حضرت عباس مطیع محض امام حسین بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، معصومه یوسفی استاد مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) در مراسم عزاداری روز تاسوعا در حوزه علمیه باقرالعلوم شهرقدس بیان کرد: برخی فکر می کنند که اگر امروز به عنوان روز تاسوعا شهرت پیدا کرده است به خاطر این است که حضرت اباالفضل در این روز به شهادت رسیدند، در حالی که تمام یاران و صحابه امام حسین(ع) د روز عشورا به شهادت رسیدند، و اگر امروز به نام حضرت اباالفضل  مشهور شده است به خاطر این است که مثل امروز شمر به در خیمه حضرت اباالفضل  آمد و چون از جهت طایفه مادری خویشاوندی با حضرت داشت، او را صدا می کند و می گوید که برایت امان نامه آوردم، بعد از چند بار صدا زدن حضرت اباالفضل  جواب نمی دهند و امام حسین(ع) می فرمایند جوابش را بده و حضرت به جلو خیمه می روند و امان نامه را پاره کرده و می فرمایند که من که چیزی نیستم، کل عالم فدای فرزند رسول الله.

وی افزود: شب عاشورا وقتی امام حسین(ع) بیعت را از اهل بیت و یاران برمی دارند حضرت اباالفضل  اولین کسی است که بلند شده و می فرماید ما تا آخرین نفس با شما هستیم، روز عاشورا هر کدام از صحابه برای رفتن به میدان جنگ کسب اجازه می کنند، حضرت اباالفضل  که برای کسب اجازه می روند امام حسین(ع) می فرمایند که برو برای اهل خیمه آب بیاور، با این که حضرت اباالفضل  علمدار هستند و شخصیت کمی نیستند، وقتی امام می فرمایند برو آب بیاور، حضرت بلافاصله می گوید چشم و نمی گوید که من علمدارم و کسی دیگری هم می تواند آب بیاورد.

یوسفی در ادامه ضمن اشاره به بندی از زیارت نامه حضرت اباالفضل  مبنی بر" اسلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله؛ سلام بر تو ای بنده صالح خدا " خاطر نشان کرد : صالح یعنی کسی که گوش به فرمان خدا و رسولش باشد و از خودش نظر نداشته باشد و یعنی در جایی که امام می گوید جواب شمر را بده ، جواب می دهد و وقتی می گویند آب بیاور ، آب بیاورد و وقتی هم که باید علمدار باشد، علمدار باشد.

وی با اشاره به این که عبد بودن برای انسان جایگاه مهمی است، گفت: تا جایی که پیامبر قبل از توصیف به رسالت به عبودیت توصیف می شود، عبد بودن یعنی گوش به فرمان بودن و هر چه را مقام بالاتر گفت بدون این که توضیحی بخواهم بپذیرم، در زندگی اهل بیت همیشه نزد امام معصوم یک مطیع وجود دارد، در زمان پیامبر مطیعی مثل حضرت علی(ع) وجود دارد که هرچه پیامبر می گوید گوش می کنند، پیامبر می گوید این جنگ را شرکت کن، این سوره را بخوان، حنگ تبوک شرکت نکن، می گویند چشم و از خود نظری ندارند و خطبه های نهج اللبلاغه همه بعد از پیامبر صادر شده است، در زمان پیامبر به احترام وجود مقدس پیامبر یک خطبه هم نخواند.

یوسفی افزود: بعد از زمان پیامبر، حضرت علی (ع) امام زمان است و یک نفر فدایی دارد که حضرت زهرا(س) است، هرچه امام زمان می گویند به گوش جان می پذیرد، حضرت زهرا(س) به قیمت جانش از حضرت علی(ع) دفاع کرد و هر کاری که از دستش بر می آمد انجام داد و در خانه تک تک مهاجرین و انصار رفت و واقعه غدیر را تذکر داد.

