شعر انقلاب شعر امید است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمدرضا سنگری، استاد دانشگاه، در نشست «شعر انقلاب، شعر انتظار» با مقایسه اشعار قبل و بعد از انقلاب گفت: در زمان اقتدار حکومت پهلوی کلمات «بن بست»، « تاریک»، «زمستان» و «مرگ» و در نام کتابها «زمستان» و «دوزخ» را می بینید که این نشانگر گسترش ناامیدی و یاس در آن دوران می باشد.

وی همچنین با اشاره به اینکه شعرای زمان طاغوت از مرگ می گویند گفت: از علائم ظاهری این ناامیدی این است که بین بعضی از روشنفکران حتی بین شخصیتهای مذهبی که پرورش نیافته اند مسأله خودکشی مطرح است.

سنگری در ادامه با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب ناگهان دری از امید گشوده می شود گفت: استفاده از کلماتی مانند «تنفس صبح»، «سرود سپیده» و «سحرزاد»در عنوان کتاب‌ها نشان دهنده این است که امیدی اتفاق افتاده و این تکیه گاه و نقطه مشخص امید در فرهنگ دینی ما مسأله حضرت مهدی و مسئله انتظار است.

وی با بیان این‌که در دوره انقلاب شعرمان شعر امید است، گفت: در اشعار عصر انقلاب حتی زمانی که از یأس حرف می زنند بارقه های امید را می توانید ببینید.

مؤلف کتاب سلام موعود در ادامه شعر انتظار را به چهار دسته «سروده های مکتب مدارانه و ژرف نگرانه»، «سروده ها گستاخانه »، « شعر غلط که براثر کج فهمی است» و «عاطفی محض» تقسیم کرد و گفت: باید همه شعرا به سمت دسته اول بروند.

وی در ادامه به بیان ویژگیهای شعر انتظار پرداخت و گفت: شعر انتظار همراه با نقد اجتماعی است چون شعر آرمانی است و به دنبال مدینه فاضله است و باید اعتراض در آن احساس شود.

سنگری وجود فضای به ظاهر متناقض را از دیگر ویژگیهای شعر انتظار دانست و افزود: در شعر انتظار انقلاب مانند ادعیه هم سوز و گداز است هم امید.

وی همچینین تلفیق و جمع بی تابی و شکیب، توصیف زیبایی های ظهور، پیوند میان سه عنصر زمانی گذشته و حال و آینده است مانند گره خوردن مسئله عاشورا با ظهور را از دیگر ویژگیهای شعر انتظار دانست.

سنگری در پایان در انتقاد به مسئولین گفت: یکی از مشکلات ما این است که هنوز نام مشخصی برای اشعار حوزه مهدویت نداریم و این اشعار را با نامهای شعر مهدوی یا شعر انتظار یا شعر موعود مطرح می کنیم/959/پ202/ن