۲۰ آبان ۱۳۹۵ - ۱۰:۴۹
کد خبر: ۴۶۰۷۰۵
آیت الله مهدوی مطرح کرد؛

«بسم الله الرحمن الرحیم» گفتن در آغاز کارها نشانه توکل بر خداوند است/ رسیدن به بالاترین مصلحتها معلول توکل بر خداوند

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه هر کاری با«بسم الله الرحمن الرحیم» آغار نشود، ابتر است، گفت: جاری شدن این عبارت نورانی بر زبان قبل از شروع کارها، نشانه توکل انسان بر خداوند است.
آیت الله مهدوی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی شب گذشته در مجتمع فرهنگی رضوان واقع در خیابان عسگریه، گفت: هیچ موجودی در کمک کردن به انسان استقلال ندارد.

وی در ادامه مبحث مربوط به توکل و با اشاره به آیات سی و سوم و سی و چهارم سوره یوسف که می فرماید «قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَ إِلا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُنْ مِنَ الْجَاهِلِینَ فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ کَیْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»، افزود: انسان متوکل در مواجهه با مسائل، بین مسأله بد و بدتر، باید بد را انتخاب کند و به خداوند توکل کند، همان گونه که حضرت یوسف(ع) بین آلوده شدن به زنا و رفتن به زندان، رفتن به زندان را انتخاب کردند.

آیت الله مهدوی ادامه داد: حضرت یوسف(ع) در سخنان خود اذعان دارند که کمک خداوند سبب انصراف تمایل ایشان از زنان شده است، خداوندی که دانا به مصلحت افراد است، اگر موکل انسان شود، همه کارها به بهترین شکل ممکن پیش می رود.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری با توجه به اتفاقاتی که در زندان برای حضرت یوسف(ع) و هم زندانیان ایشان به وقوع پیوست، تبیین کرد: حضرت یوسف(ع) در زندان به بهانه های مختلف شکنجه می شدند و به شیوه ای با زندانیان برخورد کردند که تعداد بسیار زیادی از آنها موحد شدند و دست از بت پرستی برداشتند.

امام جمعه موقت اصفهان ادامه داد: وقتی آن دو زندانی خواب دیدند و خوابشان از سوی حضرت یوسف(ع) تعبیر شد، حضرت یوسف(ع) به آن زندانی که مقرب پادشاه می شد، گفتند، سفارش من را پیش پادشاه بکن، به خاطر اینکه یک لحظه مستقل از خداوند، از زندانی آزاد شده، درخواستی کردند، خداوند 9 سال دیگر ایشان را در زندان نگه داشت.

نماینده ولی فقیه در هلال احمر اصفهان اظهار کرد: در توکل بر خداوند، کمک گرفتن از غیر خداوند اشکالی ندارد منوط به اینکه انسان، کمکِ شخص کمک کننده را مستقل از خداوند نداند.

استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه با بیان اینکه هیچ موجودی حتی اهل بیت(ع) نمی توانند مستقلاً به انسان کمک کنند، بیان کرد: تنها موجودی که به صورت استقلالی می تواند به دیگران یاری برساند، خودِ خداوند است، چرا که همه امور در حیطه علم او قرار دارد و بر هر کاری قادر است.

وی با اشاره به آیه معروف «وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَ لَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لَا رَطْبٍ وَ لَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ»، تشریح کرد: اگر دانه ای در ظلمت شب در جایی افتاده باشد و برگ درختی از جایش جدا شود، تحت علم پروردگار قرار دارد.

آیت الله مهدوی با توجه به روایتی از پیامبر(ص) در رابطه با دلیل خواندن نماز غفیله، توضیح داد: پیامبر(ص) در روایتی می فرمایند، معمولاً شبها افراد را غفلت می گیرد و به همین سبب توصیه شده است که مردم بعد از نماز مغرب و عشاء، نماز غفیله بخوانند و از غفلت خارج شوند.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: یکی از چیزهایی که انسان را از غفلت نجات می دهد، توکل کردن به خداوند است، در مواجهه با مسائل، جاری شدن ذکر شریفه «بسم الله الرحمن الرحیم» بر زبان، نشانه توکل انسان به خداوند است.

امام جمعه موقت اصفهان در ادامه با بیان اینکه بالاترین فهم، درک عجز در برابر خداوند است، تأکید کرد: انسانی که بهتر و بیشتر عجز خود را در برابر خداوند درک کند و ابراز کند، از بالاترین جایگاه در عالم هستی برخوردار است، اگر با امام زمان(عج) نیز همراه شوید که تمام عالم هستی در اختیارشان است، می بینید که ایشان هم، به رکوع و سجده می روند و در برابر معبود خود خاضعانه اشک می ریزند.

نماینده ولی فقیه در هلال احمر اصفهان ادامه داد: امیرمؤمنان(ع) که یک نفره درب 10 تنی خیبر را از جا کَندند و هیچ کس در جنگ جرأت رو به رو شدن با ایشان را نداشته است، در برابر خداوند آنچنان عبادت می کنند که از زیادی اشک و توجه، هر شب غش می کردند.

استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه با انتقاد از رفتار برخی از قهرمانان وزنه برداری جهان، تبیین کرد: برخی از قهرمانان بعد از اینکه وزنه ای را بلند می کنند، آنچنان متکبرانه راه می روند که انسان تعجب می کند.

وی با اشاره به آیات شصت و دوم و شصت و سوم سوره یوسف(ع) که می فرماید «وَ قَالَ لِفِتْیَانِهِ اجْعَلُوا بِضَاعَتَهُمْ فِی رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَعْرِفُونَهَا إِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى أَبِیهِمْ قَالُوا یَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْکَیْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَکْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»، اظهار کرد: زمانی که فرزندان حضرت یعقوب(ع) برای بردن حضرت بنیامین(ع) به ایشان گفتند، ما از بنیامین محافظت می کنیم، ولی حضرت یعقوب(ع) در پاسخ به آنها می فرمایند، من به شما اعتماد ندارم و او را به خداوند می سپارم که او بهترین محافظت کننده ها است.

آیت الله مهدوی ادامه داد: این سخن حضرت یعقوب(ع) نشانه توکل بسیار بالای ایشان بوده است، توکلی که سبب شد حضرت بنیامین(ع) به سوی ایشان بازگردد./867/202/ب2

ارسال نظرات