«من مادر شهید هستم»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، در زمانی که هر روز خبرهایی از ورشکستگی سینمای ایران درسال های اخیر می شنویم و سینماگران همیشه با شکایت و ناله در مقابل تلویزیون ظاهر شده و سخن های بسیاری از کسادی بازارشان می گویند؛ در آذرماه سال جاری شاهد اکران چند فیلم در سینماهای کشوربودیم که باعث شد ناقوس ورشکستگی سینما خاموش شود.

یکی از این فیلم ها، فیلم سینمایی «من مادر هستم» است. این فیلم به کارگردانی فریدون جیرانی و تهیه کنندگی غلامرضا موسوی پس از نمایش در 15 سینمای کشور، توانست فروش 505 میلیون تومانی را تجربه کند. فروش بالای این فیلم این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که این فیلم خوب است، یا ذائقه مخاطب امروز وارونه شده است؟     

به جرأت می توان گفت مادران شهدای هشت سال دفاع مقدس، برگزیده ترین زنان جهان به شمارمی آیند که واژه های استقامت، بردباری و صبر در مقابل آنان سر تعظیم فرود می آورند و دوباره حماسه حلم "زینب کربلا" را به ذهن ها متبادر می سازند. ازسویی در مقامی دیگر می توان ازهمسران جانبازان این هشت سال دفاع مقدس نیز نام برد که به بهانه وفا، قصه عشق را به گونه ای دیگر بازخوانی کردند و واژه ها و لغات نتوانستند این حس صادقانه از خود گذشتن را معنا کنند.

و امروز در صحنه ای دیگر از جنگ پنهان دشمن نیز، مادرانی از دل همین سرزمین با عنوان سرپرست خانوار کوله باری از مسوولیت تأمین معاش و تربیت فرزندان را به دوش می کشند و چه شبها و روزها به خاطر دردهای جسمانی اشک و گریه شان را در شب مخفی می سازند تا آبرویشان در جامعه لگدمال نشوند و قصه عزتشان هم چنان طنین انداز روایت های شبانه مادربزرگ ها و پدربزرگ ها شوند.

در این سرزمین دیر زمانی است که واژه مادر فقط و فقط بایستی با وضو نام برده شود؛ چرا که ملائکه در مقابل مادران شهیدی که از خانواده شان یک نفر و گاه تا چهار فرزند و همسر در جبهه ها از خونشان گذشته اند، سر تعظیم و ستایش فرو آورده اند. این سرزمین نا آشنای این مادران جان برکف نیست.

نمی توان مدرنیته را به نابودی مادرانی از جنس گذشت و ایثار درسال های جنگ تحمیلی متهم کرد. چرا که هنوز هم، در این سرزمین مادرانی وجود دارند که با حیا و وفا به پاس احترام به سنت و آئیین محمدی(ص) درس پیشرفت، تکنولوژی و نوین بودن را با درس های مکتب اسلام خوب آموخته اند. هنوز هم به یاد زینب و فاطمه سلام الله علیهما چادرهای خود را بر سرشان حفظ کرده اند و هر زمان که زبان به سخن بگشایند، می توان فهمید که دغدغه شان آخرین مد لباس و دکوراسیون منزل نیست، بلکه برای داشتن جامعه ای نبوی و مهدوی قدم در راه مبارزه گذاشته اند تا تصویری دیگر از حقیقت زن مدرن امروز را به تماشا بگذارند.

آخرین ساخته فریدون جیرانی با عنوان «من مادرهستم» گویای واقعیتی تلخ از، زنان دیگر این سرزمین است که با همه حقیقت بودنش، آن زمان که من مادر، در مقابل پرده نقره ای سینما می نشینم و به دنبال فیلمی از واقعیت مادر بودنم هستم، در انتها جز عرق شرم برای من چیزی ندارد و با درد وجدان، دوست دارم که لب به فریاد بگشایم، که مادران این سرزمین از جنس دیگری هستند و خیانت و بی پروایی و پرده دری ارمغان غربزده ها وغرب نشینان است که لکه ننگی برچهره زیباروی زنان این خطه نهاده است. اگر درمانی برای آن نشود، به صورت اپیدمی و همه گیر تیشه به ریشه عقاید و باورهایمان خواهد زد. شاید روزی فرا برسد که دیگر زن ایرانی، هم معنی زن غربی شود و شاید این فیلم همان هشدار و زنگ خطر امروز است.

704/934/ر