پكن رهبري واشنگتن را به‌چالش مي‌كشد
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه جوان، روز اول از يازدهمين دور نشست گروه 20 بي‌حاشيه نگذشت چرا كه ورود باراك اوباما، رئيس‌جمهور امريكا به شهر هانگژو چين بي‌حاشيه نبود و به جاي اينكه او مثل ديگر رهبران حاضر در نشست از در جلوي هواپيما خارج شده و پا روي فرش قرمز بگذارد، از در مياني هواپيما خارج شد كه پله‌هاي باريكي دارد و فرش قرمزي هم در كار نبود. به غير از اين، برخي مشكلات براي دسترسي مأموران امنيتي و خبرنگاران امريكايي باعث سر و صداهايي از طرف امريكايي‌ها شد اما در نهايت، اوباما با اين نيش و كنايه كه «سايز پاي امريكا» گاهي براي ميزبان‌ها مشكل ايجاد مي‌كند، سعي كرد مسئله را به نوعي رفع و رجوع كند. شايد اين نوع برخورد با اوباما، خبرنگاران و مأموران امنيتي امريكا اتفاقي بوده اما مي‌تواند نوعي نماد چيني در برابر امريكا باشد. اين دور از نشست گروه 20 در هانگژو ديگر مثل دوره‌هاي قبل آن جايگاه را براي امريكا ندارد و ميهمانان نشست بايد خود را آماده كنند تا ميزبان چيني را در قد و قامت رهبري جهاني ببينند.
كاري گراسي تحليلي با عنوان «هانگژو جي 20: بلندپروازي چين براي رهبري جهاني»، در تارنماي بي‌بي‌سي منتشر كرده و با اشاره به نشست 2008 اين گروه در شهر واشنگتن، آن نشست را نقطه عزيمت چين دانسته است. به نظر او، «پكن از آن زمان به بعد اين تصور را به پايان رساند كه چيزي تغيير‌ناپذير و قابل اعتماد در قدرت‌هاي غربي براي به راه انداختن اقتصاد جهاني وجود دارد.» اين تحليل‌گراسي از جهت بحران اقتصادي غرب قابل توجيه است چرا كه اقتصاد غربي از آن سال در بحران فرو رفته و با وجود گذشت هشت سال، هنوز نتوانسته خود را از شر بحران خلاص كند. در حالي كه اوباما توانسته بود در سال‌هاي اول رياست جمهوري خود نه تنها جلوي ركود اقتصادي امريكا را بگيرد بلكه آهنگ رشد تا بيش از 2 درصد را هم در اقتصاد اين كشور به راه انداخت اما در اين سال پاياني از رياست جمهوري مجبور است تا رشد 1/1 درصدي را تحمل كند، با وجود اينكه بانك مركزي امريكا انتظار رشد 2 درصدي را داشت. بايد گفت كه وضعيت در ديگر قدرت‌هاي اقتصادي غرب بهتر از اين نيست، چنان كه هم بانك جهاني و هم صندوق بين‌المللي پول در برآوردهاي تازه خود، مدام پيش‌بيني‌هاي گذشته را كاهش دهند. در مقابل، چين با وجود كاهش 2درصدي نسبت به سال‌هاي گذشته اما همچنان رشد 6 درصدي اقتصاد خود را حفظ كرده تا با تداوم بحران در غرب، وزن اصلي در حفظ تعادل اقتصاد جهاني باشد. حالا پكن با اين موقعيت سعي مي‌كند بيشترين بهره‌برداري را از نشست هانگژو داشته باشد و به نظر مي‌رسد در اين جهت نقشه راهي هم داشته باشد.
بخش قابل توجهي از اين نقشه عبارت از اصلاحات ساختاري اقتصاد جهاني است كه شي جي پينگ، رئيس‌جمهور چين هم در سخنراني افتتاحيه نشست به آن اشاره‌اي داشت. جائو شي جون، معاون دانشكده مالي و دارايي دانشگاه خلق چين، اين اصلاحات را براي حل مشكلات ساختاري مي‌داند كه چين سعي مي‌كند در انجام اين اصلاحات منافع مشترك سراسر جهان و نه تنها منافع كشورهاي پيشرفته را در نظر داشته باشد و به نظر وي، اين رويه برخلاف گذشته است كه كشورهاي پيشرفته فقط براي خود حق بيان، رأي‌‌‌گيري و تصميم‌گيري قائل بودند. گسترش تجارت جهاني و خروج آن از شرايط كند فعلي يك جنبه ديگر از نقشه راه چين است كه برخلاف روش امريكايي از معاهده‌هاي بين‌المللي مثل معاهده ترانس پاسفيك، پكن به دنبال گسترش معاهدات تجاري منطقه‌اي است تا زمينه براي ورود كشورهايي با اقتصاد ضعيف‌تر در روند تقويت تجارت جهاني باز بشود. در اين بين، نبايد از توجه پكن به مسكو و همچنين گروه بريكس غافل ماند كه همين نشست هانگژو فرصتي را براي شي‌جي‌پينگ فراهم كرد تا او اين توجه را به رخ رقباي غربي و به خصوص امريكا بكشاند و نشان دهد پكن براي ايفاي نقش در قامت رهبري جهاني تنها نيست و متحدان نزديكي را با خود دارد./836/د102/ل