وجود بیش از ۲۰۰ نسخه از صحیفه سجادیه در کتابخانه حرم مطهر رضوی
به گزارش خبرگزاری رسا در مشهد، رییس اداره مخطوطات سازمان موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی گفت: امام سجاد(ع)، امام چهارم شيعيان است که مجموعه گهربار دعايي با نام «صحيفه سجاديه» از ايشان روايت شده و به لحاظ جامعيت علمي در زمان خود به عنوان مرجع علمي مسلمانان مورد سؤال و جواب قرار گرفته و اهل سنّت نيز ايشان را از راويان حديث پيامبر(ص) برشمرده‌اند. در حال حاضر بيش از 160 نسخه خطي و چاپ سنگي ارزشمند از صحيفه آن حضرت در آستان قدس رضوي موجود است که با آثار ديگر از قبيل شرح و حاشيه، از مرز 200 نسخه مي‌گذرد.
حجت الاسلام محمد حسن نوري نيا با بيان اين که صحیفه سجادیه توسط امام باقر و زيد بن علي(ع) گردآوری شده، افزود: «آنچه از امام(ع) روايت شده در کتب معتبر روايي اهل سنّت، ثبت و ضبط گرديده و در حال حاضر حداکثر 58 دعا از صحيفه در دسترس عموم قرار دارد که به روايت نجم الدين علوي بهاء اشرف است.
وي ادامه داد: قديمي‌ترين و کهن‌ترين روايت صحيفه که قبل از روايت نجم الدين علوي بوده، صحيفه اي به روايت اهل سنّت است که در اوايل قرن پنجم به سال 416 يا 417 قمري کتابت شده است و تنها نسخه آن، در آستان قدس رضوي نگهداري مي‌شود.
حجت الاسلام نوري نيا به يکي از بهترين صحيفه‌هاي داراي تذهيب در کتابخانه آستان قدس رضوي اشاره و خاطرنشان کرد: اين نسخه که مطالب ميرداماد بر حاشيه آن موجود است، داراي سرلوح مزدوج زرّين پرکار است و حاشيه دو صفحه اول گل و برگ زرّين به اسليمي بوده و جلد آن، ساغري مشکي ضربي زرّين مشتمل بر چهار ابروي سوخت زرّين، که يکي از نمونه‌هاي ارزشمند سوخت‌هاي زرکوب است.
وي افزود: تصويري از شرح صحيفه سجاديه علامه مجلسي اول که به خط نستعليق عالي در زمان وي کتابت شده و با تصحيح و مهر و امضاي مجلسي دوم است نیز در کتابخانه ديجيتال آستان قدس نگهداري مي‌شود.
رییس اداره مخطوطات آستان قدس رضوي گفت: نسخه نفيس ديگري نيز به کتابت قرن دهم موجود است که برخي حواشي آن، مطالب مرحوم ميرداماد بوده و با نسخه شهيد ثاني مقابله و تصحيح شده و وقفي فاضل خان در سال 1065 قمريست.
نوري‌نيا در پایان، با بيان اينکه علما و دانشمندان مختلفي بر صحيفه حاشيه زده‌اند، به دو نسخه ارزشمند ديگر اشاره و تصريح کرد: «نسخه بسيار ممتازي از صحيفه ثانيه سجاديه که اضافات محدث بزرگوار شيعه، شيخ حر عاملي را در خود جاي داده است، در سال 1053 قمري تأليف و ظاهراً در همان زمان کتابت شده است و نسخه ديگر که حواشي آن، مطالب ميرداماد و عبدالعالي کَرَکي است، نمونه‌اي ديگر از نسخه‌هاي نفيس موجود در آستان قدس رضويست.»/۸۲۰/د۱۰۳/ب۲