وی با اشاره به این که در زمان امام حسین(ع) هم حضرت اباالفضل  مطیع محض امام حسین(ع) بود خاطرنشان کرد: مطیع محض بودن یعنی از خود نظر نمی دهد، گوش و چشمش به دهان امام است که هرچه امام گفت را انجام دهد، در دین داریم که می گوید تابع مرجع تقلیدت باش، اما برای ما سخت است که اگر مرجع تقلید گفت فلان عمل را باید این طور انجام دهی، انجام دهم و من می گویم به دلم نمی چسبد و انجام نمی دهم و بعد قضای آن را به جا می آورم، این یعنی مطیع نیستیم، حضرت عباس بعد از عبد صالح بودن مطیع خدا و رسولش است.

یوسفی با اشاره به اهمیت شهید بیان کرد: اگر به قرآن نگاه کنیم، افرادی را که از زیر بار جنگ شانه خالی می کنند و حاضر نیسند جانشان را برای اسلام بدهند را به عنوان افراد سست یاد می کند و توبیخ شان می کند و در مقابل افرادی که حاضرند جانشان را در راه خدا بدهند را تمجید می کند و نمونه بارزش حضرت اسماعیل است که تا قربانگاه می رود و اسباب قربانی اش هم فراهم می شود اما قربانی نمی شود و خداوند می فرمایند همین قدر که حاضر شدی جان خود را در راه خدا بدهی بس است.

وی با اشاره به این که برخی برایشان بذل مال راحت تر از بذل جان است و راحت از جان خود نمی گذرند، خاطرنشان کرد: خدا وقتی مومنان را توصیف می کند می فرماید: " جاهِدوا فی سبیلِ اللهِ باموالِکم و أنفسِکم؛ اگر مومن هستید با مال و جانتان مجاهده کنید " که این کار را امام حسین(ع) انجام داد.

یوسفی با اشاره به سوال برخی مبنی بر این که چرا امام حسین(ع) خانواده خود را با این که می دانست به شهادت می رسد با خود برد، تصریح کرد:  امام حسین(ع) خانواده اش را نبرد، خانواده اش با او رفتند، وظیفه ماموم این است که به امام خود نگاه کند و هرکار که انجام داد انجام دهد، ذائقه مردم تغییر کرده است و به جای ان که  از چرایی علت نرفتن کسانی که به دنبال امام راه نیفتادند و نرفتند سئوال شود از چرایی رفتن این ها می پرسند!

وی با اشاره به این که اگر یاران امام حسین(ع) با او نمی رفتند جای سوال بود، گفت: در بحث نماز جماعت نوشته اگر ماموم دو رکن از امام عقب بیافتد نمازش فرادا می شود و اگر ماموم قبل از امام تکبیرة الاحرام بگیوید نمازش جماعت نیست، فراداست، و در روایت می گویند کارهای شما تابع نمازتان است و وقتی در نماز می گوید به امام نگاه کن یعنی در زندگی هم به امام نگاه کن.

یوسفی در ادامه با اشاره به این که روز هشتم ذی الحجه که امام حسین (ع) از مکه بیرون آمدند، خاطرنشان کرد: در این روز مردم به جای این که به دنبال امام حسین(ع) راه بیافتند و از مکه خارج شوند از حضرت سئوال می کنند که چرا حج را نیمه کاره رها می کنی و به امام اشکال می کنند!

وی ضمن بیان این که حق امام بر ماموم، اطاعت کردن است، افزود: هر کاری که در زندگی انجام می دهی باید نگاه کنی امام چه کرد و همان کار را انجام دهی و کارهایی از ما پذیرفته است که وقتی کار ما را روی کار امام قرار می دهند منطبق با هم باشد نه زیادتر و نه کمتر، در غیر این صورت پذیرفته نیست، شاید کار خوبی باشد اما مقبول خداوند نیست، کاری مقبول خداوند است که پیرو امام صورت گیرد و به اجازه امام باشد لذا می بینیم با این که در روایت داریم که از شهادت چیزی بالاتر نیست، شهدای کربلا هر کدام برای جنگ می خواهند بروند از امام اجازه می گیرند و بعد می روند یعنی حتی در جهاد در راه خدا هم باید امام اجازه دهد.

