انتخابات مجلس و سخنی با دوستداران ایران
به گزارش خبرگزاري رسا، عباس حاجی نجاری طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت : انتخابات یازدهمین دوره مجلس در شرایطی برگزار میشود که مردم ایران به دلیل حفظ استقلال و پایبندی خود به نظام و عدم پذیرش سلطه بیگانگان همچون گاوهای شیرده خلیج فارس، گستردهترین وپیچیدهترین فشار اقتصادی وسیاسی وجنگ نرم همه جانبه دشمنان نظام را تحمل کرده واستقلال و عظمت ایران را حفظ کرده اند، اگر چه ممکن است ضعفها و ناکارآمدیهای داخلی نیز به فشار دشمنان دامن زده باشد، اما به رغم آن، ایستادگی مردم دشمنان را در مقابل اراده ملت ایران به زانو درآورده و در نقطه مقابل وحدت و انسجام ملی ایران که در تجلیل از شهادت سردار سلیمانی تبلور یافته و از سوی دیگر اقتدار دفاعی و توان بازدارندگی ایران نیز که در عملیات عین الاسد تجلی یافت، جهانیان را مقهور خود کرده است.
مجموعه عوامل فوق سبب شده است که دشمنان نظام اسلامی برای تحتالشعاع قرار دادن انتخابات آینده مجلس وکاهش مشارکت مردم ویا حتی عدم برگزاری انتخابات، گستردهترین جنگ تبلیغاتی را به راه انداخته و موضوع تحریم انتخابات ویا حتی آشوب آفرینی در کشور را محور برنامههای خود قرار داده اند، به گونهای که حتی در روزهای اخیر پمپئو وزیر خارجه امریکا مجددا در حمایت از آشوبها در آستانه انتخابات سخن به میان آورده است. البته در این زمینه تردیدی نیست که فرصت سازی برخی از عوامل داخلی برای دشمنان که به دلیل ناکارآمدی خود در سالهای اخیر در عرصه اجرایی کشور و مجلس دهم و شورای شهر تهران، نقش اساسی را داشته و دارند، واکنون با ادبار مردم مواجه شده اند، در این فضاسازی مؤثر بوده است.
این شرایط البته نه تنها مسئولیت دوستداران انقلاب بلکه کسانی را که ایران و عظمت آن را نیز دوست دارند و به اهمیت رأی خود واقفند، سنگین کرده و حضور پرشور آنها در پای صندوقهای رأی را الزامی مینماید.
رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز چهارشنبه 16 بهمن ماه در دیدار اقشار مردم با دعوت همگانی از مردم برای شرکت در انتخابات ضمن بیان اهمیت انتخابات مجلس واینکه انتخابات، فرصتی بزرگ برای ملت و تهدیدی برای دشمنان است و زمینه ورود افکار جدید و راههای نو در چرخه تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور را فراهم میکند، با تأکید بر حضور همه واجدان شرایط برای حضور در پای صندوقهای رأی، یادآور شدند: ممکن است کسی از بنده خوشش نیاید، اما اگر ایران را دوست دارد، باید به پای صندوق رأی بیاید، بنابراین هرکس به ایران علاقهمند است و امنیت کشور، حل شدن مشکلات و گردش صحیح نخبگانی را دوست دارد، در انتخابات شرکت کند. ایشان در همین زمینه افزودند: افراد مؤمن و انقلابی با انگیزه قوی در انتخابات شرکت خواهند کرد، اما اگر کسی انگیزه دینی و انقلابی ندارد، اما میهن عزیز را دوست دارد لازم است به پای صندوقهای رأی بیاید. منشأ این فراخوان رهبری برای حضور حامیان نظام ودوستداران ایران در پای صندوقهای رأی در نکات زیر نهفته است:
اولاً: در نگاه اسلامی منشأ تمامی حقوق، خداوند است و اوست که نظام حقوق و تکالیف را برای زندگی بشر تعریف کرده و از طریق فطرت و ارسال شریعت نبوی در اختیار بشریت قرار داده است. یکی از این حقوق، «حق تعیین سرنوشت» است که در نظام سیاسی اسلام بهعنوان یکی از ارکان مهم شکلگیری حکومت اسلامی محوریت دارد. از آنجا که در اسلام، رأی و انتخاب ملت در عرصه نصب کارگزاران حکومت اسلامی اعتبار دارد، ملت حق دارند که در انتخابات حاضر شوند و به نامزد مورد علاقه خود رأی دهند. هیچکس نیز در جایگاهی نیست که بتواند مانع تحقق این حق گردد. بهواقع آنچه در نظامهای غربی مبتنی بر منشأ خیالی، چون «قرارداد اجتماعی» شکل گرفته است، در اسلام، اساس و بنیانی محکم دارد و مستظهر به آموزههای الهی است.
