چه شد که اوکراین بدین روز افتاد؟

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در گذشته سلاح و زور پیروز نبرد را مشخص می‌کرد. با گذشت زمان درگیری از سخت به نیمه سخت و سپس به نرم تغییر حالت داد و امروز، جهان در گیرودار جنگ هیبریدی و ترکیبی با ابزار شناخت است. شناخت، یعنی چارچوب اندیشه‌ای فرد تلاش برای تسخیر قلب‌ها و ذهن‌ها. برای پیروزی در نبرد، با بهره گیری ترکیبی از جنگ‌های مختلف باید به دنبال تسخیر قلوب و اذهان بود تا فائق باشیم. از جمله مهم ترین ابزار مؤثر در تغییر شناخت افراد، رسانه است و کار رسانه نیز در بیان روایت خلاصه می‌شود؛ یعنی روایت هرکه غالب شد، پیروز نبرد اوست حتی اگر ظالم و متجاوز باشد.

به عنوان نمونه می‌توان به جنگ 33 روزه لبنان اشاره کرد که سید حسن نصرالله درباره آن گفت: لولا المنار لضاع الانتصار، اگر رسانه «المنار» نبود، پیروزی از دست می‌رفت. در تشکیل هلال شیعی و محور مقاومت نیز ما با حملات رسانه‌ای دست و پنجه نرم می‌کردیم و دشمن سعی داشت در اذهان مردم قرار دهد که نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران و یا با لفظ کثیف مدافعان اسد، نظام شناختی مردم را نسبت به جبهه مقاومت بد بین کند. اخیرا در مسأله طالبان نیز شمه‌ای از جنگ شناختی رسانه‌ای را چشیدیم و دیدیم غرب گرایان به علت ناراحتی از فرار آمریکا، چگونه برای تخریب جمهوری اسلامی تلاش کردند.

اکنون که روسیه به اوکراین لشکر کشی کرده نیز همان غرب پرستان، ندای وا مظلوماه سر داده‌اند و با نام حقوق بشر، حقوق ناتو و آمریکا را دنبال می‌کنند. سیاست دوگانه این افراد کاملا مشخص است و باید از اینها پرسید اگر شما با جنگ و خون ریزی مخالفید و ادعای حقوق بشر دارید، چرا درباره یمن چیزی نمی‌گویید؟! اصلا در همان غزه نیز جنگ و کشتار پیاپی صورت می‌گیرد، پس چرا از آنان دفاع نمی‌کنید؟! وقتی داعش جولان می‌داد و یکی یکی زنان و بچگان را در کشورهای مسلمان به قتل می‌رساند، چرا ساکت بودید؟! خلاصه اینکه آتش رسانه اصلاح طلبان در هر موقیتی به نفع آمریکا و اروپا و علیه نظام مستقل جمهوری اسلامی بوده و بازی رسانه‌ای اینها خطرش در اینجاست که می‌توانند نظام اندیشه‌ای مردم را به بازی بگیرند و ما دیده‌ایم.

اوکراین، قربانی اعتماد به غرب

شاید بتوان ضربه خوردن از اعتماد به غرب و آمریکا را یک سنت الهی دانست. رهبر معظم انقلاب در ابتدای دولت روحانی این هشدار را داده بودند که «هر ملّتی به آمریکا اعتماد کرد، ضربه خورد؛ حتّی آن کسانی که دوست آمریکا بودند. حالا در کشور ما دکتر مصدّق به آمریکاییها اعتماد کرد .... مصدّق اعتماد کرد، کتکش را [هم‌] خورد؛ حتّی کسانی که با آمریکا میانه‌شان هم خوب بود و به آمریکا اعتماد کردند، ضربه‌اش را خوردند». اوکراین نیز در همین تله گرفتار شده؛ در زمانی که زلنسکی، در روز شانزدهم دسامبر سال گذشته در مقر ناتو تمایل کشورش را به وارد شدن در پیمان نظامی آمریکایی ناتو اعلام کرد.

البته این مسأله ریشه در 3 سال پس از فروپاشی شوروی دارد؛ همان سالی که اوکراین یکی از چهار ایالت دارای سلاح اتمی بلوک شرق بود. اوکراین در سال 1994 با پذیرش معاهده بوداپست که بین سران کشورهای اوکراین، آمریکا، انگلیس و روسیه بسته شد، داوطلبانه پذیرفت که از زرادخانه هسته‌ای خود و سلاح‌های اتمی‌اش صرف نظر کند و البته کشورهای مذکور از تمامیت ارضی این کشور در صورت خطر دفاع کنند؛ اما اکنون که کار از کار گذشته، «دیمیتری کولبا» وزیر خارجه اوکراین در گفتگو با شبکه خبری «سی بی اس» آمریکا، در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا وی بر این باور است که اوکراین نباید سلاح های هسته ای را کنار می گذاشت و این تصمیم یک اشتباه بوده، بر این مسأله صحه گذاشت و تصریح کرد: با توجه به این واقعیت که ما زرادخانه هسته‌ای خود را رها کرده‌ایم، تضمین‌های امنیتی که به ما داده‌اند کارساز نبوده است.

