ارزش دنیا از دید امیرالمؤمنین

به گزارش خبرگزاری رسا، این روزها، آمیخته است با نام مبارک امیرالمؤمنین سلام‌الله علیه که تقوای مجسّم هستند و الگوی کامل برای همۀ ما. اگر به آن حضرت توجه و معرفت پیدا بکنیم، حتما راه‌های آسمان را طی خواهیم کرد. ایشان در همۀ جزئیات زندگی ما الگو و اسوه هستند. ما اگر بتوانیم از آن حضرت پیروی کنیم، یقیناً در‌های معنویت به روی ما باز می‌شود. امام علیه السلام چگونه با مردم رفتار می‌کردند، با دوستان خودشان، با خانواده، با مستضعفان، با گردن‌کشان و متکبران و مفسدان، با کارگزاران خود چگونه بودند. امام علیه السلام با دنیا چگونه معامله می‌کردند، همۀ این‌ها برای ما درس است.

بنده در این فرصت یک روایت از پیامبر اکرم (ص) دربارۀ امیرالمومنین (ع) نقل می‌کنم. همین راویت چراغ راه ما باشد.

عمار نقل می‌کند که پیامبر اکرم (ص) خطاب به امیرالمومنین (ع) فرمود: «یا عَلِی، إِنَ‏ اللَّهَ‏ قَدْ زَینَکَ‏ بِزِینَه لَمْ یزَینِ الْعِبَادَ بِزِینَه أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْهَا»؛ «ای علی، خداوند تو را به زینتی آراسته که هیچ بنده‌ای را به زینتی محبوب‌تر از آن آرایش نکرده است. این زینت نزد خدا محبوب‌ترین زینت است.»‌آن چیست؟ «زَینَکَ بِالزُّهْدِ فِی الدُّنْیا»؛ «خدای تعالی تو را به زهد و بی‌رغبتی در دنیا زینت کرده است.»، زهد یعنی بی‌رغبت به دنیا و لذت‌های دنیاست.

 

ما باید به قدر کفاف از دنیا بهره ببریم، معنای سخن این نیست که کار نکنیم. نخیر باید به اندازه بزرگی مسئولیتی که داریم، کار و مجاهده نماییم و شبانه‌روز خود را خدمت کنیم. الان جهاد اقتصادی وظیفۀ کسانی است که می‌توانند. اما معنایش آن نیست که ما برای خودمان جمع کنیم. امیرالمومنین سلام الله علیه این‌گونه بودند.

 

بعد در ادامۀ روایت می‌فرمایند: «وَ جَعَلَکَ لَا تَرْزَأُ مِنْها شَیئاً» «نه تو از دنیا بهره می‌بری» «وَ لَا تَرْزَأُ مِنْکَ شَیئاً» [الامالی الطوسی: ۱۸۱]«و نه دنیا می‌تواند از تو بهره ببرد.» این‌گونه نیست که دنیا و دنیاطلبان بتوانند از تو چیزی برای دنیای‌شان بگیرند.

خود امیرالمومنین سلام الله علیه می‌فرمایند: «وَ اللَّهِ‏ لَدُنْیاکُمْ‏ هَذِهِ‏ أَهْوَنُ فِی عَینِی مِنْ عِرَاقِ [عُرَاقِ‏]خِنْزِیرٍ فِی یدِ مَجْذُوم‏» [نهج البلاغه: ۵۱۰]«به خدا سوگند، دنیای شما نزد من از استخوان خوکی که دست فردی جذامی است، پست‌تر است».

این امیرالمومنین سلام الله علیه است و این هم ما! نباید فاصلۀ خودمان را کم کنیم؟ ببینید چگونه می‌نالند:
«یا دُنْیا یا دُنْیا إِلَیکِ عَنِّی» «ای دنیا!‌ای دنیا! از من دوری گزین!» همۀ مشکلات کشور ما به دلیل دنیاطلبی یک‌عده مفت‌خور است که فساد می‌کنند و یک عده هم که به خاطر دنیاشان سکوت می‌کنند. چرا باید در کشور ما رشوه و اختلاس باشد؟ این دنیاست که ما را زمینگیر کرده است.

«أَ بِی تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَی تَشَوَّقْتِ» «خود را بر من عرضه می‌کنی؟ یا آرزمند من شده‌ای؟» «لَا حَانَ حِینُک‏» «زمان وصلت تو نزدیک مباد!»‌ای وای بر ما که می‌گوییم: پیرو و محبت امیرالمومنین سلام الله علیه هستیم و هیچ نشانی از ایشان نداریم؟!

«هَیهَاتَ غُرِّی‏ غَیرِی‏ لَا حَاجَه لِی فِیکِ» «هرگز نمی‌توانی مرا بفریبی! دیگری را بفریب.» «قَدْ طَلَّقْتُکِ‏ ثَلَاثاً لَا رَجْعَه فِیهَا» «تو را سه‌طلاقه کرده‌ام و دیگر بازگشتی به تو نیست.»‌چرا؟ زیرا «فَعَیشُکِ قَصِیرٌ» «زندگی‌ات کوتاه است» «وَ خَطَرُکِ یسِیرٌ» «بزرگی‌ات ناچیز است.» «وَ أَمَلُکِ حَقِیرٌ» «آرزوهایت پست است.»‌ملاحظه فرمایید، برخی از ما برای این دنیا خودمان را به آب و آتش می‌زنیم و هلاک می‌کنیم که هیچ نیست، مگر فریب و پستی!

آن‌گاه امام علیه السلام می‌نالند: «آهِ مِنْ قِلَّه الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِیقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِیمِ الْمَوْرِد» [نهج البلاغۀ: ۴۸۰ ـ. ۴۸۱]«آه! از کمی توشه، و درازی راه، و دوری سفر و بزرگی جایگاه قیامت» که به آن وارد می‌شویم.
این نالۀ علی است که بندۀ خالص خداست و ما کجا هستیم؟ /۱۰۱/۹۶۹/م