ثانیاً: مشارکت سیاسی فعال در جامعه که مصداق بارز آن، حضور در عرصه انتخابات است، بهعنوان یک ضرورت شرعی و تکلیف الهی مورد تأکید قرار گرفته است، چراکه اولاً نظام سیاسی اسلام بدون حضور ملت در صحنه معنا نمییابد و ثانیاً این حضور، موجب حفظ و تقویت نظام اسلامی که به فرموده حضرت امام، حفظ آن از اهم واجبات است، شده و آن را در برابر تهدیدات مختلف مصون میسازد. رهبر معظم انقلاب نیز به این حقیقت چنین اشاره دارند: «.. هم حق و هم تکلیف مردم است که بیایند و سرنوشت کشورشان را بهدست خودشان معین کنند؛ زیرا کشور متعلق به مردم است. مردم باید بیایند و با انتخاب صحیح و آزادانه، قانونگذارانشان را در قوه مقننه معین کنند؛ مجریان خودشان را با ترتیبی که در قانون معین شده است، معین کنند. این حق مردم است و متعلق به آنهاست؛ اما تکلیف هم هست. اینطور نیست که یکی بگوید من نمیخواهم از این حقم استفاده کنم؛ نه، سرنوشت نظام، بسته به احقاق و استنقاذ این حق است؛ این تکلیف است؛ باید همه شرکت کنند.» (26 /11 /78)
ثالثاً به عنوان یک ایرانی شرکت در انتخابات و حضور در پای صندوقهای رأی کارکردهای زیر را دارد:
1-انتخابات، عالیترین مظهر حضور مردم در عرصه سیاسی و مهمترین مجرای تحقق حاکمیت مردم است. نظام مردمسالار، نظام حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش، نظام داشتن حکومتی برخاسته از مردم و پاسخگو در برابر مردم است.
2-انتخابات، فرصتی است برای مردم که نظر خودشان را درباره شیوه حکومت و مدیریت یک دولت ابراز کنند و اگر نارضایتی نسبت به آن داشته باشند، کسی یا گروهی دیگر را که صالحتر و با کفایتتر میشناسند، جایگزین سازند. بدینوسیله نظام سیاسی، بهسوی اصلاح و بهبودی و تکامل تدریجی پیش میرود.
3-از مهمترین کارکردهای انتخابات، قاعدهمند کردن انتقال قدرت سیاسی از گروهی به گروه دیگر است. فقدان قاعدهای برای انتقال و توزیع قدرت سیاسی و مسئولیت اداره جامعه، مصائب سیاسی گوناگونی به دنبال میآورد. ایمان به وجود و کارکرد انتخابات، به گروههایی که برای تصاحب قدرت سیاسی به رقابت میپردازند، تضمین میدهد که بهترین راه و شیوه کسب قدرت، حضور در انتخابات است. کسب قدرت از راه انتخابات ضمن دارا بودن مشروعیت لازم از سوی مردم، مسالمتآمیزترین شیوه در رسیدن به اریکه قدرت است.
4-انتخابات، زمینههای لازم برای چرخش نخبگان و دگرگونی در بخشهایی از گروه حاکم را بهطور مستمر فراهم میسازد. در یک نظام مردمسالار، قدرت در چرخش است و بهطور مداوم دست به دست میگردد. هیچکس برای همیشه از دستیابی به قدرت محروم نمیشود.
5-برگزاری انتخابات مشارکتآمیز و رقابتی، احساس مسئولیت نظام در مقابل خواستهای جامعه را افزایش میدهد. انتخابات موجب افزایش احساس مسئولیت حاکمان در مقابل خواستهای جامعه میشود.
6-انتخابات در فضا و شور رقابتی، آگاهیهای سیاسی - اجتماعی ملت را افزایش میدهد و فضای مناظرات و سخنرانیهای تبلیغاتی نامزدها، زمینه آگاهی مردم از وضعیت کشور در حوزههای مختلف را فراهم میآورد.
7-سازماندهی انتخابات واقعی با افزایش مشارکت و گسترش رقابت سیاسی بین گروههای مختلف سیاسی - اجتماعی، بستری مناسب برای رقابت تشکلهای موجود در جامعه بهوجود میآورد و حتی شرایط و زمینههای لازم برای ظهور گروههای جدید سیاسی اجتماعی فراهم میگردد.
8-در نهایت، مهمترین کارکرد ویژه انتخابات و مشارکت سیاسی مردم، خنثیسازی توطئهها و تهدیدات دشمنان است که در عینحال، موجب افزایش اقتدار نظام و امنیت ملی کشور شده و دارای پیامدهای مثبت منطقهای و بینالمللی برای هر نظام سیاسی خواهد بود.
رابعاً: کاهش مشارکت مردم در انتخابات میتواند پیامدهای زیر را داشته باشد:
1-تشدید جنگ روانی دشمن در کاهش مشروعیت ومقبولیت مردمی نظام
2-کاهش قدرت عمل نمایندگان منتخب
3-تشدید فشارها و تحریمهای دشمنان علیه نظام اسلامی
4-تأثیر انتخاب نمایندگان ضعیف در کارآمدی مجلس
5-ایجاد زمینه اعمال نفوذ وزرا ودستگاههای اجرایی
6-افزایش تعارضات خشونت آمیز
7-تضعیف ضرایب امنیتی استانهای مرزی
8-تضعیف قدرت نرم ایران در ساختار سیاسی منطقه.
/1360/