بازخوانی برگی‌هایی از الغدیر، به مناسب سالروز وفات ابی‌طالب علیه‌السلام
دفاع از ابی‌طالب علیه السلام
هادی الیاسی
خبرگزاری رسا ـ دست کج تحریف‌گران تاریخ در مواری به جعل اخبار، پرورش اتهام‌هایی بی‌پایه و نسبت دادن آن به دشمنان خویش، صفحاتی از تاریخ را مبهم کرده است. تخریب شخصیت‌های بزرگ برای رسیدن به مقاصد شوم ، هدف تحریف‌گران و دروغ پردازان تاریخی است که برای دست‌یابی به این هدف از هیچ تلاشی فروگذرار نبوده‌اند.
از جمله شخصیت‌هایی که توسط دشمنان امیر المؤمنین (علیه السلام) و به قصد تضعیف شخصیت اسلامی او مورده هجمه قرار گرفته است، جناب ابی‌طالب پدر بزرگوار امیر المؤمنین (علیه السلام) است .
این تحریف از جمله تحریفات تاریخی است که علامه امینی (ره) در کتاب شریف الغدیر پرده از آن برداشته و تحریف‌گران را رسوا نموده است.[1] علامه امینی در این قسمت از بحث خود به راستی این عده از سیاه فکران تاریخ را با بیان‌هایی دقیق و بدون خدشه کنار می‌زند. در این مجال به خلاصه‌ای از آن بحث اشاره خواهد شد:
تحریف‌سازان تاریخ برای تخریب چهره ابی‌طالب تهمت‌های بسیاری را به سمت او نشانه رفته‌اند و او را بی‌ایمان به خدای یگانه معرفی کرده‌اند و گفته‌اند که او قبل از وفات توفیق ایمان به خدای محمد (صلی الله علیه وآله) را پیدا نکرد. آنان برای اثبات این مدعای کذب خود از سه شیوه استفاده کرده‌اند:
1.تحریف سخنان جناب ابی‌طالب (علیه السلام) در ایمان به حضرت رسول (صلی الله علیه وآله).
2. تحریف روایات موجود در رابطه با ایمان جناب ابی‌طالب (علیه السلام) به پیامبر (صلی الله علی وآله).
3. تحریف برخی از شأن نزول‌های آیات و منسوب کردن آنها به جناب ابی‌طالب (علیه السلام) مبنی بر عدم ایمان وی.
علامه در بحث مفصلی با پاسخ به این تهمت‌ها بیان می‌کند: «تحریف‌سازان این نغمه را از آن جهت ساز کرده‌اند، که همیشه در کافر شمردن سرور مکه و سرسلسله؛ ابوطالب، پدر امیر المؤمنین (علیه السلام) به هوچی‌گری و عربده کشی سرگرم باشند و این پس از آن بوده است که نتوانستند به زشت گویی در باره فرزند او (علی بن ابی طالب ـ‌علیه السلام‌ـ) بپردازند، از این روی تیرهای نکوهش را به سوی پدر روانه کرده و بلکه ـ مانند حافظ عاصمی در «زین الفتی»ـ پدر و مادر (حضرت امیر ـ‌علیه السلام‌ـ) را به باد تهمت گرفته‌اند».
مهم‌ترین مباحث در این رسوا‌سازی‌ها که علامه پرده تحریف را از آنها بر‌می دارد، از این قرار است:
ایمان ابی‌طالب (علیه السلام).
تحریف ابن کثیر و قرطبی در افزودن بیتی به شعر ابی‌طالب (علیه السلام).
تحریف ابیات شعر ابی‌طالب (علیه السلام) از کتاب ابن شهرآشوب.
تحریف ابیات شعر ابی‌طالب (علیه السلام) توسط ابن هشام.
تحریف محاوره پیامبر (صلی الله علیه وآله) با ابی‌طالب (علیه السلام) توسط ابن‌کثیر.
تحریف دعای پیامبر (صلی الله علی وآله) در حق ابی‌طالب (علیه السلام).
و تحریف شأن نزول سه آیه در حق ابی‌طالب (علیه السلام).
