اینجا چه خبره؟
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، "با خرید اشتراک یک ماهه می توانید هزاران ساعت فیلم و سریال را تماشا کنید یا می توانید از طریق سیمکارت همراهسل، اشتراک رایگان دریافت کرده و هزینه حجم فیلم را به صورت کامل پرداخت کنید! این سایت از قوانین جمهوری اسلامی ایران تبعیت می کند!"
یاد قدیم ها بخیر، برای فیلم دیدن سه راه داشتیم. یا باید می رفتیم سینما یا دو شبکه تلویزیون را انتخاب می کردیم و یا به ویدیو کلوپ مراجعه می کردیم! سینما فیلم هایش با تاخیر چندماهه به شهرستان ها می رسید و باید منتظر می ماندیم که فیلم به روز ببینیم! تلویزیون هم پخش فیلم هایش بیشتر مناسبتی بود و سریال هایش هفتگی پخش می شد. فقط ویدیو کلوپ می ماند که آن هم باید اول دستگاه ویدیو اجاره می کردیم و بعد فیلم مورد نظر را! اگر فیلم پربیننده بود و مسئول ویدیو کلوپ آن را داشت به ما اجاره می داد. با کلی ذوق برخی فیلم ها را چند می دیدیم چون بالاخره یک شب دستگاه اجاره کرده بودیم و باید حداکثر استفاده را می بردیم!
بعد از آن سی دی ها پا به عرصه گذاشتند و دیدن فیلم را کمی ساده تر کردند. تلویزیون و سینما هم از قافله عقب نماندند و با اضافه شدن شبکه ها و پخش به روز فیلم های سینمایی کار را آسان کردند. این سرعت در دهه هشتاد شدت گرفت و فیلم ها دیگر روی دی وی دی و بعد از آن روی حافظه های موقت همراه یا همان رم خودمان! قابل مشاهده بودند.
با ورود نسل سوم و چهارم تلفن همراه و بستر اینترنت پرسرعت، نسل جدید پخش فیلم تغییر کرد. حالا دیگر امروزه با داشتن یک سیمکارت ناقابل و یک اشتراک کم هزینه اینترنت ماهیانه می توان هزاران دقیقه فیلم را هم به صورت رایگان، نیم بها و یا تمام بها آن هم با انتخاب کیفیت متناسب با سرعت اینترنت دید.
امروزه دیگر نیاز نیست یک هفته صبر کنیم تا سریال مورد علاقه از شبکه تلویزیونی پخش شود چون سریال ها روزانه پخش شده و قبل از پخش تلویزیونی می توان آن ها را در سایت شبکه مشاهده کرد!
سینما هم که دیگر اینقدر آنلاین است که می توانی بلیطش را نخریده تیزر اولیه فیلم را ببینی. صدای دالبی و کیفیت فیلم فول اچ دی دیگر برای سینماها یک چیز عادی است. خبری از پریدن فیلم یا قطع صدا وجود ندارد.
از همه اینها جالب تر اینکه فیلم های سینمایی روز دنیا با کمی تاخیر و سریال های مطرح و پرمخاطب جهان، با کمترین زمان قابل دسترسی است آن هم با زبان اصلی و یا دوبله شده!
طبیعتا این حجم از محتوای هنری از نظر ظاهری جای شگفتی دارد و سرعت تبادل اطلاعات نیز بر این صحه گذاشته؛ ولی این همه فیلم و سریال چقدر از سبد فرهنگی_فکری خانوارها را تامین می کند؟ و یا بهتر بگویم چقدر برای شناخت سره از ناسره این غذاهای روحی زمان نیاز است؟
حکمت 235 نهج البلاغه از حضرت امیر علیه السلام دراین باره بسیار شنیدنی است. ایشان می فرمایند: "هر گاه (در باره يك پرسش) پاسخ دادن شلوغ و بسيار گردد درستى (آن پاسخ) پنهان شود." در واقع پرسش كننده در شكّ و دودلى افتد و نمى تواند بفهمد پاسخ پرسش او كدام است.
در لابه لای فیلم ها و سریال های رسمی، هستند فیلم و سریال غیررسمی که مانند موریانه فرهنگ یک کشور را می خورند. جالب تر اینکه نظارتی بر این محتواها نیست و تنها راه دررو این سایت های مجازیِ پخشِ فیلم، تبعیت از قوانین جمهوری اسلامی و آرم نماد اعتماد الکترونیکی است که آن هم از قضا، برای کسب و کار الکترونیکی و نه نظارت بر محتوای دقیق آن است دارند.
اگر از وقت پرکن بودن این نوع برنامههای زرد بگذریم، کمرنگکردن فرهنگ غنی ایرانی اسلامی خواسته یا ناخواسته سازندگان آن است که بایستی نظارتی در خور داشته باشد. برنامه هایی که یا قبلا مانند آن در تلویزیون وجود داشته و الان با نبود ممیزی های رسانه ملی، در فضای اینترنت منتشر می شود!
رقص و آواز به اسم شادی، پوشش نامتعارف به اسم عادی بودن در جامعه، محتوای بی رمق به اسم حمایت از تولید جدید و مانند آن نمونه هایی است که می توان در اینگونه برنامه های سایت های اشتراک گذاری دید.
تبلیغات محصولات که دیگر خود حدیث مفصل است. استفاده حداکثری از فضای تبلیغاتی در دنیای مجازی اینقدر جلو آمده است که حتی برای دیدن یک فیلم یا سریال در همین سایت های پخش فیلم نیز، تبلیغ محصولی وجود دارد! خنده آور این است که 6 ثانیه از تبلیغ هم اجباری است و بیننده تا این را نبیند نمی تواند به علاقه اش برسد!
از کودک تا کهنسالان این مملکت در هر لحظه که اراده کنند به صورتی نامحدود دسترسی به انواع محتوای مکتوب و مصور و هزاران ساعت فیلم و تبلیغات دارند که می توانند بدون کوچکترین خط و خشی شخصی یا اجتماعی آن را ببینند!
بنابر این اگر تولیدی اتفاق می افتد حتما باید چشم ناظری آن را مشاهده کند تا بتواند از دیوارههای فرهنگ کشور محافظت کرده و در بستر عظیم فضای مجازی، فرهنگ غنی کشور را پررنگ تر از گذشته ترویج کند./829/ی702/س
محمدمهدی مرادی