علمیت، ضرورت کار انقلابی

به گزارش خبرنگار سرویس سیره امامین خبرگزاری رسا، افراد بسیاری در دروان رژیم طاغوت، فساد این رژیم را می دیدند و به دنبال مبارزه با حکومت پهلوی بودند، طی سال ها نیز مبارزه های بسیاری با حکومت شاهنشاهی انجام داند و ایثارهای آنان در تاریخ ثبت و ضبط شده است اما با این همه مجاهدت هرگز نتوانستد مردم را با خود همراه کنند و حلقه اطرفیان آنان تنها کسانی بودند که از ابتدا با آنان مبارزه را شروع کردند و بر تعداد یارانشان افزوده نشد.

اما با آغاز نهضت امام خمینی(ره) ، امام مورد مقبولیت مردم واقع شد و روز به روز بر یارانش افزوده شد، تا جایی که رهبر انقلاب شد؛ بررسی دلایل تاریخی این امر خارج از گنجایش این نوشتار است اما به اذعان بسیاری از کارشناسان و تاریخ پژوهان انقلاب اسلامی ایران یکی از عمده ترین دلایل پیروی مردم از امام خمینی(ره) مرجعیت و علمیت ایشان بود.

به تعبیری تا پیش از امام خمینی(ره) مبارزین انقلابی در حد اجتهاد و مرجع تقلید نبودند از این رو برای کوچک ترین اقدامات مبارزاتی خود باید از مراجع تقلید کسب تکلیف می کردند بنابراین فردی که خود پیرو شخص دیگری است قطعا صلاحیت رهبری انقلاب را ندارد و مردم به آن اقبال نمی کنند.

تحصیلات امام خمینی(ره) مسئله ای است که دوست و دشمن به آن اعتراف دارد و بنابر اعتراف مخالفان امام، امام تنها حاکم دانشمند در میان حاکمانی است که تا پیش از این بر ایران حکومت می کردند، بنابراین فردی که دارای علم و اجتهاد است مسیر خود را می داند و هر روز تغییر رویه نمی دهد، برای نمونه رضاخان تنها با یک سفر به ترکیه به طور کامل تحت تاثیر قرار گرفت و بعد از سفر خود به یکباره به دنبال ترکیه کردن ایران بود؛ این یک مثال نشان از بی سوادی کامل رضا خان که این چنین از دنیا بی خبر بود و تنها با یک سفر تحت تاثیر واقع شد که بعد هم به خاطر نداشتن سواد لازم، نتوانست آینده نگری داشته باشد و بداند اقدامات این چنینی وی چه عواقبی در پی خواهد داشت.

در هر صورت کسان دیگری نیز با شروع نهضت امام خمینی(ره) در این نهضت شرکت کردند اما برخی از آنان نیز به جهت نداشتن تحصیلات کافی یک روز دچار افراط شدند و روز دیگر از نگرش فکری خود اظهار ندامت کردند.

همه ی این مسائل نشان می دهد که فعالیت سیاسی و به خصوص حکمرانی تا چه اندازه وابسته به تحصیلات است و شخصی که تحصیلات کافی ندارد هر روز در یک مسیر متفاوت قدم بر  می دارد و در نهایت به «چه کنم چه کنم» خواهد افتاد.

البته که در ابتدا بیان شد اقبال مردم به امام قطعا تک علتی نیست و دارای ابعاد بسیاری است؛ اما در این نوشتار تلاش داشتیم تا به بعد علمی و مرجعیت امام به پردازیم که چرا برای کار سیاسی و مبارزاتی علم تا این اندازه اهمیت دارد به عبارتی کار سیاسی بدون علم بی معناست و حتما شکست خواهد خورد، برای حکمرانی نیاز به علم ضروری است و بدون علمیت نمی توان موفق بود؛ در پایان بیان رهبر انقلاب روشن کننده کامل این مسئله است.

«باید کشورهای اسلامی از لحاظ علم و فناوری پیشرفت کنند. گفتم غرب و آمریکا به برکت علم توانستند بر کشورهای دنیا مسلط شوند؛ یکی از ابزارهاشان علم بود؛ ثروت را هم با علم به دست آوردند. البته مقداری از ثروت را هم با فریبگری و خباثت و سیاست به دست آوردند، اما علم هم مؤثر بود. باید علم پیدا کرد. روایتی است که فرمود: «العلم سلطان من وجده صال و من لم یجده صیل علیه». باید علم پیدا کنید. علم که پیدا کردید، پنجه‌ی قوی پیدا خواهید کرد. اگر علم نداشته باشید، کسانی که دارای پنجه‌ی قوی هستند، دست شما را میپیچانند. [1]»

[1] ۱۳۹۱/۰۹/۲۱