آنچه بر قوت این مباحث در کتاب شریف الغدیر می‌افزاید، آن است که علامه در اثبات تمامی ادله خویش از کتاب‌های اهل سنت سود جسته است. خوانند‌گان عزیز می‌توانند برای آگاهی بیشتر به جلد 7 و 8 الغدیر مراجعه نمایند. در این مجال کوتاه، به ذکر یک مورد از این روشن‌گری‌ها اشاره می‌شود.
ایشان برای روشن شدن فضای تهمـت‌آلودی که تحریف‌گران تاریخ آن را ساخته‌اند، چهار طریق را بیان می‌دارد و می‌گوید: «برای آنکه از حیات کسی آگاهی یابیم، هیچ چاره‌ای نداریم، مگر در یکی از این 4 مسیر گام بر‌داریم:
1. نتیجه گیری از سخنانی که بر زبان رانده است.
2. یا از کارهائی که در انجام آن کوشش نموده است.
3. یا از آنچه خاندان و کسانش درباره او گزارش کرده‌اند. زیرا اهل هر خانه به آنچه در آن است، آگاه‌تر از دیگرانند.
4. یا از نسبت‌هایی که کسانی از نزدیکان او درباره‌اش گفته‌اند».[2]
در تمامی چهار مورد بالا علامه ثابت می‌کند که ابی‌طالب (علیه السلام) ایمان به خداوند و پیامبری رسول الله (صلی الله علیه وآله) داشته است. در اینجا به ذکر یک مورد بسنده و طالبان حقیقت را به کتاب الغدیر ارجاع می‌دهیم.
سخنان ابی‌طالب (علیه السلام)
سخنان و اشعار بسیاری در کتاب‌های تاریخی موجود است که دلالت بر ایمان راسخ او به پیامبر (صلی الله علیه وآله) داشته است. علامه امینی (ره) می‌گوید: «اینک گوهرهایی آبدار و در رشته کشیده شده، از سرود‌ه‌های روشن او را که در کتاب‌های حدیث و سرگذشت نامه‌ها و تواریخ آمده را می‌آوریم...».
حاکم در مستدرک[3] (ج 2، ص 623) با زنجیر‌ه‌های خود از ابن اسحاق آورده است، که او گفت: ابوطالب ابیاتی خطاب به نجاشی (پادشاه حبشه) سرود و او را تشویق نمود که مهاجران مسلمان به حبشه را بپذیرد. آن ابیات از این قراراند:
1. لیعلم خیار الناس أنّ محمداً وزیرٌ لموسی والمسیح ِ ابن مریم
2. أتانا بهدیٍ مثل ما أتیابه فکلٌّ بأمر الله یهدی ویعصم
3. وإنّکم تتلونه فی کتابکم بصدقِ حدیثٍ لا حدیثِ المبرجِمِ
4. وإنّک ما تأتیک منها عصابةٌ بفضلکَ الا أرجعوا بالتکرّمِ[4]
ترجمه:
1. نیکان مردم بدانند که محمد، دستیار موسی و مسیح بن مریم است.
2. او نیز برای ما دینی آورده مانند آنچه ایشان آوردند، پس همه ایشان ما را به فرمان خدا راهنمائی می‌کنند و از بدی‌ها باز می‌دارند.
3. البته شما در کتاب خود می‌خوانید که او گفتاری راستین دارد و سخن او از سر نادانی نیست.
4. و به راستی که هیچ گروهی از ما به آهنگ تو پای در راه نمی‌نهد، مگر با جوانمردی و بزرگواری‌هایی که از تو دیده‌اند، باز می‌گردند.
این ابیات بدون احتیاج به هیچ توضیح و تفسیری، گویای ایمان راسخ سرور مکیان، جناب ابی‌طالب (علیه السلام) است که در کارگاه شبهه پراکنی‌های دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) جعل و با هدف حمله به ساحت قدسی آنان در کتاب‌هایشان ریخته شده است. درود خدا بر او و بر فرزندش ساقی کوثر...
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. ر.ک: الغدیر، ج 7، ص 330 الی 550 و ج 8، ص 3 الی 29.
[2]. الغدیر، ج 7، ص 330.
[3]. مستدرک علی الصحیحین، ج 2، ص 680، ح 4247، چاپ جدید.
[4]. الغدیر، ج 7، ص 331.
ی/702
ارسال نظرات