رفتار خالصانه، دنیا و آخرت انسان را آباد می کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حضرت آیت الله حسین مظاهری در جلسه تفسیر قرآن صبح امروز که در مسجد امیرالمؤمنین(ع) خیابان جی برگزار شد، گفت: خداوند از حاجی واقعی تشکر می کند.
وی در ادامه تفسیر آیه صد و پنجاه و هشتم سوره بقره که می فرماید«إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتاَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ» افزود: صفا و مروة از شعائر الهی هستند که انجام اعمال مربوط به آن از واجبات بزرگ حج است؛ هر کس حج به جا می آورد لازم است سعی صفا و مروة داشته باشد.
حضرت آیت الله مظاهری ادامه داد: هر کس به فریضه سعی صفا و مروة عمل کند، مورد تشکر خداوند واقع می شود که برخورداری از چنین مقام والایی بسیار اهمیت دارد چرا که عموماً انسان است که باید به خاطر نعمت های خداوند شاکر خداوند باشد ولی سعی صفا و مروة آنچنان عظمت دارد که با انجام آن خداوند از حاجی تشکر می کند.
رییس حوزه علمیه اصفهان تبیین کرد: شأن نزول یعنی آن عاملی که سبب نزول یک آیه یا یک سوره می شود، آیه شریفه ای که تلاوت کردیم نیز شأن نزولی دارد ولی این شأن نزول به معنای عامل اصلی وجوب سعی صفا و مروة نیست بلکه سعی صفا و مروة از اعمال تعبدی حج است.
استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: حضرت ابراهیم(ع) تا دوران کهنسالی از زنی به نام ساره صاحب فرزند نمی شدند به همین سبب ساره که زن متدینی بود و فعالیت های زیادی برای اعتلای دین حضرت ابراهیم(ع) انجام داد، زنی به نام هاجر را به ازدواج حضرت ابراهیم(ع) درآورد، بعد از مدتی حضرت ابراهیم(ع) از هاجر صاحب فرزند شد که نامش را اسماعیل(ع) گذاشتند، وقوع چنین اتفاقی حسادت ساره را برانگیخت و این مسأله سبب شد حضرت ابراهیم(ع) به دستور خداوند، هاجر و اسماعیل(ع) را به شهر حجاز ببرد.
وی ادامه داد: زمانی که حضرت ابراهیم(ع) به همراه هاجر و اسماعیل(ع) به حجاز رسیدند، حضرت ابراهیم(ع) از جانب خداوند مأموریت یافت که زن و تنها فرزندش را در بیابان خشک و بی آب و علف رها کند و به شهر خودش برگردد، به همین سبب همسر و فرزندش را در کنار کوه صفا و مروة تنها گذاشت و رفت؛ هاجر و اسماعیل(ع) بعد از مدتی به عطش دچار شدند به همین خاطر هاجر به دلیل عطش در دوردست سرابی را ملاحظه کرد و به سمت آن سراب حرکت کرد و این کار را هفت مرتبه انجام داد ولی بعد از مدتی معجزه ای اتفاق افتاد و از زمینِ زیر پای حضرت اسماعیل(ع) آب گوارایی جاری شد.
حضرت آیت الله مظاهری اضافه کرد: آبی که از زمینِ زیر پاهای حضرت اسماعیل(ع) از زمین جوشید، سبب شد فضای بسیار خوش آب و هوایی در یک بیابان بی آب و علف ایجاد شود، ایجاد این فضا، مردم زیادی را به این منطقه کشانید؛ سال های زیادی گذشت، حضرت ابراهیم(ع) با دستور خداوند به هاجر رجوع کرد و با تعجب ملاحظه کرد فضای بسیار خوش آب و هوایی در این منطقه ایجاد شده است؛ با آمدن حضرت ابراهیم(ع) از سوی خداوند فرمان ساخت خانه خداوند به شکل فعلی صادر شد، حضرت ابراهیم(ع) با همراهی فرزندش اسماعیل(ع) با خرق عادت خانه خداوند را به شکل فعلی ساخت.
رییس حوزه علمیه اصفهان با استناد به آیات قرآن و روایات معصومین(ع) اظهار کرد: حضرت ابراهیم(ع) به همراه همسر و فرزندش اعمال حج را به جای آوردند و موعد قربانی کردن فرا رسید که داستان قربانی کردن اسماعیل(ع) فرا رسید که پدر و فرزند از این امتحان بزرگ خداوند سربلند بیرون آمدند.
استاد اخلاق حوزه علمیه در پایان گفت: خانه خداوند ماندگار شد چون سازندگان آن خالصانه برای ساخت آن اقدام کردند؛ هر کس برای خداوند گامی بردارد مزدش را دریافت می کند؛ انسانی که در زندگی اش تنها برای خداوند کار می کند، دنیا و آخرتش را آباد کرده است./867/پ201/ب1