دنیا گذرگاهی از عالم ذر به عالم معاد است

فاطمه جمشیدی استاد برجسته حوزه‌ علمیه، دانشگاه و از مبلغان بین المللی، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، در خصوص فضیلت ماه شعبان، گفت: خداوند سبحان ایامی را با عنوان ایام‌الله خاص قرار می‌دهند تا بندگان را هر چه بیشتر و بهتر به خود نزدیک کنند؛ از این رو ماه‌های رجب، شعبان و رمضان، فضیلت و ویژگی‌های خاصی دارند که هر کدام مقدمه‌ای برای ماه بعد محسوب می‌شوند.

وی در ادامه افزود: امتیاز این ماه‌ها به جهت این است که انسان در این ماه‌ها به اوج بندگی برسد و به لحاظ معنوی ارتقا یابد تا جایی که می‌تواند با حضرت رسول اکرم(ص) مأنوس شود و این انس سبب ‌شود که پیامبر خدا دست بنده را بگیرد و او را تا اوج ملکوت اعلی در ماه مبارک رمضان برساند.

جمشیدی بیان داشت: یکی از مقدمات درک شب قدر، فضایل ماه شعبان است و اگر انسان بتواند در ماه شعبان به درجه‌ای از انس و معرفت که هدف بندگی  است، برسد؛ ان‌شاءالله می‌تواند در ماه مبارک رمضان به درک شب قدر نایل شود.

مشاور حوزه‌ علمیه ابراز داشت: افزون بر این سه ماه که اوج عبادت بندگان است، 9 ماه دیگر نیز عبادت خاص خود را می‌طلبد و هر سال قدری را می‌طلبد که به واسطه این فضایل و اعمال دست‌یافتنی است.

وی اظهار داشت: بزرگان دین ما، برای هر ماه اذکاری را از امامان نقل کرده‌اند و همچنین خودشان به مقامی رسیدند که بتوانند ذکری را بگویند که می‌تواند انسان را به درک برساند.

مشاور موسسه آیندگان در ادامه گفت: هر بنده‌ای می‌تواند در صورت بجا آوردن مقدمات اذکاری داشته باشد؛ اما آنچه که انسان نا وارد باید به آن توجه کند، همین اذکاری است که بزرگان ما به آن سفارش کرده‌اند.

وی ابراز داشت: آنچه که در ماه شعبان کامل کننده ذکرهای ماه رجب است، مناجات شعبانیه است؛ از این رو وقتی در مناجات شعبانیه عمیق می‌شویم، می‌بینیم که هدفش تماماً قرب است.

استاد حوزه‌ علمیه تاکید کرد: بر نماز نیز بسیار سفارش شده است؛ چرا که هر کدام از این نمازها به درجات انسان اضافه می‌کند و تمام این‌ها برای سیر ملکوتی ما انسان‌ها است.

وی در ادامه بیان داشت: نماز که سجده آن درک اعلای حضرت حق و تشهد آن، افول بندگی انسان است و تمامأ ولایت است، برای این است که انسان در شب قدر به مقام ولایت خداوندی برسد و اوج بندگی برایش حاصل شود.

جمشیدی ابراز داشت: ان‌شاءالله خداوند سبحان ما را کمک کند تا در هر شعبانی آنقدر پله‌های ترقی ملکوتی را طی کرده باشیم که دیگر برگشتی برای بازگشت ما به زمین نباشد و از همان مسیر یک‌سره به سوی آنچه که خداوند منان را خوشحال می‌کند و چیزی جز نزدیکی و قرب بنده به خودش نیست، برسیم.

وی بیان داشت: هدف از تمامی این اعمال و اذکار این است که ما بتوانیم به اصل خودمان بازگردیم؛ چرا که آن هنگام که خداوند متعال ما را از خودش جدا کرد و ما ناله فراق و جدایی سر دادیم، به ما قول داد که آنقدر کارها و اعمال برایمان قرار ‌دهد که دوباره نزد خودش بازگردانده شویم.

استاد حوزه‌ علمیه اظهار داشت: آمدن ما به این دنیا، برای کسب امتیاز، بالا رفتن و ارتقا بود؛ برای رفتن از عالم زر به عالم معاد باید جایگاه و مقامی می‌گرفتیم تا مرتبه ما را در عالم ملکوت مشخص کند.

وی در ادامه گفت: در آنجا به هر کس بر اساس لیاقت‌هایش منصب قرب می‌دهند و عوالمی که انسان باید طی کند به واسطه همین فضایلی است که در ماه‌های رجب، شعبان و رمضان خداوند سبحان برای بندگانش قرار داده و بر این ماه‌ها تأکید بسیار داشته است.

جمشیدی همچنین بیان داشت: به واسطه همین اعمال است که انسان به درجات و مراتب عالیه می‌رسد و اگر اینها نباشد درجاتی هم نخواهد بود؛ از این رو بنده مومن، نمی‌خواهد که یک بنده معمولی باشد.

وی ابراز داشت: تلاش خداوند برای فرستادن تمامی پیامبران و امامان در سخت‌ترین شرایط کسب فضایل معنوی از سوی انسان است و اگر این معلمان نبودند، ما راه را به تنهایی نمی‌یافتیم و صراط مستقیم را نمی‌شناختیم.

استاد حوزه‌ علمیه تاکید کرد: خداوند سبحان در عالم زر انسان را متوجه کرده و به او فهمانده و بشر نیز آمدن به این دنیا را قبول کرده است؛ اگر کسی قبول نمی‌کرد، اصلا به عرصه دنیا نمی‌آمد؛ حالا که آمدیم باید رتبه ما مشخص شود؛ دنیا پلی است از عالم زر به عالم معاد و ما باید از این پل بگذریم.

وی در ادامه گفت: امیرمومنان حضرت علی(ع) تاکید دارند به این دنیا دل نبندید، چرا که تنها راه گذری برای شما است و انسان یک مسافر است که در این دنیا باید آذوقه جمع کند و همراه خود ببرد.

جمشیدی در ادامه افزود: امام حسن(ع) می‌فرمایند: من حسرت می خورم از اینکه چقدر زاد و توشه ما برای آخرت کم است، اگر تمام لحظات عمر را در راه قرب پروردگار و تسبیحش حرکت کنی باز هم آنجا کم می‌آوری.

وی ابراز داشت: کسی که در مسیر ملکوت حرکت می‌کند، نفس کشیدن او هم عبادت است؛ مانند کسی که در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرد و خوردن و خوابیدنش هم عبادت است، بخاطر اینکه در حال طی کردن پله‌های ترقی ملکوتی است؛ ان‌شاءالله ما نیز بتوانیم در آنجا رتبه‌های خوبی کسب کنیم و از نفرات برتر باشیم.

استاد حوزه‌ علمیه اظهار داشت: از این رو درد و رنجی که ما در عالم برزخ و معاد می‌کشیم، همان فاصله بین ما و خدا و جدایی ما از معصومین(ع) است؛ این مسأله شبیه به این است که پدر و مادری به سفر می‌روند و بچه‌های آنها از ایشان دور و ناراحت و پریشان حالند؛ از این رو از شنیدن خبر بازگشت آنها خوشحال می‌شوند و وقتی یکدیگر را می‌بینند از شوق زیاد، گریه می‌کنند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: حکایت سفر ما به این دنیا نیز همین است که چون قول بازگشت نزد خدا و معصومین(ع) به ما داده شده، شوق و سرور در ما ایجاد کرده است./302/966/ب1