بیروت؛ پروژه بی‌ثبات‌سازی منطقه

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حافظه تاریخی یکی از جدی‌ترین مباحث در حوزه سیاسی است، اشتباهات و عمل درست سال‌های گذشته می‌تواند با بازنمایی اشتباه، تخریب شود و اولویت‌های امروز مردم تغییر یابد و همان گونه که رهبر انقلاب فرمودند؛ جای جلاد و شهید عوض می‌شود.

فیلم بیروت تولید سال 2018 است که قهرمان اصلی داستان Mason Skiles بازی می‌کند. میسون اسکایلز سیاستمداری است که به خاطر قتل همسرش خود را بازنشسته است و حالا دوباره برای نجات همکار خود به خدمت باز می‌گردد. میسون برای مذاکره با فردی باید صحبت کند که مسئولیت قتل خانواده‌اش را دارند.

زنی که در نقش افسر سازمان سیا بازی می‌کند در فیلم هفت روز در انتبه که در دفاع از حمله رژیم صهیونیستی به کشور اوگاندا ساخته شده است، نقش حامی کمونیست‌ها و از عوامل هواپیماربایی را بازی می‌کند.

روایتی از لبنان چند پاره

روایت فیلم داستان آزادی یک افسر سازمان جاسوسی آمریکایی است؛ اما چیزی که مخاطب را در فیلم نگاه می‌دارد بازنمایی لبنان آن دوران بود که چند پاره شده و خرابی زیادی به بار آورده است. به همین خاطر انتقادات زیادی به فیلم وارد است که یکی از آنها گنگ بودن و ابهام زیادی است که مخاطب را درگیر می‌کند و باعث کند شدن روند داستان می‌شود.

لبنان کشوری است که ادیان مختلف در کنار همدیگر زندگی می‌کنند. اما دیالوگی که درباره اهالی لبنان به کار می‌رود این جمله شخصیت اصلی داستان است که می‌گوید: «اگر می‌خواهید لبنان را درک کنید، یک پانسیون را تصور کنید که مالک ندارد. تنها چیزی که همه مستاجرها دارند، استعدادشان برای خیانت است.»

بشیر جمیل در حال هماهنگی با ژنرال رافائل ایتان رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل برای هجوم سراسری و محاصره شهر بیروت

فلسطین مقصر اصلی پاره پاره شدن لبنان

اسکایلز در یکی از دیالوگ‌هایش می‌گوید: «فلسطینی‌ها چیزی جز نابود کردن خانه همسایه اسرائیلی را نمی‌خواهند.» این جمله مفهوم اصلی فیلم را مشخص می‌کند که کارگردان از ابتدای بازی اسرائیل را خط قرمز می‌داند. یکی از مهمترین بخش‌هایی که فیلم به تصویر می‌کشد بخش بندی‌هایی است که لبنان را تقسیم کرده است و به شدت احساس تنفر از فلسطینی‌ها در این فیلم موج می‌زند. بشیر جمیل فرزند کوچک پیر جمیل بنیانگذار حزب کتائب لبنان و از فرماندهان اصلی نبرد داخلی لبنان بود که سال ۱۹۷۸ ضمن حفظ مقام خود در حزب کتائب، حزب القوات (فالانژ) لبنان را پایه گذاری و رهبری کرد.

این گروه یکی از خاندان‌های پر نفوذ سیاسی و اقتصادی در لبنان بودند که یکی از طرف‌های تجزیه بودند و تا امروز نیز قدرت‌های خود را به غیر از قدرت نظامی حفظ کرده‌اند. صبرا و شتیلا یکی از جنایت‌هایی است که اسرائیلی‌ها با کمک فالانژها انجام دادند و حتی اسرائیلی ها به خاطر حجم بالای جنایت در این منطقه که 3500 آواره فلسطینی به شهادت رسیدند، انیمیشن والس با بشیر (ואלס עם באשיר) را ساختند تا خود را از اتهام تبرئه کنند.

