به مناسبت ولادت امام سجاد؛
ویژه‌نامه «روح دعا» در فضای مجازی منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه‌نامه «روح دعا» به مناسبت ولادت امام سجاد(ع) در فضای مجازی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه‌نامه «روح دعا» شامل کلیپ‌ها، نواهنگ‌ها، تصاویر ویژه، پیامک‌های شادباش، قفسه، از لا‌به‌لای متون، می‌تراود شاعر و ویژه‌نامه‌های پیشین در پایگاه اینترنتی تبیان منتشر شد.
فرزند ابراهیم خلیل، یک نقطه ضعف از تاریخ، چرا خداوند را عبادت کنم، پای درس اصول عقائدِ صحیفه سجادیه، یک خطبه و انقلابی عظیم در امپراطوری شام، امام سجاد علیه‌السلام، طلایه‌دار جنبش بیداری اسلامی، حُسن دلبران در حدیث دیگران و آورده‌اند که از موضوعات مطرح‌شده در بخش مقالات این ویژه‌نامه است.
موضوعات زلال عبادت، آسمان بندگی، چهارمین اشراق، مسیح مناجات، فرزند منا و جمال نیایشگران در بخش ویژه‌نامه‌های پیشین این ویژه‌نامه آمده است و در بخش می‌تراود شاعراین ویژه‌نامه موضوعاتی همچون آینه نور سحر، کتاب بی‌‌پایان، عصاره حسنین، سفره‌های خدا و عطر خوش سجاده به چشم می‌خورد.
امام سجاد علیه‌السلام، طلایه‌دار جنبش بیداری اسلامی
در مقاله‌ای از ویژه‌نامه روح دعا آمده است: دریغا که نزد بعضی از مورخان این تصور خطا، شایع است که پیشوایان شیعه امامیه از فرزندان امام حسین علیه‌السلام مردمی مظلوم و ستمکش بوده‌‌اند که پس از کشتاری که در کربلا روی داد، از سیاست کناره گرفتند و به ارشاد و عبادت و انقطاع از دنیا پرداختند و بر این گفته خود، به تاریخ زندگانی امام سجاد علیه‌السلام استناد می‌‌کنند و جدایی ظاهری او را از رهبری در کار سیاست، حجت نظر خود می‌دانند، بدیهی است که سبب این تصورات خطا که دامنگیر مورخان شده است این است که آنان پنداشته اند عدم اقدام پیشوایان به قیام مسلحانه بر ضد وضع حکومت روز و تفویض جنبه رهبری سیاسی به دیگری، به معنای خودداری آنان از رهبری بوده است.
یک عمر تجربه تلخ
باید توجه داشت که امام سجاد علیه السلام، در بدترین زمان از زمان‌هایی که بر دوران رهبری اهل‌بیت علیهم‌السلام گذشت می‌‌زیست، چه، او با آغاز اوج انحرافی معاصر بود که پس از وفات رسول اکرم صلی الله علیه وآله روی داد و از زمان امام سجاد علیه السلام کم کم شکلی آشکار به خود گرفت، امام چهارم با همه محنت‌ها و بلاها که در روزگار جد بزرگوارش امیرمؤمنان علی علیه‌السلام روی داده بود همزمان بود، او سه سال پیش از شهادت امام علی علیه السلام متولد گردید، وقتی به جهان دیده گشود، جدش امیرمؤمنان علیه‌السلام در خط جهاد جنگ جمل غرق گرفتاری بود و زان پس، با امام حسن علیه‌السلام در محنت و گرفتاری‌‌های فراوان او می‌‌زیست و پس از آن نیز در فاجعه عظیم کربلا و قیام خونین پدر بزرگوارش امام حسین علیه‌السلام حضور داشت، او همه این رنج‌‌ها را طی کرد تا خود به طور مستقل رویاروی گرفتاری‌ها قرار گرفت.
امام تنها
امام سجاد علیه السلام به این امر ایمان داشت که تا وقتی از طرف پایگاه‌‌های مردمی و آگاه پشتیبانی نشود، تنها در دست گرفتن قدرت برای تحقق بخشیدن به عمل دگرگون‌‌سازی اجتماع اسلامی کافی نیست، پایگاه‌‌های مردمی نیز باید به هدف‌های این قدرت آگاه باشند و به نظریه‌‌های او در حکومت ایمان داشته باشند، و در راه حمایت از آن حرکت کنند و مواضع آن را برای توده مردم تفسیر کنند و در برابر تندبادها با استواری و قدرت بایستند.