یوسفی در ادامه با اشاره به قیام توابین تصریح کرد: توابین هم کشته شدند امام چون دنبال امام نبودند اسمی از ایشان بر جای نماند اما افرادی که با امام حسین(ع) بودند چون قدم به قدم به امام نگاه کردند اسمشان جاوید ماند و هر جا نام امام حسین(ع) برده شود نام یارانش هم وجود دارد و تا وقتی نام امام حسین(ع) جاودانه است نام آن ها هم جاوانه است.

وی افزود: در احوالات حضرت زهرا(س) داریم که روز دوشنبه و پنج شنبه ها سر مزار شهدای احد می رفتند با این که چند کیلومتر از شهر فاصله داشت و از خاک تربت آن ها تسبیح درست کرده بودند و با آن ذکر می گفتند و این نشان دهنده این است که باید یاد شهید را زنده نگه داشت.

وی با اشاره به این که امام حسین(ع) در روز عاشورا به ما درس شجاعت می دهد، افزود: امر به معروف و نهی از منکر مراحلی دارد که یکی از آن تذکر لسانی است ویکی از مراحل اقدام عملی است که امام حسین(ع) به این قسمت جامه عمل پوشاند و نشان داد که یزید صلاحیت امیرالمومنین ندارد و در خطبه نفرمود که حسین با یزید بیعت نمی کند بلکه فرمود مثل حسین(ع) با مثل یزید بیعت نمی کند یعنی تا روز قیامت باید این طور باشد، نه این که عاشورا فقط برای زمان امام حسین(ع) است، هر زمان که دیدی مردم علنی گناه می کنند باید عین حسین(ع) قیام کنی ولو به قیمت ازدست دادن جانت تمام شود و خانواده ات اذیت شوند.

یوسفی در ادامه ضمن اشاره به این که خداوند به پیامبر می گوید که بگو از این چیزهایی که شما شریک خدا قرار دادید بیزارم و نمی پسندم، بیان کرد: لذا ما در زیارت عاشورا لعن می کنیم از اولین کسی که ظلم کرده تا اخرین کسی که ظلم خواهد کرد،  خداوند هم یک عده ای را لعن می کند در سوره احزاب خداوند می فرماید که آنها که خدا و رسول را اذیت کردند لعنت خدا بر آن ها، خدا بر پیامبرش درود می فرستد،  ملائکه هم درود می فرستند پس مومنان شما هم درود بفرستید و از آن طرف خدا و رسولش را اذیت می کنند را لعنت می کند پس شما هم لعنت کنید.

وی خاطرنشان کرد: وقتی پیامبر می فرمایند "حسین منی و انا من حسین و فاطمه بضعه منی و حسن منی و انا من حسن و علی منی و انا من علی "، این یعنی هر کس امام حسین(ع) و حضرت زهرا(س) را خوشحال کند پیامبر را خوشحال کرده و هرکس آن ها را ناراحت کرده پیامبر را ناراحت کرده است. پس اگر در زیارت عاشورا لعن و سلام داریم به خود خدا و پیامبران اقتدا می کنیم، خدا در قرآن در جاهای مختلف به بزرگان سلام کرد ما هم به وجود مقدس امام حسین(ع)  و یارانش سلام می کنیم.

یوسفی افزود: وقتی نزدیکان آدم می میرد، برای او سالگرد می گیرند اما روز عاشورا 1370 سال تقریبا می گذرد اما هنوز روز عاشورا است، روز عاشورا یعنی همین الان دارد اتفاق می افتد لذا خیلی جاها شنیده اید یا دیده اید که خون تازه بیرون می زند/802/پ202/ب4