برای رفع هجوم بی رویه عبارات خارجی نیازمند همکاری اصناف هستیم

به گزارش خبرگزاری رسا، در این نشست خبری خبرنگار جام جم درباره استفاده مکرر از واژه های نامأنوس و غیرفارسی در تابلوهای تبلیغاتی در سطح شهر و ضرورت توجه جدی به رفع این مشکل و جلوگیری از عادی سازی استفاده از واژگان خارجی سوال کرد که دکتر امامی در این باره توضیح داد: ما یک شورای تبلیغاتی محیطی در کشور داریم که یکی از شوراهای اقماری شورای فرهنگ عمومی کشور است. این شورا مصوبه، وظایف و اساسنامه دارد و معمولا دبیرخانه هایش در دستگاه مسؤول (مثل وزارت فرهنگ  و ارشاد اسلامی، وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش و...) است. به روز نبودن قوانین و سیاست ها باعث شده که ما در نهادها و ادارات مربوطه فعالیت داشته باشیم اما در هنگام عبور از معابر و بزرگراه ها انواع و اقسام عدول از سیاست های کلی فرهنگی و زبانی کشور را در عنوان مغازه ها و بیلبوردهای شهری مشاهده کنیم. 

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور با بیان اینکه برای رفع هجوم بی رویه عبارات خارجی نیازمند همکاری اصناف هستیم، گفت: در این مقوله انواع و اقسام گریزگاه های قانونی درست شده. یکی می گوید اگر از واژه بیگانه برای تبلیغ فروشگاه یا... استفاده کردم به این دلیل است که اصل کالا خارجی است و زمانیکه از او می پرسیم پس چرا در داخل تولید می شود؟ می گوید: در ایران مونتاژ می شود! و طبعا چنین دلیلی پذیرفته می شود.
سیدمجید امامی تصریح کرد: در مبحث نظارت بر محتوای بیلبوردهای تبلیغاتی باید بگویم که اداره کلی در معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد متکفل بخش مهمی از حوزه تبلیغات است و البته کانون های تبلیغاتی از وزارت ارشاد و ادارات کل ما در سراسر کشور مجوز می گیرند. از سویی دیگر سازمان زیباسازی هم متکفل اجرا و هم واسپاری و بهره برداری تابلوهای تبلیغاتی محیطی در شهر است. به شخصه با تقویت زبان فارسی از طریق جلوگیری از عادی سازی استفاده از واژگان بیگانه موافقم و بر خودمان تکلیف می دانیم به این معضل سامان بدهیم. اگر دلیل قانع کننده ای برای نامگذاری اسم بیگانه روی فروشگاه یا محصول ایرانی نداریم، حق این کار را هم نداریم، اما سوال اینجاست زمانیکه فروشگاه یا محصولی برندی جهانی دارد و تمام دنیا آن را به همین نام می شناسند، تکلیف چیست؟ در اینجا می توان نام آن برند را به فارسی نوشت یا رسم الخط حروف فارسی بزرگ تر از حروف انگلیسی باشد.
او تأکید کرد: در هجوم بی رویه عبارات بیگانه به این حوزه، اصناف و صنایع به اهمیت زبان فارسی دقت کافی نکرده اند و امروز شاهد آن هستیم که در فرهنگ عمومی این نگرش ایجاد شده که کالایی که نامی غیرفارسی دارد بهتر است و از منزلت بالاتری برخوردار است. شورای تبلیغات محیطی با بهینه کردن سیاست ها و قوانینش می تواند در این موضوع ورود کند. همچنین برای رفع این معضل اصلاح قانون و فعالیت فرهنگی واجب است و نهایتا این مردم هستند که باید تصمیم بگیرند که آیا می خواهند زبان و رسم الخط فارسی ما که مایه هویتی مان است تخریب شود یا نه! 
 
فصل تحول و امید
سیدمجید امامی، در این نشست با اشاره به اینکه همه می‌دانند حال و هوای نظام فرهنگ کشور مطلوب نیست و از خبرنگاران تا مسافران تاکسی و کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی از وضعیت فرهنگی کشور رضایت ندارند، بیان کرد: «وضعیت ساختاری فرهنگی کشور غیر قابل تحمل است. ما نه در فرهنگ هزینه می کنیم و نه از هزینه های خرج شده راضی هستیم. منابع مدیریتی مان رضایت بخش نیست و مدیران خوب ما هم موفق عمل نکرده اند. این فصل را باید فصل تحول و امید گذاشت. امیدها زنده شده مخصوصا در تعامل و همدلی که بین گروهها و بازیگران مختلف نظام فرهنگی کشور وجود دارد و بر این اساس به نظر می رسد پنج اتفاق مهم باید رخ دهد».
 
