رهبران الهی در پرتو ایمان و وفاداری امت استوار می‌مانند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در نجف اشرف، حضرت آیت‌الله شیخ محمد یعقوبی از مراجع تقلید عراق در جمع هزاران نفر از مؤمنان که در میدان «ثوره العشرین» شهر نجف اشرف گردهم آمده بودند، سخنرانی سالانه خود را در سالگرد شهادت بانوی پاک‌دامن، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها ایراد کرد.

این مراسم پیش از حرکت تابوت نمادین حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به سوی حرم امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام و در قالب برنامه‌های «زیارت فاطمیه کبری» برگزار شد که هر ساله پس از آغاز آن در سال ۱۴۲۷ قمری (۲۰۰۶ میلادی) به مدت ۲۱ سال است که تداوم دارد.

این مرجع تقلید در سخنان خود با استناد به آیه شریفه‌ای از سوره هود بیان داشت: خداوند در این آیه می فرماید «قَالُوا یَا شُعَیْبُ مَا نَفْقَهُ کَثِیرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاکَ فِینَا ضَعِیفًا وَلَوْلَا رَهْطُکَ لَرَجَمْنَاکَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْنَا بِعَزِیزٍ». این آیه مراحلی از رویارویی پیامبر گرامی، حضرت شعیب (علیه السلام) با قوم سرکشش را روایت می‌کند؛ کسانی که از مقابله‌به‌مثل با دلایل محکم و برهان او ناتوان بودند، پس به تکذیب، استهزا، انکار حقایق، تجاهل، تحقیر و تضعیف و سپس تهدید به قتل روی آوردند. این رفتار، بخشی از آزارها، توهین‌ها، مقاطعه‌ها و محاصره‌هایی را نشان می‌دهد که پیامبران و مصلحان مکتبی متحمل می‌شدند.

وی افزود: قوم شعیب در ابتدا دعوت او را سبک شمردند و به مسخره گرفتند و گفتند که ادعای او بیهوده و خالی از محتواست و سزاوار توجه و گوش فرا دادن نیست و گفتند: «ای شعیب، دعوت تو جز ایجاد آشوب، مشکلات و تفرقه در جامعه‌ای که ما آن را بر اساس معیارها و اهداف خود می‌خواهیم، چیزی نیست.» و هدفشان ایجاد مانع بین مصلح و مردم بود، تا مبادا مردم به سخنانش گوش دهند و به دعوت مبارکش ایمان آورند.

این مرجع تقلید تأکید کرد: این شیوه‌های شیطانی، نشان از شکست و رسوایی طاغوت‌ها و مستکبران سرکشی دارد که در طول تاریخ، در برابر دعوت‌های اصلاحی رهبران الهی ایستاده‌اند.

آیت الله یعقوبی در ادامه به روایتی از ارباب مقاتل استشهاد کرد که هنگامی که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا خطابه‌ای با استدلال‌های قاطع برای لشکر ابن مرجانه ایراد فرمود، آنان در پاسخ گفتند: «نمی‌فهمیم چه می‌گویی» و فرمانده آنان، شمر - که خدا را به شکلی سست و ناپایدار عبادت می‌کرد - گفت: «اگر حسین می‌داند چه می‌گوید که چنین سخن می‌گوید». این، عیناً سخن قوم شعیب است و آنان در حقیقت از درک سخن پربار و خیرخواهانه امام حسین محروم شده‌بودند، زیرا قلب‌هایشان مهر خورده و بر دل‌هایشان قفل نهاده شده بود.

وی افزود: رهبران الهی همواره در پی یافتن یاور و حامی برای محافظت از رسالت آسمانی مبارک خود بودند. زمانی که دعوت اسلام در مکه آشکارا اعلام شد، اگر حمایت ابوطالب، سرور «بطحا» و سپس حمزه، آن شیر شجاع، از نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) نبود، توانایی مقاومت و بقا نداشت. و قریش جرات اندیشیدن به کشتن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را نیافت، مگر پس از وفات عموی بزرگوار پیامبر اسلام.

این مرجع تقلید بیان داشت: شیخ کلینی در کتاب کافی با سند خود از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: هنگامی که ابوطالب (سلام الله علیه) رحلت کرد، جبرئیل بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نازل شد و گفت: ای محمد، از مکه خارج شو که در اینجا یاورى ندارى و قریش بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) شوریدند و آن حضرت مکه را ترک گفت. چنانکه از پیامبر اسلام نیز روایت شده که فرمود: «قریش تا زمانی که ابوطالب زنده بود، نتوانست کار ناخوشایندی به من برساند.» پس ابوطالب (رضوان الله علیه) ستون محکمی بود که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و بنی‌هاشم به او پناه می‌بردند و آنان همان قبیله‌ای بودند که دشمنان را دفع می‌کردند.

آیت الله یعقوبی با اشاره به رویدادهای پس از رحلت رسول خدا اظهار داشت: زمانی که امت به عقب بازگشت و کتاب خدا و وصیت بزرگ رسولش را پشت سر افکند. پس امیرالمؤمنین آنان را به یاری خود و بازگشت به حق فراخواند و حضرت فاطمه زهرا ستون استواری بود که به دلیل برخورداری از قداست، طهارت، راستی و جایگاه رفیعی که پدرش رسول خدا با سخنان متواتر خود در دل‌های مسلمانان بنا نهاده بود، به آن پناه می‌برد. پس حضرت زهرا (سلام الله علیها) برای یاری حجت خدا قیام کرد و امت را به پایمردی در ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) ترغیب و از اینکه قعود و سستی در یاری حق، خوارى و شکست برای حق و یاری باطل است، هشدارشان داد.