همانطور که بیان شد، تکیه زدن بر کشورهای قدرت‌مند دنیا شروع فروپاشی و نابودی است. به عنوان نمونه در ایران پهلوی، در مصر حسنی مبارک، در عراق صدام، در فلسطین یاسر عرفات، در تونس زین العابدین بن علی، در لیبی قذافی و در یمن علی عبدالله صالح را می‌توان نام برد که خیری از اعتماد به آمریکا و هم‌پیمانانش ندیدند و آل سعود و آل خلیفه نیز به زودی به سرنوشت افراد فوق دچار خواهند شد؛ مگر اینکه از وضعیت امروز اوکراین درس بگیرند.

حملات رسانه‌ای اصلاح طلبان به روسیه به نیت تطهیر آمریکا و ناتو

جنگ آفرینان

آمریکا تحمل دیدن قدرت‌مند شدن دیگر کشورها را ندارد و از هر موقعیتی برای زمین زدن کشورهای دیگر استفاده می‌کند. برای پایین کشیدن روسیه سعی داشت اوکراین را رحم اجاره‌ای کند و نیروهای خود را در آنجا مستقر کرده بود؛ همچنین سعی داشت اوکراین را عضو ناتو کند تا از این طریق بتواند نفوذ خود در آن کشور را که مرز خاکی با روسیه دارد، بیشتر کند اما با استقلال طلبی دو منطقه لوهانسک و دونتسک این حربه ناکام ماند و روسیه اجازه نداد ناتو در این کشور مستقر شود. اگر خاطرتان باشد پیش از درگیری این جنگ، آمریکا و سایر کشورهای ناتو سخت تهدید می‌کردند که ما پشت اوکراین هستیم و از آن دفاع خواهیم کرد و همچنین با فروختن تسلیحات به این کشور، به دنبال اثبات این ادعا بودند که اتفاقا همین کارها بر آتش جنگ دمید.

 نوام چامسکی می‌گوید: یک قاعده کلی وجود دارد. نباید به کشورهایی که قادر هستند علیه‌تان بجنگند حمله کنید. همیشه به کسانی حمله کنید که توان جنگیدن را ندارند و اینگونه می‌توانید به قهرمان‌های قدری مبدل شوید و رژه‌های پر تمطراق پیروزی راه بیندازید؛ اما در حقیقت باید بدانید نباید با کسی که قادر است به طرف شما شلیک کند، درگیر شوید. 

در شرق نیز تایوان همان مکانی است که به‌دنبال وقوع جنگ کره در سال 1950، آمریکا ناوگان هفتم خود را در اطراف جزیره برای محافظت از آن در برابر حملات کمونیست‌ها مستقر کرد. بنابراین، تایوان از سال 1950 به «متحد» آمریکا در منطقه تبدیل شد. با روی کار آمدن خانم تسای اینگون در سال 2016 به عنوان رئیس جمهور تایوان که رسانه‌های چینی او را جدایی‌طلب معرفی می‌کنند، روابط این جزیره و پکن به تاریکی گرایید چرا که حزب سیاسی او یکپارچگی نهایی با چین را تایید نمی‌کند و با تشدید تنش‌ها در تنگه تایوان در سال گذشته میلادی، جو بایدن رئیس‌جمهوری ایالات متحده اعلام کرد در صورت حمله به تایوان، کشورش از آن حمایت خواهد کرد. گفتنی است که آمریکا قوانین و خدمات دفاعی را در اختیار تایوان قرار داده تا به این جزیره اجازه دهد از خود در برابر حمله دفاع کند و این کار را از طریق فروش تسلیحات به تایوان انجام داده است.

اما اسرائیل بُعد سومی است که آمریکا سعی دارد از طریق آن به خاور میانه نزدیک شده و فعالیت‌های ایران را تحت الشعاع قرار دهد که امروز در هر سه مکان مذبور به ذلت افتاده و توانایی جمع کردن نیروهای خود را ندارد. با توجه به اوضاعی که از منطقه تصویر شد و وضعیت آشفته داخلی آمریکا که اخیرا تظاهرات‌های خیابانی آن در اخبار به جهان مخابره شد، افول آمریکا محسوس‌تر شده و از همین رو است که آمریکا پرستان داخلی سخت برآشفته اند و دست به تخریب روسیه و تخریب سیاست‌های ایران درباره این جنگ زده اند. حال اینکه جمهوری اسلامی همانند مسأله افغانستان خواستار پایان نزاع‌ها و درگیری‌ها است و معتقد است باید با گفت‌وگو کار را حل کرد؛ اما چه کنیم که آمریکا و ناتو حاضر به گفت‌وگو نیستند.