امام سجاد علیه‌السلام این مقدورات را نداشت و این واقعیت را در تحلیلی جالب و دقیق برای ما بیان میکند و می فرماید: «پروردگارا، در پیشامدهای ناگوار روزگار به ناتوانی خویش نگریستم و درماندگی خود را از جهت یاری طلبیدن از مردم در برابر کسانی که قصد جنگ با من داشتند دیدم و به تنهایی خود در برابر بسیاری کسانی که با من دشمنی داشتند، نظر کردم».
بنابراین مشاهده می کنیم که امام سجاد علیه السلام موضع خود را با آگاهی از دشمنان خویش تعیین کرده است و در این موقعیت اسفناک، از دو راه عملی، با امت و پیروان خود روبرو می گردد.
مدرسه بزرگ اسلامی
یکی از این دو راه عملی پیشوای چهارم، تهیه برنامه فکری و آگاهی عقیدتی و روانی امت بود، امام علی بن حسین علیهماالسلام در حقیقت دومین مؤسس مدرسه بزرگ اسلامی بود، خانه و مسجد، مدرسه او بود و طلاب در آن‌جا و در پیرامون وی جمع می‌‌شدند و بعدها شاگردانش، سازندگان تمدن اسلامی شدند و مردان تفکر و قانون‌گذاری و ادب اسلامی گردیدند، امام سجاد علیه السلام در دورانی پراهمیت برای افزودن بر دانشمندان و راویان احادیث خود در علوم و فنون گوناگون قیام کرد.
صحیفه سجادیه که انجیل آل محمد علیهم‌السلام است از آثار اوست، این اثر از ثروت‌‌های فکری است که با وضع قواعد اخلاقی و اصول فضایل و علوم توحید و غیر آن، از سایر آثار متمایز است.
انقلاب عظیم روانی
دومین راه، برانگیختن وجدان انقلابی افراد مسلمان و متمرکز ساختن و برانگیختن احساسشان به گناه و ضروری بودن جبران آن گناه بود، قیام پدر بزرگوار آن امام و پایان فاجعه‌آمیز آن در کربلا، توجه مردم را به گناهکاری‌‌شان جلب کرد و کینه و نفرت آنان را به بنی‌‌امیه برانگیخت، این مطلب را پس از قیام امام حسین علیه‌السلام و شهادت او آشکارا در ملت اسلام مشاهده می‌‌کنیم و می‌‌بینیم که بسیاری از مسلمانان از آن واقعه احساس گناه کردند و ملت در جهت تکفیر امویان به حرکت درآمد و کینه و نفرتش به بنی‌‌امیه روزافزون گردید.
این احساس گناه، عاملی بود پیوسته شعله ور، که مردم را برای شورش و انتقام خواهی، دائم به جلو می‌‌راند، امام علی بن الحسین علیهماالسلام کوشید، این احساس گناه را شعله‌‌ور سازد و بر مهیب آن بیفزاید، ایشان توانست هر وقت فرصتی به دست می‌‌آمد، مردم را به انقلاب بر ضد امویان برانگیزد و پیوسته این کار را از سر می‌‌گرفت، و آن شعله، نه فرو می‌‌نشست نه خاموش می‌شد.
در این راستا امام سجاد علیه السلام اعلامیه‌‌های عمومی صادر می‌‌فرمود و هر مسلمانی را که علیه زمامداران منحرف به شورش دست می‌‌زد، می‌‌ستود و از او به گرمی استقبال میکرد و او را سپاس می‌گفت، چنانکه وقتی محمد بن حنفیه با فرستاده مختار ثقفی نزد امام آمد تا در باب قیام مختار با ایشان مشاوره کند، امام با سخنی کلی که فقط به مختار اختصاص نداشت، تقاضای محمد حنفیه را پذیرفت، سخنان او شامل همه مسلمانان و به گونه‌‌ای بود که مردم را وامی‌‌داشت رویاروی ستم بنی امیه و زمامداران منحرف آن بایستند.
منشور مبارزاتی
آن جو ناآرام و لبریز از شورش و اضطراب، بنی‌‌امیه را واداشت تا جنبش‌های امام سجاد علیه السلام و کارهای او را زیر مراقبت شدید قرار دهند و هر حرکتی که از او سر می زد به شورشی نو تفسیر می‌شد که ناچار حکومت منحرف بنی امیه هدف آن بود، از گذرگاه آن محیط ناآرام و مضطرب، امام بایستی راه و روشی نو می‌‌یافت تا با آن محیط و شرایط بسیار دشوار، بتوان روبرو شد.
