بسیاری از اعمال عبادی دلیل عقلی و اثر دنیوی دارند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در جلسه تفسیر قرآن صبح امروز که بعد از تدریس درس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه صدر بازار برگزار شد، گفت: اعمال خطایی که سهواً یا اضطراراً انجام می گیرد نیاز به استغفار دارند.
وی در ادامه تفسیر سوره نحل، آیه صد و پانزدهم که می فرماید«إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» را تلاوت کرد و افزود: فاعل حرّم خداوند است یعنی او حکم دهنده برای تعیین حلال و حرام است و یکی از دلایل این که بدعت حرام است همین مسأله است.
آیت الله مهدوی اذعان کرد: شارع تنها پروردگار است و تنها پیامبر(ص) و ائمه(ع) می توانند از جانب او حلال ها و حرام ها را تعیین کنند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: در گذشته برای ذبح حیوانات نام بت های بزرگی همچون لات و عزی را می بردند به همین سبب قرآن در این آیه می فرماید اگر نام غیر خداوند برای ذبح حیوان بُرده شود استفاده از گوشت آن حیوان حرام می شود.
امام جمعه موقت اصفهان تشریح کرد: در استفاده از گوشت حیوانات بحث بهداشتی در رده دوم قرار می گیرد؛ زمانی که عبارت«بسم الله الرحمن الرحیم» برای ذبح حیوانات بُرده نشود حتی اگر گوشت حیوان از لحاظ میکروبی سالم باشد بازهم استفاده از گوشت آن حیوان حرام است؛ در حال حاضر با استفاده از اشعه های جدید متوجه شده اند که اگر قبل از ذبح حیوان عبارت«بسم الله الرحمن الرحیم» گفته شود میکروب های درون گوشت از فعالیت بازداشته می شوند ولی اگر عبارت«بسم الله الرحمن الرحیم» گفته نشود میکروب ها به فعالیتشان ادامه می دهند.
استاد اخلاق حوزه علمیه گفت: همه اعمال عبادی تعبدی نیست و بسیاری از آن ها دلایل عقلی و علمی دارد؛ بسیاری از عبادات علاوه بر اثر آخرتی اثرات دنیوی زیادی دارند.
وی ادامه داد: افراد در حالت اضطرار می توانند از چیزهای حرامی که در این آیه ذکر شده است استفاده کنند البته مشروط به این که با اختیار، خودشان را مضطر نکرده باشند و این اضطرار نباید با دلیل بغی و تعدی صورت بپذیرد.
آیت الله مهدوی در پایان با بیان این که در سهو یا غفلت مخالفت با خداوند وجود ندارد، ابراز کرد: خوردن نجاست مثل شراب دارای دو اثر تکلیفی و وضعی است یعنی انسانی که شراب می خورد از لحاظ جسمانی مست می شود و از نظر روحی از خداوند دور می شود؛ اگر خوردن شراب در حالت اضطرار یا غفلت انجام بگیرد اثر جسمانی آن که ربطی به شرایط استفاده ندارد وجود دارد یعنی شخصی که شراب می خورد مست خواهد شد ولی اثر روحی شرابخوری که دوری از خداوند است طبق عبارت انتهایی آیه صد و پانزدهم سوره نحل که می فرماید«فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» برای شخصی که از روی اضطرار یا غفلت شراب می خورد وجود ندارد؛ عمل خطایی که سهواً یا اضطراراً صورت بپذیرد سبب نشستن گرد و غباری روی دل انسان می شود و نیاز به استغفار دارد./202/867/ب1