حاشيه‌سازي زودهنگام براي دولت دوازدهم
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه جوان، اهميت انتخابات در نظام جمهوري اسلامي ايران و تأثير واقعي آن در جابه‌جايي قدرت، علاوه بر ارائه الگويي نوين از يك نظام سياسي مبتني بر ارزش‌هاي ديني به جهان معاصر، سبب شده است كه راهبردهاي مقابله دشمنان با نظام اسلامي نيز متأثر از اين كاركرد، تغيير و از تلاش براي براندازي مستقيم و سرنگوني نظام سياسي به «نفوذ در اركان قدرت و تغيير از درون» تغيير يابد، به گونه‌اي كه در حالي كه بيش از 10 ماه تا انتخابات دوازدهمين دوره رياست جمهوري باقي مانده است، هفته گذشته جان برنان، رئيس سازمان سيا در اجلاس سالانه «همايش امنيتي اسپن» در پاسخ به اين سؤال كه آيا توافق هسته‌اي تغييري در لحن و اقدامات ايران ايجاد كرده يا نه، مي‌گويد: «تصور مي‌كنم كه اين(توافق هسته‌اي) كار درستي بود كه انجام شد، چراكه جلوي پيگيري برنامه تسليحات هسته‌اي آنها را گرفت. اين كار رئيس‌جمهور روحاني را هم كه از ديد ما بين عناصر فعال در ايران فردي بسيار ميانه‌روتر به شمار مي‌آيد، تقويت كرد.
او بايد دستاوردهاي بيشتري داشته باشد تا حمايت بيشتري را جلب كند. رئيس سازمان سيا سپس با اشاره به رقابت ميان فعالان سياسي در ايران و اذعان به اينكه اين رقابت واقعي است در عين حال نمي‌تواند نگراني خود را نسبت به انتخابات آينده كتمان كند، لذا بلافاصله مي‌افزايد: در حالي كه آنها سال آينده انتخابات برگزار مي‌كنند، ما به دقت اوضاع را تحت نظر خواهيم داشت تا ببينيم موازنه رقابتي كه در درون حكومت وجود دارد، چطور پيش مي‌رود.
اما آنچه كه متأثر از اين راهبرد فضاي انتخابات آينده را به‌رغم فاصله زماني تا آن، تحت‌الشعاع قرار داده است فضاسازي قابل تأمل طيفها و حاميان سياسي دولت يازدهم است كه به نحوي فزاينده از هم‌اكنون فضاي انتخابات آينده را به چالش كشيده‌اند و در اين ميان البته نشريات وابسته كمافي‌السابق نقش اصلي را در اين حاشيه‌سازي‌ها و جنجال‌سازي‌ها دارند. اولين فضاسازي آنها معطوف به ردصلاحيت آقاي روحاني بود كه با توجه به واكنش سرد رسانه‌هاي اصولگرا بازتابي نيافت، اما گروكشي و شرط‌گذاري در مواجهه با رئيس‌جمهور با شدت بيشتري در ميان نشريات آن جريان اوج گرفت.
رسول منتجب‌نيا در گفت‌وگو با آرمان ضمن تشريح برنامه اصلاح‌طلبان براي دوازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري، رئيس‌جمهور را تهديد مي‌كند كه اگر به «اصولگرايان»، نزديك شود، اصلاح‌طلبان آلترناتيو معرفي مي‌كنند. او تأكيد مي‌كند: «اصلاح‌طلبان و آقاي روحاني بايد در زمينه انتصابات در دولت آينده مذاكره كنند. اين خلاف رويه است كه جريان اصلاحات به صورت كامل از آقاي روحاني حمايت كند، اما ايشان پس از اينكه به پيروزي رسيدند به هر شكل كه تمايل داشتند در زمينه انتصابات عمل كنند. ما در انتخابات 96 به هيچ‌كس چك سفيد امضا نمي‌دهيم، قرار نيست اصلاح‌طلبان بي‌دريغ از دولت حمايت كنند و در طرف مقابل «تره هم خرد نكند».
روزنامه اعتماد نيز اين فضاسازي را از قول ابراهيم اصغرزاده به شكلي ديگر ادامه مي‌دهد. او مي‌گويد ما اصلاح‌طلبان بايد بگوييم از چه «روحاني»ای حمايت مي‌كنيم. ما بايد تصوير روشني از چهار سال دوم دولت آقاي روحاني ايجاد كنيم. وقتي اين مفهوم ايجاد شده مي‌گوييم آقاي روحاني كانديداي ماست، ولي آقاي روحاني كه اين مأموريت‌ها را انجام دهد، نه آقاي روحاني كه در سال 92 گفت من سرهنگ نيستم و حقوقدان هستم، كف بزنيم و بگوييم او كانديداي ما اصلاح‌طلبان است. ديگر گفتاردرماني بس است. وي مي‌افزايد: دولتي كه به مردم مي‌گويد يارانه 45 هزار توماني نگيريد، اما نمي‌تواند به مديرانش بگويد شما هم بايد فداكاري كنيد، فاقد صلاحيت اخلاقي مي‌شود، تصويري از يك دولت فشل و ضعيف در ذهن مردم دارد شكل مي‌گيرد. اصلاح‌طلبان در تله عملگرايي دولت گرفتار شده‌اند بايد اصلاح‌طلبي را از دولت‌داري آقاي روحاني جدا كرد. در سياست خارجي هم دولت كاري كرد كه كيس مذاكرات هسته‌اي كاملاً ايزوله باشد.
اگرچه بسياري از اين گزاره‌هاي اشاره شده نكات درستي است كه ناشي از ضعف‌ها و ناكارآمدي دولت يازدهم است، اما واقعيت اين است كه طرح اين موضوعات و به صورت هماهنگ و پرتكرار در رسانه‌هاي اين جريان ناشي از طراحي حساب شده و برگرفته از يافته‌هاي كارشناسي شده و البته با هدف تحت‌الشعاع قرار دادن روندهاي سياسي كشور در ماه‌هاي آينده است.
اينكه آقاي هاشمي‌رفسنجاني هم تحقق وعده‌ها را به دولت بعدي موكول كرده ناشي از آن است كه برآوردها حاكي از اين است كه نتايج برجام و تحركات مديران اجرايي اين دولت براي آنها آورده‌اي براي كسب اكثريت در دولت دوازدهم ندارد به ويژه آنكه از ابتدا هم نگاه آنها به اين دولت «رحم اجاره‌اي» بود.
واقعيت اين است كه جريان اصلاحات به‌رغم فضاسازي پيرامون اينكه اصولگرايان چهره شاخصي براي طرح در انتخابات آينده ندارند، خود از اين حيث فقيرترند، چراكه به‌رغم اذعان به ناكارآمدي اين دولت، ناچار به حمايت از آن هستند. بنابراين با فضاسازي پيشاهنگام نسبت به ردصلاحيت رئيس‌جمهور از هم‌اكنون در پي مظلوم‌نمايي هستند و البته با طرح مطالبات از دولت آينده به‌رغم حمايت بدون قيد و شرط گذشته در پي سهم‌خواهي از كابينه آينده هستند. البته در اين ميان نمي‌توان به حساسيت بيگانگان آنگونه كه رئيس سازمان سيا بر آن تأكيد كرد، بي‌تفاوت بود كه پرداخت به آن مجالي ديگر مي‌طلبد./998/102/ب3