۳۰ فروردين ۱۳۹۲ - ۱۹:۱۹
کد خبر: ۱۶۲۴۰۳
استاد اخلاق حوزه مطرح کرد؛

ویژگی‌های رستگاران

خبرگزاری رسا ـ استاد اخلاق حوزه گفت: «رستگاران حقیقی کسانی هستند که در حزب پروردگار هستند، یعنی کسانی که در نورند، هر چه متعلق به غیر خدا است را رها کرده اند و این ها به عنوان حزب پروردگار عالم محسوب می شوند».
آيت‌الله روح الله قرهي

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله روح الله قرهی، استاد اخلاق حوزه علمیه، در برنامه مکارم خوبان که از رادیو معارف پخش می شد به ارائه بحث رستگاری از منظر خداوند پرداخت و گفت: پروردگار عالم وقتی می خواهد تمثیل هایی در قرآن مجید بزند، عنوان ظلمت و نور، حق و باطل و حزب شیطان و حزب خدا را بیان می کند.

وی ادامه داد: خداوند می فرماید «رستگاران حقیقی کسانی هستند که در حزب پروردگار هستند، یعنی کسانی که در نورند، هر چه متعلق به غیر خدا است را رها کرده اند و این ها به عنوان حزب پروردگار عالم محسوب می شوند».

آیت‌الله قرهی اظهار داشت: تعابیر دیگری که خداوند به رستگاران نسبت می دهد این است، کسانی که در بستر تزکیه قرار بگیرند، به حزب خدا وارد شده اند، با تعابیری همچون «قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّی» خداوند می فرماید به حقیقت آن کسانی رستگار می شوند که تزکیه کنند.

این کارشناس حوزوی ابراز داشت: تزکیه حقیقی متعلق به مخلصین عالم است، چون کسی که فقط برای خدا کار می کند یقیناً تزکیه حقیقی است و راه این تزکیه، قلبی است که برای خدا خالص شود تا به فلاح و رستگاری برسد.

وی افزود: پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند «کسی رستگار گشت که قلبش را خالص کرد و برای ایمان مؤمن شد، یعنی دلش را برای ایمان به خدا خالص کرد».

این کارشناس مسائل اعتقادی اظهار داشت: اگر قلب که مرکز تجلی اسماء و صفات است خالص شود، راه رستگاری انسان مهیا شده و دیگر نباید از رستگاری ناامید باشد، خلوص قلب یعنی همه چیز را برای خدا انجام دهد و مؤمن باشد به این که هر چه هست متعلق به خدا است.

آیت‌الله قرهی بیان داشت: امام جعفر صادق (ع) قلب سلیم را قلبی می داند که به نقطه سیاهی از گناه آلوده نشده باشد، چون اگر نقطه سیاهی به وجود آمد یقیناً دیگر فلاح و رستگاری وجود نخواهد داشت، آیت الله قاضی در این زمینه می فرماید«اگر ایمان از قلب ورود پیدا کند و از قلب خارج شود و ریشه در قلب داشته باشد، یقیناً آن ایمانی است محکم».

وی در پایان اظهار داشت: اگر گناه از قلب خارج شد انسان باید بترسد که نکند یک روزی تمام قلب را فرا گیرد و باید فوراً توبه کند و اگر توبه نکند گناه همه قلبش را فرا می گیرد. /9194/پ202/ن

ارسال نظرات