ظرفیت عظیم گروه های جهادی برای مسؤولان ناشناخته است

در آموزه‌هاى دينى، همان‌گونه كه از ظلم و ستمگرى اعلام انزجار شده و از تن دادن به ظلم و ستمگرى نهى شده است، همان گونه نیز دفاع از ستمديدگان و مظلومان و يارى رساندن به آنان، به عنوان يك وظيفه و تكليف شرعى قلمداد شده است.

دین اسلام در عمل به این وظیفه انسانی، حد و مرز جغرافیایی برای خود قائل نشده و براساس روایت پیامبراکرم(ص) هرکجا صدای مسلمان یا مظلومی شنیده شود و مسلمانان به دفاع و کمک از او اقدامی انجام ندهند به وظیفه اسلامی خویش عمل نکرده اند؛ بنابراین مواسات، همیاری و کمک به مظلوم در هر کجای کره خاکی باشد امری سفارش شده از سوی خداوند است که مسلمانان را دستور به نصر و یاری مظلومان می دهد؛ اگر چه مواسات و همیاری در سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، میناب، دمشق، عراق یا افغانستان و دیگر بلاد اسلامی باشد.

اساس تشکیل گروه های جهادی در کشور جمهوری اسلامی ایران، علاوه بر فرهنگ ایرانی «بنی آدم اعضای یک دیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند»، فرهنگ غنی اسلام است که تعاون و همیاری به مظلوم را در دستور کار خود قرار داده و در این را از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی کنند.

یکی از گروهایی که همواره از اولین دواطلبان برای حمایت و کمک از مظلومین بلاد اسلامی پا در رکاب گذاشته اند، طلاب حوزه های علمیه بوده‌اند که چراغ خاموش و با نیتی مخلصانه علاوه بر فعالیت های تبلیغی به کمک رسانی محرومین و مستضعفین می پردازند.

در همین راستا خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، با اشاره به کمک رسانی طلاب جهادگر به آوارگان افغانستانی در منطقه صفر مرزی به گفت ­و گو با حجت الاسلام محمد جمال قانع، از طلاب سطح چهار حوزه علمیه قم  نشسته و ابعاد فعالیت های جهادی انجام شده توسط او در این منطقه را منعکس می کند.

رسا- کار جهادی به چه کارهایی گفته می شود؟

کار جهادی به کارهایی گفته می‌شود که فرد، بدون هیچ چشم داشت مادی و دنیایی برای رضای خداوند و کمک به بندگان خدا انجام می دهد و به فرموده رهبر معظم انقلاب اسلامی کار جهادی کاری است که ضد تنبلی، ضد بی‌تفاوتی و ضد امروز و فردا کردن است.

به نظر من کار جهادی دو ویژگی دارد؛ اولین ویژگی کار جهادی این است که کار جهادی به صورت اتفاقی است و در صورت بروز حوادث و اتفاقات طبیعی و غیرطبیعی، جهادگر دست به کار می‌شود و برای کمک به دیگران کار و تلاش می‌کند.

دومین ویژگی کار جهادی این است که انجام همه کارها از روی اخلاص است و هیچ گونه اغراض مادی و نیّت دنیای در آن وجود ندارد؛ هر چند خداوند مسائل مالی و رفاه دنیای را نیز برای جهادگر مهیا می‌کند.

رسا- برای فعالیت‌های جهادی به کدام مناطق رفتید و چه فعالیت‌هایی را انجام داده‌اید؟

فعالیت‌های جهادی ما منحصر در یک استان و مکان مشخصی نیست و ما به حمدالله در اقصی نقاط کشور، اعم از استان ها و روستاهای مختلف کارهای متفاوت و مختلفی انجام داده‌ایم؛ اما غالب فعالیت‌های ما فعالیت های تبلیغی بوده و در کنار آن، ایجاد کارآگاه دانش آموزان، برگزاری هیئت ها و فعالیت های مختلف تبلیغی و مذهبی دنبال شده است.

رسا- به عنوان یک طلبه چه ضرورتی برای انجام کارهای جهادی می بینید؟

به گمان من باید در دو محور به جواب این سوال پرداخته شود؛ اولین محور ضرورت حضور طلاب و روحانیون در عرصه جهاد و فعالیت های جهادی و نوع نگاه مردم به جهادگران روحانی  است که به نظر من این حضور بسیار ضروری و مورد نیاز است.

