انسان کامل در هستی مظهر مشیت الهی است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین حجت الاسلام علی عباسی مدیر حوزه علمیه قزوین ظهر امروز در مدرسه علمیه مولاوردیخان قزوین با اشاره به ویژگی‌های انسان کامل، گفت: نخستین نکته‌ای که باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد این است که باید دانست اصطلاح انسان کامل از کجا آمده و مصداق آن کیست و چه ویژگی‌هایی دارد.

وی در ادامه با اشاره به اینکه در آیات و روایات اصطلاح انسان کامل ذکر نشده است اظهار کرد: محی‌الدین عربی پدر عرفان اسلامی و متعلق به قرن هفتم برای نخستین بار تعبیر انسان کامل را به کار برد.

انسان کامل نگین انگشتر عالم آفرینش است

حجت الاسلام عباسی در ادامه افزود: ابن عربی در یکی از تعبیراتش در کتاب فصوص الحکم می‌گوید انسان کامل نگین انگشتر عالم آفرینش است و در تعبیری دیگر می‌گوید خداوند را سپاس می‌گویم که انسان کامل را معلم فرشته قرار داده که با نفس او گردش فلک آفرینش انجام می‌گیرد.

این مقام مسؤول بزرگ‌ترین مصادیق انسان کامل را پیامبر اکرم، امیرمومنان و ائمه معصومین(ع) دانست و ابراز کرد: این انسان‌های بزرگوار افرادی بودند که از ظرفیت و توانایی روحی بسیار بالایی نسبت به دیگران برخوردار بودند از این رو خداوند امانت ولایت الهی را به آنان سپرد.

مدیر حوزه علمیه قزوین با بیان حقیقت امانت که از آن تعبیر به فضل الهی شده است اظهار کرد: حقیقت امانت عبارت است از بخشش تمام و بدون واسطه خداوندی که مقصود از آن فنای انسان در تمام اشیا و بقای به حق تعالی است.

وی در ادامه اضافه کرد: تردیدی نیست که هیچ موجودی به جز انسان کامل استعداد لازم برای پذیرش امانت الهی را ندارد چرا که هر کدام از موجودات از مرتبه وجودی خاصی برخوردارند و فقط انسان کامل است که می‌تواند به مقام فنای بالله و بقای بالله نائل شود.

انسان کامل در هستی مظهر مشیت الهی است

حجت الاسلام عباسی با اشاره به مهم‌ترین ویژگی‌ انسان کامل تصریح کرد: انسان کامل در هستی مظهر مشیت الهی است یعنی مشیت خداوند متعال در قالب انسان کامل ظهور پیدا می‌کند و خواسته خداوند در او تجلی می‌یابد یعنی همان چیزی را می‌خواهد که خداوند می‌خواهد و اراده‌ای جز اراده خدا ندارد.

وی در پایان گفت: تنها انسان کامل است که می‌تواند در طبیعت از خود فانی و به مقام فرشتگان  الهی تحول یابد و به سوی خدا بازگشت نماید و باقی به بقای الهی شود از این رو معنای عرضه امانت عرضه تحمل و پذیرش فیض وجودی است که از طرف خداوند بدون واسطه اختصاص به انسان کامل دارد./873/202/ب2