ساواک: شعارنویسی از اروپا و آمریکا به ایران سرایت کرده است!
شعارنویسی علیه مقدسات ملی مملکت که تاکنون در کشورهای اروپای غربی و آمریکا معمول بوده مدتیست بداخل ایران سرایت کرده، در خیابان‌ها و محیط دانشکده‌ها و توالت‌های عمومی هر روز از طرف عناصر اخلالگر شعارهای زننده نوشته می‌شود.
گزارشی که در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۵۷ تهیه شده، تصویری روشن از فضای ملتهب و پرتنش ماه‌های پایانی حکومت پهلوی ارائه می‌دهد؛ فضایی که در آن، اعتراضات مدنی به‌ویژه از سوی دانشجویان و نیروهای روشنفکر شهری رو به فزونی گذاشته بود. در این گزارش، پدیده «شعارنویسی» در فضاهای عمومی مانند خیابان‌ها، دانشکده‌ها و حتی سرویس‌های بهداشتی، به عنوان رفتاری اخلالگرانه و وارداتی از غرب ـ به‌ویژه اروپا و آمریکا ـ معرفی شده است. این نگاه، به‌وضوح نشان‌دهنده نوعی تحلیل تقلیل‌گرایانه از سوی دستگاه امنیتی وقت، به‌ویژه ساواک، نسبت به ریشه‌های واقعی نارضایتی عمومی در داخل کشور است.
نکته حائز اهمیت در این سند آن است که نویسندگان آن، بدون در نظر گرفتن بسترهای اجتماعی و سیاسی مؤثر در گسترش شعارنویسی، ازجمله سال‌ها سرکوب سیاسی، سانسور، نبود آزادی بیان و تشدید شکاف بین مردم و حاکمیت، این پدیده را صرفا به تقلید کورکورانه از جوامع غربی نسبت داده‌اند. چنین نگاهی، نه‌تنها از درک صحیح واقعیت‌های داخلی عاجز است، بلکه نشان‌دهنده تلاش نهادهای امنیتی برای بی‌ریشه و بی‌ارزش جلوه دادن کنش‌های اعتراضی جامعه است.
با این حال، بخش‌هایی از سند، از جمله «نظریه شنبه» که به بازگشت فعالان خارج‌نشین به کشور و گسترش فعالیت‌های اعتراضی اشاره دارد، و نیز «نظریه چهارشنبه» که تلویحا شعارنویسی را در مدارس تأیید می‌کند، بیانگر آن است که حتی در بدنه حکومت نیز ارزیابی‌های متفاوت و بعضا متضادی نسبت به شرایط جاری کشور وجود داشته است.
در مجموع، این سند نمونه‌ای از تلاش ساواک برای مهار و بی‌اعتبار کردن خیزش‌های مدنی است؛ تلاشی که با نادیده گرفتن زمینه‌های عمیق داخلی، از جمله فشار سیاسی، فقر آزادی و افزایش آگاهی عمومی، نتوانست از شدت گرفتن روند انقلاب جلوگیری کند.
متن سند
تاریخ گزارش: ۳۷/۲/۲۴ [۱۳۵۷]
شعارنویسی علیه مقدسات ملی مملکت که تاکنون در کشورهای اروپای غربی و آمریکا معمول بوده مدتی است به داخل ایران سرایت کرده، در خیابان‌ها و محیط دانشکده‌ها و توالت‌های عمومی هر روز از طرف عناصر اخلالگر شعارهای زننده نوشته می‌شود و در دانشکده‌هایی که عناصر اخلالگر فعالیتی ندارند در ساعات تعطیل از دیگر دانشکده‌ها افرادی به این دانشکده‌ها رفته و به شعار و یا پخش اعلامیه خود می‌پردازند.
نظریه شنبه: در محافل دانشجویی و در بین بازاری‌ها گفته می‌شود از یک سال قبل عده‌ای از جوانان ایرانی عضو کنفدراسیون به ایران آمده فعالیت خارج از کشور را به داخل ایران گسترش داده‌اند تا در مطبوعات خارجی از این فعالیت‌ها برای متزلزل ساختن رژیم استفاده کنند.
نظریه سه شنبه: نظری ندارد.
نظریه چهارشنبه: شعارنویسی در اماکن عمومی بخصوص در مدارس مورد تائید است.
ارسال نظرات