وی تاکید کرد: ارشاد حضرت زهرا به امت برای یاری اسلام ناب محمدی اصیل و اینکه، ستون محکم امت باشند تا مانع از حمله دشمن شود، منحصر به آن برهه زمانی نیست؛ بلکه ایشان با همه نسل‌ها سخن می‌گویند. چرا که جنگ دشمنان اسلام همچنان ادامه دارد و در زمانه ما با تمام روش‌های خشن و نرم شدیدتر شده است؛ از جمله تحریف، تخریب شخصیت، بهتان، مکر، فریب، گمراه‌سازی و استفاده از ابزارهای جذابی که عقل‌ها را مبهوت، شهوات را برمی‌انگیزند و عواطف را شعله‌ور می‌سازند.

این مرجع تقلید افزود: حضرت صدیقه کبری از مومنان می‌خواهند که قبیله و طایفه اسلام باشید که دشمنان از شما بترسند - «و اگر قوم و قبیله‌ات نبود، تو را سنگسار می‌کردیم» - و ستون محکم و پناهگاه آن باشید - «یا به پناهگاهى استوار پناه برم» - با اخلاص برای خداوند تبارک و تعالی، هوشیاری، بصیرت، صبر و استقامت، مراقبت در تمام عرصه‌های رویارویی، جدیت در امر به معروف و نهی از منکر، توصیه‌ی متقابل به حق و شکیبایی، برپاداشتن شعایر دینی ناب و گرد آمدن حول محور رهبری الهی، عامل و مخلص. همان‌گونه که بر رهبران الهی لازم است که امت را نصیحت کنند و در هدایت و اصلاح مردم و پی‌گیری مصالحشان بکوشند، بر امت نیز لازم است که آنان را یاری کنند و سپر محافظتی برای حفاظت از ایشان باشند.

این مرجع تقلید تاکید کرد: دشمنان از شخص علما نمی‌ترسند؛ بلکه از وجود پایگاه مردمی مخلصی می‌ترسند که به دلیل تأثیر و محبتی که رهبر در دل‌های مردم دارد، گرداگرد او حلقه زده و از او محافظت می‌کنند. و اگر این پایگاه گسترده از پیروان و مریدان نبود، دشمن لحظه‌ای در ریشه‌کن کردن آنان - چه از نظر معنوی (تخریب شخصیت) و چه از نظر مادی (کشتن شخص) - درنگ نمی‌کرد. از این رو، ابتدا از دور به آنان تعرض می‌کنند تا واکنش امت را ببینند. اگر دیدند امت مرده و بی‌اثر است، برای انجام عمل شنیع خود در کشتن رهبران الهی پیشقدم می‌شوند. این چیزی است که ما در زندگی دو شهید بزرگ، آیت‌الله سید محمدباقر صدر و آیت‌الله سید محمدصادق صدر از نزدیک شاهد بودیم و اگر دیدند که امت گرداگرد رهبران خود حلقه زده‌اند و از آنان دفاع می‌کنند و به طرح آنان آگاهند، به خاطر ترس از منافعشان عقب‌نشینی می‌کنند.

آیت‌الله یعقوبی در پایان سخنان خود، به چند مورد و مصداق از یاری و حمایت از رهبران راستین اشاره کرد:

اول: اینکه صدای رهبر الهی را به دیگران برسانند، مواضع او را تبیین کنند، از آرای او دفاع و شبهات علیه او را دفع نمایند. همان‌گونه که امام رضا (علیه السلام) در توضیح معنای احیای امر اهل بیت فرمود: «مردم علوم ما را می‌آموزند و به دیگران می‌آموزانند؛ زیرا اگر مردم زیبایی‌های کلام ما را بدانند، قطعاً از ما پیروی می‌کنند.» و به حاشیه راندن رهبر الهی با نادیده گرفتن فکر و طرح‌های او آغاز می‌شود.

دوم: نخبگان علمی و خبره باید به تبیین صلاحیت‌های رهبر و وجود شرایط رهبری در او بپردازند.

سوم: از طرح رسالت‌محور آنان محافظت و به آن پایبند باشند. و پیروانی است که به روش رهبر خود ملتزم نیستند چه ارزشی دارند؟ زیرا انحراف مردم به آسانی، و  رهبر به انزوا و محاصره کشیده می شود.

چهارم: با همت و فعالیت، برنامه ها را در عرصه واقعیت محقق ساخته، نهادها و مؤسسات متنوع عرصه‌های مختلف کار را پوشش می‌دهند، برپا و فعال نمایند و از هیچ تلاشی در این راه فروگذار نکنند. چرا که قدرت تأثیرگذاری یک رهبر به میزان اثرگذاری پیروانش در جامعه سنجیده می‌شود و اگر دشمن، سستی و کاهلی پیروان را ببیند، بر رهبرشان جسارت می‌ورزد.