برپایی امر خداوند در سایه انجام دستورات الهی
آیت الله محمدحسن فقیه یزدی استاد سطح عالی حوزه علمیه در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا به شرح و تفسیر دعای روز چهارم رمضان پرداخت که در ادامه می آید:
«اَللّهُمَّ قَوِّنى فیهِ عَلى اِقامَةِ اَمْرِکَ وَاَذِقْنى فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وَاَوْزِعْنى فیهِ لاِدآءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَاحْفَظْنى فیهِ بِحِفْظِکَ وَسِتْرِکَ یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ»
«خدایا نیرو ده مرا در این ماه براى برپا داشتن فرمان و دستورت و بچشان به من شیرینى ذکرت و به من یاد بده در این ماه طرز به جا آوردن سپاسگزارى خود را به بزرگواریت و نگاهم دار در آن به نگهدارى و محافظت خود اى بیناترین بینایان.»
در روز چهارم بنده ابتدا از خداوند می‌خواهد که وی را در مقام اقامه امر قدرت دهد، منظور از اقامه امر همان انجام خواسته های خدا از بندگان است.
قوت دادن خداوند برای برپا داشتن فرمان و دستوراتش از توفیق‌های ویژه الهی است که آن را در دعای این روز از خدا می‌خواهیم.
فرمان خدا، اجرا مى خواهد و اجراى فرمان، نيرو لازم دارد. هم قوّت بدنى و هم قدرت فكرى و هم تصميم و اراده جدّى، تا سخن خدا در روى زمين حاكم شود و فرمان حق، بر زمين نماند.
مساعدت و تقویت نیروهای معنوی از سوی خداوند متعال تعبیر به توفیق الهی و یا توجه و عنایت خداوند می‌شود.
در این روز از خدا می‌خواهیم ما را در برپا کردن امر خود همراهی و تقویت کند که اقامه امر خداوند انجام فرمان و دستورات الهی است.
سپس بنده از خداوند لذت چشیدن عبادت را طلب می‌کند. این نشان می‌دهد که عبادت لذت فراوانی دارد. منظور لذت عبادت در ماه مبارک رمضان است.
در این بخش از این دعا از خدا می‌خواهیم که شیرینی ذکر خودش را به ما بچشاند و روش بجا آوردن سپاسگزاری خودش را به ما یاد دهد، چراکه چشیدن حلاوت ذکر بهترین نعمتی است که خدا به بندگانش می‌دهد و غضب و قهر خدا نسبت به کسی، این حلاوت را از او می‌گیرد.
ياد خدا كردن، لذّت و حلاوتى دارد، امّا براى كسى كه به گنج معرفت، دست يافته باشد. ذكر بى معرفت، جز تكرار كلماتى بر زبان نيست و اگر كسى خدا را شناخت، به او عشق مى ورزد و پیوسته از او ياد مى كند.
در بخش بعدی بنده می‌خواهد از روی شکر خدا را عبادت کند. یعنی عبادت خود توفیقی است که برای آن باید خدا را برای هر نوع عبادتی شکر کرد، مقام شکر هم یک مقام بالاست و از خدا می‌خواهیم که خودش زمینه و وسیله را برای ما فراهم سازد، تا بتوانیم شکر او را به جای آوریم.
بايد توفيق شكرگزارى نعمت ها را هم از خدا بخواهيم، كه اگر قدرتى برشكر بيابيم، اين هم نعمتى است از خدا و بر همين هم شكرى ديگر لازم است.
خداوند به بشر اجازه داده است که به یکی از اسماء و صفاتش، او را قسم دهد، در این دعا خداوند را به بزرگواری و کرمش قسم می‌دهیم که ما را از گناه، لغزش‌ها، خطرها و افتادن در منجلاب‌ها حفظ کند و او را تنها حافظ خود می دانیم.
در پایان بنده از خداوند می‌خواهد با توجه به شناختی که نسبت به مسیر گمراهی و مسیر کمال دارد بنده را از گمراهی نجات و به سوی کمال سوق دهد.
خدا را به عنوان بیناترین بینایان عالم برای حفظ خود ندا می‌دهیم و از او كه بصيرترين و بيناترين بينندگان است خواسته ايم كه با حفظ و پوشش خود، ما را نگهبان باشد و عيب ما را از پرده بیرون نيفكند.
شیطان همواره برنامه هایی دارد و می‌خواهد از طریق آن انسان را گرفتار کند، اما وقتی خدا که ابصر است، راه ستر و حفظ را فراهم کرد، دیگر از دشمنان کاری برنمی‌آید و اگر از خدا می‌خواهیم راه ستر را فراهم کند، در واقع خود را حفظ کرده ایم./872/ت۳۰۲/ی