در چند سال گذشته که ویروس کرونا آمد و بحث مشکلات معیشتی بر اکثر مردم فشار وارد آورده بود، حضور روحانیون در کنار مردم باعث دلگرمی و شادی بیشتر آنان شد و نگاه منفی برخی از مردم نسبت به روحانیون را تغییر داد.

در ایام کرونا روحانیون و طلبه های جهادی خوش درخشیدند و در زمانی که همه از همدیگر وحشت داشتند و از بیرون آمدن و ارتباط با یکدیگر می ترسیدند؛ این عزیزان در میدان حاضر شدند و برای رضای خدا و رفاه ملت عزیز ایران و رفع مشکلات آنان از خانواده و از همه مهمتر، از جان شیرین خویش گذشتند و بدون توقع مالی و دنیایی، پا به عرصه جهاد و جهادگری گذاشتند.

رسا- کارهای جهادی چه برکاتی در زندگی شما داشته است؟

کارهای جهادی از جهات مختلف برکات مختلف و زیادی را داشته و دارد؛ هم از جهات مادی و دنیایی و هم از جهات معنوی و اخروی و حتی از لحاظ پیشبرد کارها، نتیجه کارهای جهادی نتیجه پُر برکتی است.

در خیلی از مواقع اگر ما می‌خواستیم که برخی از کارها را با گذر از سیستم و روال اداری و به صورت عادی طی کنیم و یا از طریق مسئولان مربوطه پیگیری و رفع مشکل کنیم، مشکلات بسیار دیرتر حل و فصل می شد؛ اما با کار جهادی کارها سریع سر و سامان و حل و فصل شده و به سرانجام می رسیدند؛ چرا که وقتی جهادگران پا به عرصه کار و جهاد می گذارند، خود مردم نیز کمک کار آنان شده و به طرز عجیبی کارها پیش می رود و مشکلات یکی پس از دیگری رفع می شوند و به اصطلاح کارهای جهادگران برکت پیدا می‌کند.

برخی از برکاتی که برای خود جهادگران دارد این است که بچه های جهادی روحیه معنوی و الهی پیدا می کنند و از کمبودهای زندگی خود نمی نالند به گونه ای که می توان چنین گفت که کمبودهای خود را اصلاً کمبود قلمداد نمی کنند و از زندگی خود رضایت کامل دارند.

رسا- حضور طلاب جهادگر برای کمک به آوارگان افغانی چگونه بود آیا تاثیر گذار بود؟

 بعد از شنیدن اخبار پناه آوردن برخی از مردم مسلمان افغانستان به مرزهای ایران و با توجه به احساس نیازی که در کمک کردن به آوارگان افغانستانی وجود داشت، همراه برخی از دوستان جهادی به مرز ایران و افغانستان رفتیم و کمک هایی را نسبت به مسلمانان افغانستانی انجام دادیم؛ خدماتی مثل تامین لوازم گرمایشی و خدمات رفاهی از جمله سرویس بهداشتی و بسته های غذایی.

خیلی از برادران افغانی از کارهای جهادگران تشکر و قدردانی کردند و از نگاه دینی و انسانی جمهوری اسلامی ایران تقدیر و تشکر می‌کردند و ابراز می داشتند که ما از کارهای شما جهادگران روحیه گرفتیم و فعالیت‌های فرهنگی شما زندگی دوباره به ما بخشید.

رسا- چه ظرفیت هایی در گروه‌های جهادی وجود دارد؟

اگر منظور شما از ظرفیت این است که گروه‌های جهادی چه کارهایی می توانند انجام دهند، باید گفت که از کارهای سخت افزاری مثل بنایی، گچ کاری و... گرفته تا فعالیت‌های نرم افزاری همچون فعالیت‌های تبلیغی، مشاوره های عقیدتی، روانشناسی و...

اگر منظور شما از ظرفیت این است که در گروه‌های جهادی ظرفیت برای چه کارهایی وجود دارد، باید گفت که از ساختن خانه و کمک های معیشتی به مردم گرفته تا اداره کل کشور در ظرفیت گروه‌های جهادی وجود دارد و می توان روی این نیروها حساب باز کرده و برای اداره امور برنامه ریزی کرد؛ الته به شرطی که نیروهای جهادی، به صورت کلان و کشوری ساماندهی و مدیریت سراسری شوند.