اسکایلز لبنانی را دیده بود که حالا دیگر نمی‌بیند

زمانی که اسکایلز در بیروت کار می‌کرد، همه چیز آرام بود ولی الان که برای تبادل جاسوس سیا به لبنان برگشته است، چیزی از گذشته نمی‌بیند و ویرانی لبنان را تبدیل به سوریه امروز کرده بود. آنقدر اوضاع سیاسی و فکری مردم دچار تشتت شده که وقتی بمب منفجر می‌شود؛ اسکایلز از رابطش می‌پرسد که کار چه کسی بود؟ رابط می‌گوید بستگی دارد از چه کسی بپرسی؛ ساف، امل، فالانژیست‌ها، دروزی‌ها یا ارتش سوریه.

امام موسی صدر جنگ داخلی لبنان را اقدامی وحشیانه و بی‌هدف و در خدمت اسرائیل می‌دانست. او معتقد بود که این نقشه تجزیه لبنان است که توسط هنری کسینجر کشیده شد و قرار بود تا صحرای سینا، جنوب لبنان، بلندی جولان و بسیاری از مناطق دیگر غرب آسیا در اختیار رژیم صهیونیستی قرار بگیرد و ویرانه‌ای از غرب آسیا باقی نگذارد تا خودش را به آقایی برساند.

دقایقی بعد از انفجار دفتر بشیر جمیل

ارتش لبنان که قاعدتاً باید بی‌طرف می‌بود، تجزیه شد و بعضی از شخصیت‌ها، که بسیاری از آن‌ها مسیحی بودند، به سمت ملیشیاهای مسیحی و شخصیت‌های مسلمان نیز به سمت نیروهای چپ‌گرا رفتند. اختلاف دیدگاه این دو گروه در عربی یا غیرعربی بودن لبنان بود. مسیحی‌ها نمی‌پذیرفتند که لبنان کشوری عربی باشد و مسلمانان نیز معتقد بودند که لبنان عربی است و باید ملتزم به آرمان‌های عرب و در رأس آن‌ها مسأله فلسطین باشد.

امروز را با رنگ دیگر باید دید

اسرائیل زمانی که در دوران اوج خود بود و جنگ‌ها را شش روزه پیروز می‌شد، کاری از پیش نبرد و مدل حزب الله توانست رژیم صهیونیستی را مدیریت کند و آن را در زمین‌های اشغالی در فلسطین زمین‌گیر کند. بیروت 2018 تلاش دارد تا سوریه را به تصویر بکشد. در این فیلم اصلا تصویری از رژیم صهیونیستی به عنوان یک عامل نظامی اشغالگر دیده نمی‌شود.

انیمیشن والس با بشیر که در دفاع از رژیم صهیونیستی و تبرئه آنها در حمله به صبرا و شتیلا ساخته شده است و مصرف داخلی برای صهیونیست‌ها دارد و مخاطبشان مردم ساکن در سرزمین‌های اشغالی است.

فیلم بیروت را باید دید تا به دور از نقد و نظر در حوزه فرم، بر مسئله محتوا تکیه کنیم. مشخصا پروژه بی ثبات سازی در منطقه غرب آسیا را چه کسانی رقم زدند و مهمترین دلیل حضور ایران در جنگ‌های منطقه‌ای از سوریه و عراق و لبنان و فلسطین همین است که منطقه به ثبات برسد تا بتوانیم رشد کنیم. در منطقه‌ای که همه در حال جنگ و بمب و انتحاری هستند، آیا حرف از رشد اقتصادی و سیاسی شوخی بچه‌گانه نیست؟

بی شک اتفاقاتی که در لبنان، عراق و سوریه رخ داده است، از انفجار انبار مهمات تا سقوط پهباد اسرائیلی در لبنان و شهادت چند عضو حزب الله و اوضاع امروزی سوریه به ایران ختم می‌شود و اگر قرار نیست یادمان بیاید، دیگر نیازی نیست که بگوییم چرا امریکا و انگلیس دلشان برای ما سوخته است تا رسانه ایجاد کنند و مردم را از ظلم آخوندها آگاه کنند. شاید این نکته کمی ما را به فکر فرو برد. /882/ی701/س

علی اصغر سیاحت هویدا