بنابراین امام دید که باید سخنان و آراء خود را در جامه خشونت انقلابی نپوشد، اگر چه در واقع مفاهیم آن گفتارها شدیدتر از خشونت و شورش بود، او تعابیر آن را در جامه اشارات و تحریک مستقیم بیاراست، او مشاهده کرد که نظریات اسلام و راه‌‌ها و روش‌‌های آن، حرمت خود را از دست داده و متروک گردیده است، پس سخنانش در صورت شکایت و دعا شکل گرفت و در آن، هر چه از شورش و تحریک به قیام که می‌‌خواست گنجانید، دعاهای او دارای نوعی معانی است که رویدادهای عصر او را تفسیر میکند و از مفاهیم تبلیغ و پی‌‌ریزی بنای امت لبریز است.
سیاست به روز
بنابراین با نگرشی به اوضاع دوران امامت حضرت سجاد علیه السلام که سرتاسر مقارن با آشوب‌ها و بحران‌های گوناگون اجتماعی بود و با توجه به وجود زمامداران ستمگر و جنایتکار و مراقبت‌های شدید آنان از امام و نیز با توجه به نبودن یاران با ایمان و مجاهد و فداکار، به این نتیجه می‌‌رسیم که آن گرامی جز مبارزه منفی و پرورش شاگردانی ممتاز و نشر آثار علمی و اخلاقی چاره دیگری نداشت ولی با این حال می‌‌بینیم که آن امام همام، اگرچه از قیام مسلحانه مستقیم بر ضد حاکمان منحرف کناره جویی فرمود و آن را با رهبری مدبرانه غیرمستقیم، به کلیه مسلمین انقلابی واگذاشت تا با فداکاری خود وجدان و اراده اسلامی را از خطر سقوط و نابودی حفظ کنند اما چنانکه گفته شد، آن حضرت در جنبه سیاسی، از رهبری خودداری نفرمود و تنها به عبادت روی نیاورد.
در واقع این مطلب، اختلاف شکل عمل سیاسی است که شرایط اجتماعی که هر امام در طی آن زیست میکند، آن را محدود میسازد، به عبارت دیگر، وضع اجتماعی که هر امام در آن زیست میکرد، شکل کار سیاسی او را محدود می‌‌ساخت و امام سجاد علیه السلام نیز همچون اجداد طاهرین خود، وجودش، بقایش و اسارتش عامل بقای اسلام گردید.
زینت پرستندگان
در مقاله دیگری از این ویژه نامه می‌خوانیم: امام زینالعابدین علیه السلام در میدان عبادت و بندگی حضرت حق، نیز گوی سبقت از همگان ربوده بود و به دلیل عبادت‌های فراوان با القابی همچون زینالعابدین، سجاد، ذوالثفنات و سید العابدین خوانده می‌شد، مالک بن انس، پیشوای مذهب مالکی و دومین امام از ائمه اهل سنت، درباره عبادت‌های امام سجاد علیه السلام چنین می گوید:«لم یکن فی اهل بیت رسول الله مثل علی بن الحسین؛ علی بن حسین در میان اهل بیت رسول خدا بی نظیر بود».
و سپس می گوید: «بلغنی ان علی بن الحسین کان یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة الی ان مات و کان یسمی زین العابدین لعبادته؛ به من خبر رسیده که علی بن حسین علیه‌السلام تا زنده بود در هر شبانه روز هزار رکعت نماز می‌خواند و به خاطر کثرت عبادتش او را «زینت پرستندگان» نام نهادند.
سبط بن جوزی مورخ و واعظ مشهور اهلسنت در شام می‌نویسد: او پدر امامان و کنیهاش ابوالحسن و ملقب به زین العابدین است که رسول خدا وی را سیدالعابدین نامید، او ملقب به سجاد، زکی و امین و ذوالثفنات(دارای پینه‌ها بر پیشانی و مساجد دیگر) بود.
ابن طلحه شافعی نیز در توصیف آن حضرت می‌گوید: این است زین العابدین و پیشوای زاهدان و سید متقیان و امام مؤمنان، اخلاق او گواهی دهند که او از سلاله رسولخدا است و طریق روشنش، مقام تقرب و نزدیکیاش به خدا را ثابت میکند و پینههای پیشانیاش، بسیاری نماز و شب زنده داریاش را مسجل میسازد و روی گردانیاش از دنیا بیانگر زهد اوست.
ویژه‌نامه «عصاره آل کسا» به مناسبت ولادت امام حسین(ع) در فضای مجازی در بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان به نشانی www.tebyan.net منتشر شده است./907/ت302/ن
ارسال نظرات