نظام آموزشی به جای تعلیم ماهی گیری فقط ماهی دستمان می دهد

به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری  رسا به نقل از شبستان، دکتر ابراهیم برزگر، استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره) در پاسخ به پرسشی پیرامون علت نبود تفکر و استدلال تحلیلی در میان دانش آموزان و دانشجویان گفت: یک بخش به این مساله برمی گردد که در دروس دبیرستان و تا حدودی دروس دانشگاهی با در نظر گرفتن تفاوت رشته ای، عمده تلاش ها بر دریافت معلومات است.

وی ادامه داد: بیشتر اهتمامی که در طول دوره تحصیلی پیش از دانشگاه و البته بعضا در دانشگاه صورت می پذیرد تکیه بر انتقال حجم زیادی از معلومات به دانش آموز و دانشجو دارد و در واقع روی رشد خلاقیت آنها کار نمی شود و بیشتر حافظه فرد هدف قرار می گیرد و در نتیجه دانش آموز یا دانشجو خود را موظف می کند که این حجم اطلاعاتی را صرفا حفظ کرده و در جلسات امتحانات کتبی و یا شفاهی ارایه کند.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره) با تاکید بر اینکه آموزش معماگونه در سطح مدرسه و دانشگاه به ندرت وجود دارد، تصریح کرد: این در حالی است که باید به گونه ای عمل کنیم که فکر و خلاقیت دانش آموز و دانشجو به کار بیفتد و به تعبیری به اندازه ای از ذهنش استفاده کند که به قول معروف سردرد بگیرد.

برزگر ادامه داد: اگر چنین شیوه آموزشی را در سیستم مدارس و دانشگاه ها ارائه کنیم فرد تحلیل گر تربیت می شود و شیوه های حل مسایل مختلف را می آموزد. توجه داشته باشیم که گاهی برای یک موضوع می توان راه حل های مختلفی را یافت اما به شرط اینکه تفکر تحلیلی و استدلالی را از طریق آموزش درست گسترش داده و به دنبال گزینه های مختلف برای حل مسایل باشیم.

این پژوهشگر در ادامه تاکید کرد: تصور می کنم اگر نظام آموزشی معمامحور شود و موضوعات مختلف آموزشی را در قالب طرح معما به مخاطبان خود که همان دانش آموزان و دانشجویان هستند ارایه کند در نتیجه حافظه هدف قرار می گیرد و مخاطب مجبور می شود که برای حل مسائل فکر کند و طبیعتا مطالبی که به این روش آموخته می شوند ماندگاری چندبرابری دارند و دیرتر فراموش می شوند.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره) با بیان اینکه وقتی فرد مهارت محور شد قابلیت برخورد جدید با مسایل را می یابد، خاطرنشان کرد: پاسخ بسیاری از پرسش ها در کتب نیامده است اما فردی که مساله محور، معمامحور و تحلیلی آموزش دیده باشد می تواند مهارت حل مساله را به روش های مختلف داشته باشد. شاید بهترین تعبیر برای این مساله آن ضرب المثل باشد که گفتند: من مدیون کسی هستم که به جای اینکه ماهی را بگیرد و در دهان من بگذارد و به من غذا دهد، ماهیگیری به من آموخت تا بتوانم همیشه ماهی بگیرم./836/د102/ل