تأثیر جشن میلاد امام زمان بر مثبت اندیشی افراد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، به مناسبت فرارسیدن نیمه شعبان و برگزاری جشن میلاد صاحب عصر (عج) در سرتاسر ایران اسلامی و مناطق مختلف جهان، به بررسی آثار این نشاط و سرور در زندگی بشر می‌پردازیم.
مثبت اندیشی و تغییر نگرش امت‌ها از برنامه‌های اصلی قرآن است
قرآن کریم که کتاب جامع برنامه زندگی انسان است، درآیات خود انسان‌ها را به توجه به فضل و هدایت الهی دعوت و تشویق می‌کند. یکی از اهداف پیامبران نیز تغییر نگرش امت‌ها نسبت به خود و جهان هستی است. در احادیث، شواهد فراوانی پیرامون این موضوع به چشم می‌خورد.
در قرآن کریم نیز سفارش زیادی به مسأله مثبت اندیشی شده و خوشبختی هر انسانی را وابسته به نوع نگرشی که از دنیای پیرامون خود دارد، می‌داند. لذا قرآن کریم به عنوان یک برنامه جامع، انسان‌ها را به مثبت اندیشیدن فراخوانده است. قرآن کریم می‌فرماید: الَّذي أَحْسَنَ کُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (سجده 7). وقتی انسان خردمند در می‌یابد جهان خلقت بر نظام احسن و لطف و محبت خداوند خلق شده، در وجود خود از این همه لطف و رحمت خداوند احساس شادمانی می‌کند. قرآن کریم این شادمانی را تأیید کرده و می‌فرماید: «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ». ( یونس/58). یعنی (ای پیامبر بگو به فضل و رحمت خدا شادمانی نمایند که فضل و رحمت خدا از هر آنچه گرد می‌آورند، بهتر است).
این آیات نشان می‌دهد موفقیت هر انسانی به نگرش او بستگی دارد. در صورتی که نگرش مثبتی داشته باشد، می‌تواند جهان پیرامون خود را پر از لطف و رحمت ببینید و همین موضوع باعث احساس شادمانی در او باشد.
جایگزینی الگوهای امید بخش و تصویرسازی ذهنی مثبت
یکی از شیوه‌های تقویت در نگرش مثبت، تصویرسازی ذهنی مثبت است. بسیاری از ما انسان‌ها دارای الگوهای خاص در نگرش خود هستیم. این الگوها همان تصاویر ذهنی ما هستند که همه اعمال و رفتار و احساسات ما از آن ناشی می‌شوند. پس مهم است که چه تصویری در ذهنمان می‌سازیم .
باید تصاویر ذهنی درست را جایگزین تصاویر ذهنی نادرست نماییم. در حقیقت ما نباید خود را محصور در الگوهای رفتاری منفی قرار دهیم. باید سعی کنیم همیشه درباره خود و وضعیت زندگی مثبت فکرکنیم و با سوق دادن باورها به سمت مثبت، هم خود و هم دیگران را سزاوار احترام و داشتن بهترین نعمت‌ها بدانیم.
همان طور که خداوند در قرآن کریم فرموده است: وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَني آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلي کَثيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضيلاً». (اسراء/70). یعنی (و به تحقیق فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنها را بر مرکبهای دریایی و زمینی سوار کردیم و از هر غذای پاکیزه به آنها روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از مخلوقات خود برتری دادیم و چه برتری دادنی).
امید به اصلاح با آمدن منجی
آنچه که در جشن میلاد امام زمان (عج) دیده می‌شود و حائز اهمیت است، تقویت امید است که یکی از مؤلفه‌های اصلی مثبت نگریست و در مکتب ما چنان جایگاهی دارد که انسان ناامید را از فضل خدا دور می‌داند.
برای رسیدن به مثبت نگری، تکیه گاه و زمینه فکری لازم است و آن چیزی جز امید به اصلاح خود و جامعه، با آمدن منجی نیست. کسی که به امام زمان (عج) اعتقاد داشته باشد، زندگی برایش معنا پیدا می‌کند. استاد مطهری می‌گوید: روح، به ایمان و اعتقاد و تکیه گاه محکمی احتیاج دارد که در کارها به او توکل کند و امیدوار باشد که وی را در کارها مساعدت می‌نماید. این‌ها همه به منزله مواد لازمی است که برای مزاج روح لازم است و اگر تعادل و توازن به هم بخورد، دیگر هیچ چیز نمی‌تواند خوشی و آرامش را به انسان بدهد. (حکمت ها و اندرزها، ص32)
یکی دیگر از مؤلفه‌های اصلی مثبت نگری، پیوند امیدی است که از سرعت بخشیدن به بر قراری رابطه امید بخش شیعیان با امام زمان(عج) به وجود می‌آید. هنگامی احتمال رابطه امید بخش بیشتر است که بتوان شیعیان را در برنامه ریزی جشن‌های نیمه شعبان مشارکت داد.
وقتی امام موسی بن جعفر(ع) از امام غائب و نعمت باطنی خدا یاد کرد، فردی پرسید: آیا از امامان کسی غائب می‌شود؟ امام در پاسخ فرمود: «نعم، یغیبُ عن ابصار النّاس شخصُهُ و لایَغیبُ عن قُلوب المؤمنین ذکرَهُ وهو الثانی عشرمنّا». (علامه مجلسی، بحار الانوار، ج51، ص150). یعنی (بلی، شخص او از دیدگاه‌های مردم غائب می‌شود ولی یاد او از دل‌های مؤمنان نهان نمی‌شود و او دوازدهمین نفر از ما است).
هدف از برنامه‌های جشن میلاد امام زمان(عج) امید افزایی در دل و روح است که نتیجه آن افزایش تفکر امیدوارانه در میان شیعیان است. در روایات متعدد امیدهایی مربوط به زمان بعد از ظهور آن حضرت به شیعیان داده شده است که از جمله آن روایتی از خود حضرت ولیعصر(عج) است که می‌فرماید: «أنَا خاتَمُ الاْوْصِیاءِ، بى یَدْفَعُ الْبَلاءُ عَنْ أهْلى وَ شیعَتى». (دعوات راوندى: ص 207، ح 563). یعنی (من آخرین وصیّ پیغمبر خدا هستم. به وسیله من بلاها و فتنه‌ها از آشنایان و شیعیانم دفع و برطرف خواهد شد).
ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری کی از مسير کوچه قصد عبور داری؟
چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی ای آنکه در حجابت دريای نور داری
از پرده‌ها برون شد، سوز نهانی ما کوک است ساز دلها، کی ميل شور داری؟/۹۱۸/ی۷۰۳/س
نویسنده: زهرا صانعی، پژوهشگر دینی