وزیر فرهنگ به اندازه سایر وزرا اختیارات ندارد
او در توضیح گام اول گفت: «شوراها و امنای سیاستگذاری فرهنگی کشور باید بپذیرند که بدون جوان گرایی، تحول گرایی و تخصص گرایی در بر همان پاشنه سابق خواهد چرخید، پس در شوراها و هیات های حکمرانی فرهنگی کشور باید این روح زنده شود. گام دوم این است که مدیریت و راهبری نظام فرهنگی کشور توان، اختیارات، ضمانت اجرا و اقتدار کافی را ندارد. به عبارت دیگر وزیر فرهنگ به اندازه سایر وزرا (وزیر اقتصاد، وزیر کشور، وزیر اطلاعات و...) اختیارات در عمل ندارد (هر چند در کاغذ اختیارات کاملا باز است) و برای اصلاح این رویه و با توجه به عضویت در شورای انقلاب فرهنگی باید این خلاها مرتفع شود و البته در حال رفع آن هستیم».
امامی عنوان کرد: «گام سوم؛ تشکیلات و سازماندهی تحولاتی کشور نیازمند بازآرایی و ارتقا است. برخی سازمان ها باید جایگاه و رویه شان تغییر کند. می توانم مثال بزنم، اما چون حاشیه دارد فعلا به آنها اشاره نمی کنم، چرا که دست روی هر سازمان فرهنگی و رسمی بگذاریم سر و صدا می شود. الان سازمان هایی را داریم که در جای خودشان نیستند، کارکرد درستی ندارد و باید در الفت و همدلی جدید از این فرصت اعتماد و پایان اختلافات استفاده کرده و خودشان را اصلاح کنند. صراحتا بگویم بخش مهم بودجه فرهنگی کشور در سازمان ها و نهادهای رسمی فرهنگی-اجتماعی کشور هزینه می شود. با تمام زحمتی که عزیزان می کشند آیا به اندازه این هزینه، اداره و هزینه نیروی انسانی مفیدند؟ پاسخ مثبت نیست. پس نیازمند بازآرایی هستیم».

 

مردم ولی نعمتان فرهنگی هستند
او در توضیح گام چهارم به مردم گرایی اشاره کرد و توضیح داد: «باید در نظام فرهنگی کشور و در حکمرانی فرهنگی کشور با مردم آشتی کنیم. مردم صاحبان این نظام و ولی نعمتان فرهنگی ما هستند و مفیدترین فعالیت های فرهنگی در زندگی روزمره توسط مردم رخ می دهد. بنابراین ما باید دوره جدید را با مردمی سازی مشمول کنیم و برای آن ایده و راهکار داریم. مردم و جبهه مردمی فرهنگ در انقلاب اسلامی در واقع کم توقع ترین و پر اثرترین نهادهای فرهنگی در کشور هستند. ما خادم آنها هستیم و بزرگترین نقش مان تسهیل گر اقدام و عمل فرهنگی آنهاست. اصناف، سازمان های مردم نهاد و نهادهای فرهنگی هستند و اگر به دنبال تحول فرهنگی هستیم باید جایگاه آنها را به رسمیت بشناسیم».
امامی افزود: در گام پنجم، ما در خلأ ایده و نوآوری نمی توانیم تحول انقلابی را رقم بزنیم. در حال حاضر ما در سازمان هاب فرهنگی- ارتباطی و اجتماعی مان دچار خلأ و فقر ایده و نوآوری و فنآوری های فرهنگی هستیم. به همین منظور باید مراکز رشد و نوآوری فرهنگ عمومی برای طراحی و خلاقیت در الگوهای سبک زندگی، الگوهای فعالیت های فرهنگی و روش های جدیدی برای اصلاح رفتارها و اخلاق عمومی پیدا شوند و از آنها حمایت کنیم. بنابراین یکی از سیاست های جدی مان تاسیس مراکز رشد و نوآوری فرهنگ عمومی و سبک زندگی در استان هایی است که توان آن را دارند که اینها رویکرد پایین به بالا را جایگزین رویکرد بالا به پایین کنند. باید کمک کنیم مراکز نوآوری در شهرستان ها، اقلیم ها و نواحی فرهنگی، الگو ارائه دهند و نهادهای رسمی و غیررسمی تسهیل گر و مجری الگوها و نوآوری های نوآوران فرهنگی شوند. می بایست فرهنگ را یک چرخه بدانیم. هیچ امر فرهنگی در قهر از بازار، اقتصاد و صنعت محقق شدنی نیست. اینکه می گوییم چرخه نوآوری فرهنگی و فصل فن آوری های فرهنگی به این معناست که به طور مثال اگر 15 سال است که ناله می کنیم این وضع پوششی بخشی از مردم زیبنده فرهنگ ایران و اسلام نیست پاسخ اش یک کلمه است و آن این که ما هم در فرهنگ لباس مشکل داریم، هم در بازار و و کسب و کار و صنعت لباس و تا این چرخه را با هم نبینیم فقط کلی گویی می کنیم و مردم را از کارآمدی نظام فرهنگی ناامید می کنیم. پس در این شرایط باید نگاه چرخه و نگاه فنآوری فرهنگی داشته باشیم. 
 
ساناز قنبری / فرهنگ و هنر