حضرت ابوالفضل العباس تنها یک جنگاور نبود

 به گزارش خبرنگار خبگزاری رسا، حجت الاسلام عطری نژاد، استاد حوزه علمیه تهران، صبح امروز در مراسم سوگواری سلار شهیدان که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) برگزار شد، گفت: کمال حضرت عباس (ع) در چند مقوله‌ قدرت، جنگاوری، خوش‌اندامی و غیره که در ذهن‌ها نقش بسته خلاصه نمی شود، چراکه این واژگان برای حضرت ابوالفضل(ع) بسیار کم است.

وی در ادامه افزود: هنگامی که امام علی(ع) به شهادت رسید، حضرت عباس 14 سال داشت و در طول عمر خود در رکاب سه امام بود که همه این معصومین به ایشان حساسیت خاصی داشتند؛به یقین کسی که زیر نظر 3 امام تربیت یافته، انسان بزرگ و عالمی بزرگ است، حدود شناخت ما از ایشان فقط گفتار و تفاسیر ائمه اطهار(ع) است.

این استاد علمیه بیان داشت: زیارت نامه آن حضرت از معدود زیارت نامه‌هایی است که معمولا برای معصومین آمده است، به عنوان مثال به ایشان عبد صالح گفته می‌شود، این یک مقام بسیار بالاست، باید  توجه داشت حضرت عباس که در کربلا 34 ساله بود، تنها یک جوان جنگاور نبود، در جای دیگری امام صادق(ع) می‌فرماید؛ در روز قیامت مقام و منظلتی برای عمویمان عباس وجود دارد که شهدا به مقام ایشان غبطه می‌خورند.

حجت الاسلام عطری نژاد با تأکید به مقام و منظلت شهادت اظهار داشت: دو قطره پیش خدا محبوب است؛ یک قطره خونی که در راه خدا ریخته شود و یکی قطره اشکی که شبانگاه بر مشیت الهی ریخته شود، در قرآن آمده که شهدا زنده اند و نزد پروردگار خویش روزی می‌خورند؛ این نشان می‌دهد که مقام شهدا بسیار رفیع و نزد خدا بسیار محبوب است؛ حال با این تفاسیر که شهدا مقام بسیار بالایی دارند باید فکر کرد که حضرت عباس(ع) چه مقام و منظلتی دارد که همه شهدا به آن غبطه می‌خورند.

وی با اشاره به این موضوع که دیگر خصوصیت حضرت عباس(ع) طبق فرموده امام صادق؛ بینش بسیار نافذ است، تصریح کرد: در شب عاشورا که امام حسین(ع) فرمود؛ هرکس بخواهد برود، می‌تواند برود، بعد از روشن کردن مجدد مشعل‌ها اولین نفری که لب به سخن گشود و وفاداری خود را به امام حسین(ع) ابراز کرد، حضرت ابوالفضل(ع) بود، این نشان از بینش ایشان است، دیگر ویژگی ایمان محکم و دیگری اینکه همراه برادرش جهاد کرد.

حجت الاسلام عطری نژاد در ادامه ابراز داشت: حضرت عباس(ع) که روز 9 محرم را به ایشان اختصاص داده‌ایم، ایشان یک شخصیت معنوی و جنگاور است و در این روز امام حسین(ع) برای مذاکره حضرت عباس(ع) را فرستادند، حضرت عباس علاوه بر همه ارزش‌هایی که دارند بسیار مؤدب است، در این مذاکره حضرت عباس ذره‌ای از جای خود سخن نگفت و هنگامی که به او گفتند یا جنگ یا بیعت، فرمود؛ باید به آقایمان بگویم؛ ایشان در جنگ علم دار بودند، علم دار لشکر نمی تواند بجنگد و باید علم را برافراشته نگه دارد، شاید امام حسین نمی خواستن حضرت عباس(ع) دست به شمشیر ببرد.

این استاد حوزه علمیه با اشاره به تصمیم امام حسین(ع) گفت: امام احساس می‌کرد این اسلام مظلوم که هزاران خون شهید پایش ریخته شده و حالا منافقان دارند آن را نابود می‌کنند، نیاز به شهید و واقع کربلا دارد، شاید امام می خواستند که با خون خود و یارانش پایه های اسلام را مستحکم کنند، به همین خاطر اجازه رزم به حضرت عباس نمی دادند، زیرا که حضرت عباس(ع) جنگاوری بی نظیر بود و کسی تاب مقابله با او را نداشته./827/پ202/ب3