتر آشنا شویم، در آیه 78 سوره بقره می خوانیم:« وَ مِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لا یَعْلَمُونَ الْکِتابَ إِلاَّ أَمانِیَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَظُنُّونَ »
ظاهر این آیه مربوط به یهودیان بی‌سوادی است که بدون دانش و تنها از راه ظن و گمان و آرزوهای بی‌مبنا با کتاب الهی ارتباط دارند، امام حسن عسکری علیه‌السلام در توضیح خود می‌فرمایند که اینان بی سوادانی بودند که هرچه علمایشان می گفتند قبول می‌کردند، علمای آنها هم بخاطر منافع دنیایی خودشان نشانه‌های پیامبر صلی الله علیه وآله در کتاب الهی را پنهان می‌کردند و تغییر می‌دادند و مردم نادان هم از روی بی دانشی از آنان پیروی کرده بودند گمراه شدند و در نتیجه به سراغ پیامبر اسلام نرفتند.
آیه ای که درباره علمای یهود است همان آیه بعدی است:« فَوَیْلٌ لِلَّذینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَیْدیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلیلاً فَوَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا کَتَبَتْ أَیْدیهِمْ وَ وَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا یَکْسِبُونَ».
قرآن در این آیه می گوید وای بر آنان‌که از جانب خودشان کتاب را می‌نویسند اما به مردم می گویند که کتاب الهی است و به این وسیله چیزهایی را به دست می‌آورند.
در دوران کنونی با شرایط جدیدی روبرو هستیم که در آن عده نه چندان کمی از مردم نسبت به علما بی‌اعتنا هستند و نیز خودشان هم دست به کار مطالعات و سخت‌کوشی برای یافتن حقایق دینی نمی‌شوند، به راحتی به علما نسبت دروغ می دهند و بدون این‌که خودشان محقق باشند، می‌گویند «این حرف‌ها را از خودشان در آورده‌اند».
مسلم است که این هم رفتاری انحراف آمیز است، در مقابل هم کسانی هستند که بدون بررسی صلاحیت‌های اخلاقی علما، از آنها حرف شنوی می‌کنند و به تکریم بیجای آنها می‌پردازند، این هم رفتاری منحرفانه است، راه میانه آن است که هر کس برای دریافت حقایق دینی مستمرا تلاش کند، اصول کلی دینی را بیاموزد و مراقبت کند که از علمایی حرف شنوی داشته باشد که در همین حد که خودش می فهمد، در انجام وظایفشان کوشا هستند.
ویژه‌نامه «آه از غربت بهار» به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع) در فضای مجازی به تهیه‌کنندگی و تنظیم بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان به نشانی www.tebyan.net منتشر شده است./907/ت302/پ
ارسال نظرات