وحدت حوزه و دانشگاه از راهبردهای بقاء و تداوم انقلاب اسلامی است

حجت الاسلام محمدرضا جواهری عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، وحدت حوزه و دانشگاه را از آرمان های امام خمینی(ره) عنوان و اظهار کرد: امام(ره) تشکل بسیج، دانشجو طلبه را به عنوان ضروری ترین تشکل ها بیان کردند ولی متأسفانه آن گونه که امام(ره) نسبت به مسأله وحدت حوزه و دانشگاه اهمیت قائل بودند، این مهم تحقق نیافته است.

وی با بیان این که مسأله تشکل یکی از راهبردهای وحدت حوزه و دانشگاه که تا کنون برای آن تخصیصی ایجاد نشده است، گفت: بسیج اساتید طلاب و دانشگاه جدای از یکدیگرند از طرفی تشکل بسیج اساتید حوزه و دانشگاه، طلبه و دانشجو نیز شکل نگرفته است در حالی که این بهترین راهبردی بود که امام خمینی(ره) برای وحدت حوزه و دانشگاه ارائه دادند.

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، وحدت حوزه و دانشگاه را از عوامل پیروزی انقلاب اسلامی دانست و اظهار کرد: نهضت امام خمینی(ره) به پیشگامی روحانیت در مبارزه و پیوستن دانشگاه به این نهضت در دهه 40 و 50، سطحی از وحدت حوزه و دانشگاه را پدید آورد و تحصّن اساتید حوزه و دانشگاه در مسجد دانشگاه تهران در اعتراض به رژیم و تقاضا برای بازگشت امام از فرانسه به ایران از جمله نمودهای آن بود.

مسؤول نهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه افزود: دانشگاه ها رهبری مذهبی را پذیرفتند و وحدت حوزه و دانشگاه در سال 57 عامل پیروزی انقلاب اسلامی شد.

حجت الاسلام جواهری در ادامه با بیان این که  مسأله وحدت حوزه و دانشگاه باید تداوم می یافت، تصریح کرد: اگرچه دفتر تحکیم وحدت حوزه  ودانشگاه تشکیل شد و اقدامات خوبی نیز صورت گرفت ولی متأسفانه آن دفتر که مرکز انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه سراسر کشور بود از فلسفه پیدایش خود جدا و به کج راهه گرفتار شده و نیز از رسالت خود بازمانده است.

وی در ادامه اظهار کرد: باید دفتر تحکیم وحدت حوزه و دانشگاه دوباره شکل گیرد، اهداف آن بازنویسی شود و زمینه های ارتباط و تعامل حوزه و دانشگاه، استاد حوزه و دانشگاه و نیز دانشجو و طلبه شناسایی شود و با این تعامل انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران پایدار شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، وحدت حوزه و دانشگاه را از راهبردهای بقاء و تداوم انقلاب اسلامی و حفظ نظام اسلامی خواند و تصریح کرد: وحدت حوزه و دانشگاه نباید فقط در تقویم سالانه و در یک روز محدود شود و نیز تنها به صورت تشریفاتی و نامی از آن باقی بماند بلکه نیازمند اقدام فرهنگی، طرح و برنامه ای جامع و تلاش انسان های دلسوز و با دغدغه ای است تا این مهم در تمام سال پیگیری و جاری شود./844/302/ب3