به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از صبح نو، یکی از بیماری‌هایی که بخشی از جامعه ایرانی را در حوزه فرهنگ در معرض آسیب قرار داده، عجزفرهنگی در برابر فرهنگ غرب و باور به برتری فرهنگی بیگانگان است. این بیماری البته ریشه‌ای تاریخی دارد و با شروع عصر مدرنیته و ورود آن به ایران در دوره مشروطه و به وسیله تحصیل کردگان به فرنگ رفته، آغاز و در دوران پهلوی اول و دوم گسترش و قوام یافت.
تجددمآبان در این دوران نه فقط تاریخ و تمدن ایران را نادیده انگاشتند بلکه تا آنجا پیش رفتند که مدعی شدند برای هرگونه پیشرفتی باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شد . وقوع انقلاب اسلامی آغاز رجعتی شد به فرهنگ خودی، فرهنگی که پایه‌های آن بر اندیشه اسلامی و اصالت فرهنگ ایرانی استوار است و هرگونه وابستگی به بیگانگان را نفی می‌کند . این بازگشت به خویشتن و باور خود، البته با دشواری‌ها و مقاومت‌هایی روبروست.
زدودن فرهنگی که بیش از یکصدسال فرهنگ اسلامی و ایرانی را آماج تیرهای مسموم خود قرار داده و کشور را دربست به خدمت تمدن غرب واداشته، کاری نیست که یک ساله و ده ساله بشود آن را اصلاح کرد. به اضافه اینکه غرب باوران به موازات پیشرفت‌ها، دست از فعالیت‌ها و اقدامات خود برنداشته بلکه در لباس و هیبتی جدیدتر نفوذ خود را حتی در ارکانی از حاکمیت دنبال کرده‌اند. همین ایام می‌بینیم کسانی را که دلشان برای داشتن رابطه با غرب غنج می‌رود و هرگونه خودباوری و اتکای به توان ایرانی را تخطئه می‌کنند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با خبرگان، راه درمان این بیماری را "احساس سیادت فرهنگی" و "ذلیل نبودن در مقابل فرهنگ بیگانه" دانستند که از مبانی و محکمات نظام است و تصریح کردند: "ما نباید در فرهنگ، احساس ضعف و فرودستی کنیم بلکه باید همواره احساس برتری فرهنگی داشته باشیم”. براین اساس تبیین و تحکیم "سیادت فرهنگی" مأموریت مهم و اساسی است که همه ارکان نظام به ویژه نهادهای فرهنگی و شورای عالی انقلاب فرهنگی باید در دستورکار خود قرار دهند./1325//102/خ