رسا- به نظر شما اولویت گروه‌های جهادی چه باید باشد؟

به نظر من اولویت گروه‌های جهادی این است که باید در ابتدا گروه های جهادی موجود در کشور، مدیریت و ساماندهی شوند و این گونه نباشد که هنگام وقوع حادثه در شهری، به برخی از مکان‌ها چند گروه جهادی رفته باشند و به برخی از مکان های دیگر یک گروه هم نرفته باشند؛ بنابراین باید بین گروه‌های جهادی هماهنگی و انسجام وجود داشته باشد.

از طرف دیگر نیز باید مسئولین کشور ظرفیت گروه‌های جهادی را بشناسند تا در جاهایی که به حضور این عزیزان نیاز می‌شود از کمک ها و توانایی های گروه‌های جهادی غافل نبوده و از آنان در خدمت رسانی به مردم استفاده کنند تا از این ظرفیت عظیم بهره برداری کنند.

رسا- آیا گروه های جهادی مورد حمایت مسؤولان قرار می‌گیرند؟

واقعاً نمی‌دانم در این مورد چگونه توضیح داده و سخن بگویم؛ اما حداقل، آنچه که من می‌توانم بگویم این است که من در این مدتی که در گروه‌های جهادی فعالیت داشتم و دارم، چیزی از کمک‌های مسؤولان به گروه‌های جهادی نشنیده و چیزی در خاطر ندارم تا به عنوان نمونه یکی از حمایت های مسؤولان را مطرح و بیان کنم؛ البته برخی از مراکز خیریه مثل ستاد احسان هستند که در تأمین نیازهای گروه با ما بسیار همکاری و همراهی می کنند.

رسا- عمده مشکل گروه‌های جهادی چیست و راهکار شما برای حل این مشکل چه می باشد؟

عمده مشکل ما همان چیزی است که در گفته های قبلی به آن اشاره کردم؛ یعنی عدم ایجاد هماهنگی و انسجام و سازماندهی گروه های جهادی برای بهره‌برداری بیشتر از ظرفیت این گروه ها و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های تخصصی و موثر نیروهای جهادی در خدمات رسانی به مردم و کشور.

رسا- لطفاً یک خاطره جالب و مهمی که در این مدت برای شما اتفاق افتاده و در ذهن دارید را بیان کنید؟

خاطره در این باره زیاد دارم؛ اما خاطره مهمی که در کمک به آوارگان افغانی بسیار برایم جالب بود اهمیت امنیت است؛ وقتی زمان غذا خوردن می شد، غذاهایی را که برای تحویل به این عزیزان آماده کرده بودیم، هنگامی که اعلان غذا می کردیم تا غذا دریافت کنند، آنها به ما می‌گفتند ما غذا نمی خواهیم، به ما بگویید که ما کی از این آوارگی نجات پیدا خواهیم کرد! ما دیگر نمی خواهیم به شهر خودمان که امنیت نداریم، برگردیم.

رویدادهای این چنینی باعث شد که اهمیت امنیت برای ما ملموس شود؛ واقعاً امنیت چیزی است که وجودش بسیار با اهمیت است؛ اما متأسفانه برخی از افراد اهمیت و قدر این نعمت بزرگ در کشور را نمی دانند.

رسا- زیباترین صحنه ای که در این مدت در آنجا مشاهده کردید چه بود؟

به نظر من زیباترین صحنه این بود که آوارگان افغانی باورشان نمی شد که طلبه و روحانی عمامه به سر آمده به پای کار و در کنار مردم، بدون هیچ توقع و چشم داشتی مثل بقیه و حتی بیشتر از آنها کار و فعالیت می‌کنند؛ و از همه بیشتر حرص تعاون و کمک به مسلمانان را دارند.

 به یاد دارم وقتی که فعالیت‌های ما در آنجا پایان یافت و قصد برگشت به شهرهای خود را داشتیم، برخی از آوارگان نامه به دست پیش ما آمدند و گفتند این نامه‌ها را به دست رهبری عزیز برسانید؛ وقتی ما از محتوای نامه هایشان پرسش می کردیم می گفتند فقط خواستیم از رهبر معظم انقلاب بابت توجهی که به مردم افغانستان دارند تقدیر و تشکری داشته باشیم.