ترویج آپارتمان نشینی به منزله عقب‌نشینی از سنتها نیست
حجت الاسلام مصطفی حدادی، مسؤول دفتر قرآن وعترت حوزه‌های علمیه استان همدان، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به تبدیل شدن زندگی‌های ساده مردم به مدرن، خاطرنشان کرد: رشد جمعیت شهری و گذر زمان در چند دهه گذشته عاملی بود تا تغییرات بنیادی و اساسی در شکل زندگی مردم به وجود آید؛ تغییراتی که گاه از سر شوق و اشتیاق بود، این تغییرات به مرور زمان در شرایطی وارد جامعه می‌شود که جایگزین شدن ماشین به جای درشکه استفاده از تلفن همراه به جای باجه‌های تلفن و بسیاری از وسایل مدرن امروزی برای نسل‌ها و دهه‌های گذشته حتی فکر کردن و در تخیل آوردنش هم کار بسیار سختی بود و از سوی دیگر تغییراتی نیز از سر اجبار و نیاز در جامعه به وجود آمد که باید به آن تن داده می‌شد.
وی افزود: خارج شدن خانه‌ها از فضایی که وسعت آن امروزه برای نسل جدید در تخیل می‌گنجد و تبدیل شدن آن‌ها به خانه‌هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه‌ای که هر خانه روی خانه‌ای دیگر بنا شده، مدلی از زندگی را در خانه هایی به نام آپارتمان به وجود آورده است، مدلی که زندگی در آن خلاف زندگی در خانه‌های حیاط دار و بزرگ تابع قواعد و قانون خاص خودش است.
مسؤول قرآن و عترت حوزه‌های علمیه استان همدان با اشاره به وجود تفکر «چهار دیواری اختیاری» در میان مردم، بیان داشت: مشکلات زندگی آپارتمانی از زمانی آغاز شد که خانواده‌ها همچنان پیرو زندگی سنتی خود در خانه‌های حیاط دار بودند، به گونه‌ای که صحبت کردن با صدای بلند، رفت و آمد در هر زمان از شبانه روز، بلندی صدای تلویزیون، رادیو و ضبط صوت تا آن میزان که تمایل دارند و بسیاری از نمونه‌های دیگر، با این تفکر که «چهار دیواری اختیاری است» همچنان بر آن شیوه زندگی سنتی پا فشاری می‌کردند، بدون آن‌که توجه به حقوق همسایه دیوار به دیوار یا همسایه طبقه پایین یا بالایی خود داشته باشند.
وی با بیان این‌که تفکر چهار دیواری اختیاری برای مردم معضلاتی را به دنبال داشت، ابراز داشت: مردم ما اگر چه ازخانه‌های حیاط دار به آپارتمان‌های چند طبقه کوچ کرده‌اند، اما نمی‌توانند درخانه‌های خود آرام بگیرند، آن‌ها یا از مزاحمت همسایگان در عذاب هستند یا موجب مزاحمت همسایگان دیگر می‌شوند به گونه‌ای که معتقدند پولش را داده‌اند و هرگونه که بخواهند، می‌توانند زندگی کنند و شاید هم به این دلیل است که از سکوت در آپارتمان ناراضی به نظر می‌رسند؛ اما در دنیای امروز با افزایش روبه رشد جمعیت، تنها راه کنار آمدن با این موضوع، داشتن فرهنگ و قوانین آپارتمان نشینی است یا این‌که از شهر خارج و در شهرک‌های اطراف ساکن شوند.
حجت الاسلام حدادی، رعایت فرهنگ‌های اجتماعی را لازمه زندگی در آپارتمان‌ها دانست و اظهار داشت: فرهنگ، جزء لاینفک هر زندگی آپارتمان نشینی بوده و نادیده گرفتن این بخش مهم در زندگی آپارتمانی به وجود آورنده بخش بزرگی از مشکلات اجتماعی و معضلات روانی است، رسیدن به یک فرهنگ واحد در هر مجموعه آپارتمانی در حالی است هر خانواده ساکن در هر واحد مسکونی فرهنگ آپارتمانی خاص خودش را دارد و همسو و همراه کردن همه فرهنگ‌ها با یکدیگر در یک فرهنگ در عرصه عمل کاری غیر ممکن به حساب می‌آید.
وی اضافه کرد: با توجه به محدودیت‌های زندگی آپارتمان نشینی نخست باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده شود و دیگر آن که در انتظار رعایت حقوق و قوانین از جانب دیگران نباشید.
مسؤول قرآن وعترت حوزه های علمیه استان همدان در پایان آپارتمان‌ها را قالب کوچکی از یک جامعه بر شمرد و تصریح کرد: شاید بتوان آپارتمان نشینی را مقیاس کوچکی از یک جامعه یا شهر در نظر گرفت که وضع قوانین و مقررات در ایجاد نظم و هماهنگی در آن نقش بسیار مهم و اساسی را ایفا می‌کند، اگر برای اداره شهر یا کشور نیاز به حضور مدیر یا مدیرانی در رأس امور است، اداره آپارتمان نیز نیازمند حضور مدیر یا مدیرانی از داخل خود مجموعه است تا بتوانند قوانین و مقرراتی را برای اداره، کنترل و حتی هماهنگ کردن خانواده‌های ساکن در آپارتمان وضع کنند و به اجرا درآورند.
وی تصریح کرد: با وجود این تقریبا دوره سکونت در خانه‌های وسیع و باغ‌های بزرگ گذشته و ضرورت‌های زندگی شهرنشینی و تمرکز امکانات و منابع ما را وادار کرده است تا در محیطی تنگ و فشرده زندگی کنیم، پس طبیعی است که هرچه مکان‌های زندگی انسان‌ها فشرده تر شود، خواسته‌های شخصی بیشتر با هم برخورد می‌کند و در این شرایط افراد برای برخورداری از یک زندگی آرام، ناگزیرند از برخی آزادی‌های خود صرف نظر کرده و در ازای حقوقی که پیدا می‌کنند، تکالیفی در مقابل یکدیگر بپذیرند، نکته‌ای که شاید از زیر چشم بسیاری از آپارتمان نشین‌ها دور مانده است./957/ت301/س