قدرت از درون؛ چگونه انسجام ملی، ایران را در برابر طوفانها استوار نگه میدارد

گاهی اوقات وقتی به تاریخ این سرزمین نگاه میکنم، چیزی روشنتر از هر تصویری در ذهنم میدرخشد: قدرتی که از دل مردم برمیخیزد، شکستناپذیر است.
سرزمین ما روزهای سختی کم به خود ندیده؛ جنگها، تحریمها، فشارها و بحرانها... اما همیشه چیزی بوده که ما را سر پا نگه داشته و آن چیزی نیست جز انسجام ملی و مردمی.
پایداری فقط با شعار به دست نمیآید. پایداری یعنی وقتی سختیها میآید، مردم دست در دست هم بدهند و نگذارند چراغ امید خاموش شود. انسجام ملی یعنی همان لحظههایی که از دل یک محلهی کوچک، کمکهای مردمی جمع میشود تا برای زلزلهزدهها یا سیلزدهها فرستاده شود؛ یعنی همان جوانهایی که در سختترین شرایط، کنار هم میایستند و امنیت کشورشان را تضمین میکنند؛ یعنی مادری که در خانهاش فرزند را با عشق به این خاک تربیت میکند؛ یعنی کارگری که با وجود سختیها، کار را ترک نمیکند چون میداند کار او هم بخشی از ستون این وطن است.
وقتی مردم با هم متحد باشند، هیچ قدرتی توان شکستنشان را ندارد. دشمن همیشه دنبال روزنهای برای نفوذ بوده، اما تجربه نشان داده هر جا مردم یکصدا ایستادهاند، آن روزنه بسته شده است. انسجام ملی، مثل دژی استوار، پایداری را تضمین میکند.
این انسجام فقط در میدان جنگ معنا ندارد. امروز هم میدان ما گستردهتر است: اقتصاد، فرهنگ، علم، رسانه. اگر در این میدانها دستها از هم جدا شود، پایداری ضعیف میشود. اما اگر همه باور کنیم که سرنوشت ما به هم گره خورده، آن وقت حتی سختترین طوفانها هم نمیتواند کشتی ما را غرق کند.
من باور دارم پایداری یعنی امید؛ و امید در جمع معنا پیدا میکند. تکتک ما شاید بهتنهایی توان اندکی داشته باشیم، اما وقتی کنار هم میایستیم، آن توان چند برابر میشود. درست مثل رودهای کوچک که وقتی به هم میپیوندند، رودی بزرگ و پرقدرت میسازند.
انسجام ملی و مردمی فقط یک شعار نیست؛ یک حقیقت زنده است که هر روز در زندگی ما جریان دارد. ما باید مراقب باشیم که این انسجام سست نشود؛ باید اختلافنظرها را مدیریت کنیم، باید بدانیم که تنوع قومیتها و سلیقهها نه تهدید بلکه فرصتی برای رنگینتر شدن پرچم این سرزمین است.
پایداری سرزمین ما در گرو همین است که نگذاریم دلها از هم دور شود. هر کس در هر جایگاهی که هست، باید سهم خود را در این انسجام ادا کند: دانشجو با قلمش، معلم با درسش، پزشک با خدمتش، کارگر با تلاشش، مادر با تربیت فرزندش و هنرمند با اثرش.
من در دل خود مطمئنم که آیندهی این سرزمین روشن است، اگر چراغ انسجام را روشن نگه داریم. مردمی که تاریخشان پر از ایثار و همدلی است، امروز هم میتوانند الگویی برای جهان باشند.
پس بیایید دستهایمان را در دست هم بگذاریم و بگوییم: پایداری ما در گرو انسجام ماست.
سیده مطهره میرمهدی پور