عضو هیئت علمی دانشگاه قم:
بومی سازی فناوری، به هر قیمتی ممکن نیست
رضایی در مورد بومی سازی فناوری‌ها گفت: تصمیم‌گیری در خصوص بومی‌سازی باید بر اساس ارزیابی دقیق اقتصادی، فنی و اجتماعی صورت گیرد چرا که اگر این ارزیابی‌ها به درستی انجام نشود، بومی‌سازی می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند افزایش هزینه‌ها و کاهش کیفیت گردد.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، مهدی رضایی عضو هیئت علمی دانشگاه قم، با اشاره به اینکه بومی‌سازی فناوری به معنای تطبیق و سازگاری تکنولوژی‌های خارجی با نیاز‌ها و شرایط داخلی یک کشور یا منطقه است، گفت: فرایند بومی سازی هرچند در بسیاری از صنایع و حوزه‌ها اهمیت دارد، اما همواره ضرورتی ندارد.
وی در توضیح عدم ضرورت همیشگی بومی‌سازی بیان کرد: بومی‌سازی در کنار مزایای خود، چالش‌ها و فرصت‌های خاصی را نیز به همراه دارد که نیازمند ارزیابی دقیق و کارشناسانه است؛ تنها از طریق بررسی‌های جامع می‌توان به نتیجه درستی رسید که آیا بومی‌سازی یک فناوری، از نظر اقتصادی و فنی، سودمندتر از ضررهای احتمالی آن خواهد بود یا خیر؟
رضایی در خصوص چالش‌های بومی‌سازی فناوری به مسائلی مانند هزینه‌ها، منابع، حفظ کیفیت و نیاز به تخصص بومی اشاره کرد و در توضیح این چالش‌ها گفت: یکی از بزرگترین مشکلات در فرایند بومی‌سازی، نیاز به منابع مالی و انسانی است که می‌تواند به‌طور چشمگیری هزینه‌بر باشد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه قم افزود: بومی‌سازی فناوری‌های پیشرفته معمولاً نیازمند تخصص و مهارت‌های بسیار بالایی است که ممکن است در داخل کشور موجود نباشد؛ برای اینکه یک فناوری به‌طور کامل بومی‌سازی شود، نیاز به آموزش نیروی کار و ایجاد زیرساخت‌های آموزشی و تحقیقاتی مناسب است؛ این پروسه می‌تواند زمان‌بر، پیچیده و هزینه‌بر باشد، که در برخی موارد شاید از نظر اقتصادی به‌صرفه نباشد.
وی با اشاره به اهمیت حفظ کیفیت در فرایند بومی‌سازی فناوری‌ها، افزود: در برخی موارد، تغییرات لازم برای تطبیق فناوری‌ها با شرایط داخلی ممکن است منجر به کاهش کیفیت یا کارآیی آنها شود؛ به‌ویژه زمانی که برای سازگاری یک تکنولوژی با نیازهای بومی نیاز به تغییرات عمده در طراحی یا ساختار اصلی باشد، کارآیی آن ممکن است کاهش یابد و حتی غیر عملی شود که در این صورت با چالش های جدیدی در بازار مواجه می شویم که نیاز به صرف منابع اضافی برای اصلاحات به وجود می‌آورد.
رضایی در ادامه به مزایای بومی‌سازی فناوری نیز اشاره کرد و گفت: در برخی حوزه‌ها، بومی‌سازی می‌تواند مزایای چشمگیری به همراه داشته باشد؛ برای مثال، در زمینه هوش مصنوعی، بومی‌سازی مدل‌ها می‌تواند به بهبود دقت پیش‌بینی‌ها و توصیه‌ها کمک کند؛ زمانی که داده‌های مورد استفاده بومی‌سازی شده و مدل‌های هوش مصنوعی با شرایط و نیازهای خاص کشور تطبیق یابند، نتایج دقیق‌تر و کاربردی‌تری به دست می‌آید که می‌تواند تأثیرات مثبتی در بخش‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی داشته باشد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه قم در بیان دیگر مزیت بومی سازی فناوری گفت: یکی از بزرگترین مزایای بومی‌سازی، بهبود امنیت و استقلال در برابر تهدیدات خارجی است؛ به‌ویژه در شرایطی که وابستگی به فناوری‌های خارجی ممکن است منجر به آسیب‌پذیری در برابر تحریم‌ها یا بحران‌های جهانی شود، بومی‌سازی می‌تواند به کاهش این وابستگی‌ها کمک کند؛ این امر موجب افزایش استقلال ملی و کاهش ریسک‌های اقتصادی و امنیتی می‌شود.
وی در مقام جمع بندی مطالب ابراز کرد: در نهایت، تصمیم‌گیری درباره بومی‌سازی فناوری یک فرایند پیچیده و وابسته به شرایط خاص هر پروژه است؛ برای اتخاذ چنین تصمیمی، باید به‌دقت تمام جنبه‌های اقتصادی، فنی و اجتماعی ارزیابی شود؛ بررسی منابع موجود، هزینه‌ها، پیچیدگی‌ها و ریسک‌های مرتبط با هر تکنولوژی، از جمله عواملی است که در این ارزیابی باید مورد توجه قرار گیرد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه قم ادامه داد: اگر بومی‌سازی به نتایج مثبتی مانند بهبود کیفیت، افزایش امنیت یا کسب مزیت رقابتی منجر شود، سرمایه‌گذاری در آن می‌تواند منطقی باشد و صرف منابع در این مسیر مفید خواهد بود.
رضایی با ابراز نگرانی از چالش‌های بومی‌سازی فناوری بدون ارزیابی دقیق افزود: حتی اگر بومی‌سازی با هدف خودکفایی انجام شود، در صورتی که ارزیابی‌های فنی و کارشناسانه به درستی صورت نگرفته باشد، ممکن است با چالش‌هایی نظیر افزایش هزینه‌ها، کاهش کیفیت یا بروز مشکلات فنی مواجه شویم که در این صورت، منابع صرف‌شده برای بومی‌سازی نه تنها نتایج مثبت نخواهد داشت، بلکه می‌تواند منجر به مشکلات جدید و از دست دادن فرصت‌های بهره‌برداری از فناوری‌های جهانی شود.
ارسال نظرات