زبان فارسی؛ تجلی هویت، میراث نیاکان

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، زبان، دریچه‌ای است به سوی فرهنگ، تاریخ و هویت یک ملت. فراتر از ابزاری صرف برای برقراری ارتباط، زبان، حافظه‌ی جمعی یک جامعه است که در آن باورها، ارزش‌ها، آیین‌ها و سنت‌ها نسل به نسل منتقل می‌شوند.

زبان فارسی، با قدمتی دیرینه و گنجینه‌ای سرشار از ادبیات غنی، حکمت‌های آموزنده و ظرافت‌های بی‌نظیر، نه تنها وسیله‌ی گفت‌وگوی ما با یکدیگر است، بلکه پلی است که ما را به گذشته‌ای پرافتخار متصل کرده و راهی به سوی آینده‌ای روشن‌تر می‌گشاید. هر واژه، هر اصطلاح و هر عبارت فارسی، انعکاسی از فرهنگ غنی ایرانی است و با هر بار به کار بردن آن، این فرهنگ را زنده نگه می‌داریم. زبان فارسی، هویت ماست و پاسداری از آن، وظیفه‌ای ملی و میهنی است.

متأسفانه، در عصر جهانی‌شدن و هجوم فرهنگ‌های بیگانه، شاهد کم‌توجهی به این میراث گرانبها و گرایش به زبان‌های دیگر هستیم. این پدیده، که گاه به صورت ناآگاهانه و از سر تقلید رخ می‌دهد و گاه با انگیزه‌هایی همچون خودنمایی و تمایز، به تضعیف زبان فارسی و کمرنگ شدن هویت فرهنگی ما منجر می‌شود.

استفاده‌ی بی‌رویه از واژگان بیگانه، به ویژه در مواردی که معادل‌های فارسی رسا و مناسب وجود دارد، نه تنها باعث فراموشی لغات اصیل می‌شود، بلکه نوعی بی‌احترامی به زبان مادری و کم‌اعتنایی به فرهنگ خودی است.

بیگانه پرستی زبانی، نوعی خودباختگی فرهنگی است که ریشه در عدم اعتماد به داشته‌های خود و تمایل به تقلید از دیگران دارد. این رویکرد، نه تنها به زبان فارسی آسیب می‌رساند، بلکه زمینه‌ساز تضعیف سایر عناصر هویتی و فرهنگی ما نیز می‌شود.

پاسداشت زبان فارسی، تنها وظیفه‌ی سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی نیست، بلکه مسئولیتی همگانی است که بر دوش یکایک ما سنگینی می‌کند. هر فرد ایرانی، به عنوان عضوی از این جامعه‌ی بزرگ، باید در حفظ و اعتلای زبان مادری خود سهیم باشد. ما می‌توانیم با استفاده‌ی صحیح و دقیق از زبان فارسی در گفتار و نوشتار، با تشویق به مطالعه‌ی آثار ادبی و تاریخی، با تولید محتوای فرهنگی فاخر به زبان فارسی و با آموزش صحیح و جذاب زبان فارسی به نسل‌های آینده، در این امر خطیر مشارکت کنیم. پاسداری از زبان فارسی، پاسداری از هویت و فرهنگ خودمان است و نباید اجازه دهیم این میراث گرانبها به دست فراموشی سپرده شود.

برای حفظ و تقویت زبان فارسی، باید از سطحی‌نگری و ظاهرسازی پرهیز کنیم و به عمق و جوهره‌ی این زبان ارزشمند توجه کنیم. صرفاً استفاده از چند واژه‌ی فارسی در میان انبوهی از لغات بیگانه، نمی‌تواند نشانه‌ی تعصب به زبان مادری باشد. بلکه باید با مطالعه‌ی دقیق متون کهن، با آشنایی با قواعد و دستور زبان فارسی و با تمرین مستمر، تسلط خود را بر این زبان افزایش دهیم و از آن در همه‌ی عرصه‌های زندگی خود به بهترین نحو استفاده کنیم. همچنین، باید با تولید محتوای جذاب و خلاقانه به زبان فارسی، به ویژه در فضای مجازی، نسل جوان را به استفاده از این زبان ترغیب کنیم و از رواج زبان‌های بیگانه در میان آن‌ها جلوگیری کنیم.

بیایید با یک عزم راسخ و با تلاشی مستمر، زبان فارسی را به جایگاه شایسته‌ی خود بازگردانیم. با افتخار به زبان مادری خود سخن بگوییم، با عشق به ادبیات فارسی آثار ارزشمند آن را مطالعه کنیم، با حمایت از تولیدات فرهنگی فارسی از هنرمندان و نویسندگان ایرانی حمایت کنیم و با آموزش صحیح و جذاب زبان فارسی به فرزندانمان، این میراث گرانبها را به نسل‌های آینده منتقل کنیم.

زبان فارسی، گوهری است که در صدف تاریخ پنهان شده است و وظیفه‌ی ماست که این صدف را بگشاییم و این گوهر را به جهانیان نشان دهیم. زبان فارسی، هویت ماست، فرهنگ ماست و میراث نیاکان ماست. بیایید همگی با هم در حفظ و اعتلای آن بکوشیم.

حاج آخوند