یادداشت؛
جیغ بنفش نکشید! هزینه است نه صدقه!
دیدگاه صحیح و متقن اسلام در این باب آنست که مسلمانان را امت واحده دانسته و از تفرقه و قومیت‌گرایی و وطن‌پرستی‌های ابلهانه حذر و انذار داده است.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، همه ساله همزمان با نزدیک شدن به روز جهانی قدس که میراث ماندگار امام خمینی برای فراموش نشدن ضرورت استکبارستیزی و لزوم حمایت از مظلومان عالم است، پرسشهایی مغرضانه‌ای از جانب برخی شبکه‌های ماهواره‌ای لندنی و خارج‌نشین تولید و بازتکرار می شود مبنی بر اینکه «چرا باید به فلسطین، سوریه، عراق، یمن، بحرین و... کمک نمود؟»، «چرا در راهپیمایی روز قدس باید شرکت کرد؟»، «مگر چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام نیست؟» و ...
برای پاسخ به این دست پرسشها یادآوری و تذکر چند نکته درخصوص این فضاسازی شیطنت‌آمیز رسانه‌های بیگانه و شبهه‌افکنی برخی پادوهای غربگرای داخلی خالی از لطف نیست:
1_ زمینگیر کردن دشمن در هزاران کیلومتر دورتر بهتر است یا در خیابان و کوچه‌های خودمان؟
در سلسله درسهای دانشکده‌های علوم سیاسی دنیا مبرهن و واضح است که تمام کشورهای قدرتمند جهان برای تأمین امنیت خود هزینه می‌دهند و کسی آنها را بابت این هزینه‌تراشی‌ها تخطئه و مذمت نمی کند. روغنفکرانی که همیشه الگوی خود را از غرب می گیرند خوب است قبل از اشکال گرفتن بر سیاستهای منطقه‌ای جمهوری اسلامی، ابتدا نیم‌نگاهی به محبوب عزیز‌تر از جانشان (ایالات متحده) انداخته و ببینند که یانکی‌های چشم‌آبی چگونه برای تامین امنیت و منافع نامشروع خود هزینه و پول پاشی می‌کنند.
به عنوان یک مثال دم‌دستی دولت تروریست و جنایتکار آمریکا با اینکه خاک سرزمینش در نیم کره غربی قرار دارد، اما به طمع تصرف بازار و غارت منابع نفتی و گازی کشورهای غرب آسیا، قدم نحس خود را به نیم‌کره شرقی گذاشته، فرسنگ‌ها و هزاران کیلومتر دورتر از خاک خود و در منطقه غرب آسیا حضور یافته و به گواهی دولتمردان کاخ سفید در این منطقه 7 تریلیون دلار هزینه جنگ‌افروزی و داعش‌سازی و تفرقه‌افکنی و قتل و غارت مردم بی‌گناه کرده‌اند.
دونالد ترامپ، رییس‌جمهور سابق و به ظاهر دیوانه آمریکا چند سال پیش اذعان کرد که «احمقانه 7 تریلیون دلار در خاورمیانه خرج کردیم اما من به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا مجبورم در تاریکی به عراق بروم!». بله درست شنیدید: آمریکا علنا اعلام کرد 7 تریلیون دلار (معادل هفت هزار هزار میلیارد دلار) در منطقه غرب آسیا هزینه کرد!. البته بحمدالله سیلی‌های متعددی از محور مقاومت در عراق و سوریه و لبنان و یمن و افغانستان خورد و حالا مقامات آمریکایی یکی پس از دیگری بر شکست مفتضحانه در منطقه غرب آسیا اذعان دارند.
در سوی مقابل، ایران اسلامی تحت فشار اقتصادی و تحریم در منطقه غرب آسیا به مراتب هزینه بسیار بسیار کمتری را نسبت به آمریکا و تروئیکای اروپایی و بعضی گاوهای شیرده ترامپ صرف کرد و در مقابل این هزینه ناچیزی که پرداخت کرد به توفیق الهی و تنها در یک قلم، کمر گروهک تکفیری تروریستی داعش را شکسته و به‌جای اینکه در خیابان‌های همدان و کرمانشاه و تهران با تروریست‌ها در نبرد باشیم، این جنایتکاران را کیلومترها دورتر از خاک ایران زمینگیر کرده و به درک واصل کرد.
2_ هزینه چند ده میلیون دلاری ما کجا، پروژه چند تریلیون دلاری آمریکا کجا؟!
شهید شاخص تفکر مقاومت، حاج قاسم سلیمانی فرمانده دلاور کشورمان با ایمان به وعده الهی که (ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامکم) و با مجاهدت شبانه‌روزی و درایت و ذکاوت خویش و نیز با ایثار و ازخودگذشتگی مدافعان حرم و دلاورمردان محور مقاومت، بحمدالله توانست نقشه شوم استکبار به سرکردگی آمریکا و تروئیکای اروپایی با پادویی برخی حکام مرتجع در منطقه غرب آسیا را نقش بر آب کند.
اینکه با چند ده میلیون دلار ناقابل و ناچیز در برابر بودجه‌های سنگین برخی کشورها، پروژه چند تریلیون دلاری نظام سلطه را ناکام بگذاری، بدون تردید ایمان، هوشمندی و درایتی می‌خواهد که همه این موارد به لطف الهی در سردار سلیمانی و مجاهدین مخلص جبهه مقاومت جمع بود و مانع از این شد که گروهک وحشی داعش قدم به خاک این مرز و بوم بگذارد.
به عبارت روشنترحاج قاسم با صرف هزینه‌ای که در برابر هزینه آمریکایی‌ها تقریباً هیچ محسوب می‌شود، امنیت و آسایش و عزتمندی ایران و منطقه را حفظ کرد و نقشه چند تریلیون دلاری جهان‌خواران متمدن‌نمای غربی را ناکام گذاشت. حال خودتان منصفانه قضاوت کنید که هزینه چند ده میلیون دلاری ما کجا ، پروژه چند تریلیون دلاری آمریکا کجا؟! موفقیت ما کجا و شکست مفتضحانه دشمن کجا؟ هزینه قلیل ما در خارج از خاک ایران و موفقیت‌های حاصله کجا؟ و هزینه سنگین دشمن در هزاران کیلومتر دورتر از خاکش و ناکامی توام با آبروریزی‌اش کجا؟ افلا تعقلون؟
3_ اقدام پیش‌دستانه و پیشگیری از خسارات جنگ مستقیم بهتر نیست؟!
بحمدالله بعد از انقلاب اسلامی و با احیاء دکترین مقاومت در ملتها، تیر اسرائیل به سنگ خورده، هر چه رشته بودند پنبه شده و دیگر نتوانستند از محدوده فلسطین و لبنان حتی یک وجب جلوتر بیاید. به مدد الهی و جانفشانی سربازان مقاومت کار به جایی رسیده که رژیمی که روزگاری خواب استیلا از نیل تا فرات را در سر می پرورانید، الان آنقدر ضعیف و حقیر شده که دور خودش دیوار حائل کشیده تا از گزند جبهه مقاومت در امان باشد!.
بنابراین اگر اندکی عمیق و باریک‌بین شویم به این درک از واقعیت نائل خواهیم آمد که حضور منطقه‌ای ما و حمایتی که از مقاومت فلسطین و لبنان و سوریه و یمن و عراق انجام می‌دهیم، یک اقدام پیش‌دستانه و پیشگیری کننده است تا شعاع جنگ و خونریزی به مرزهای وطن کشانیده نشود.اگر رزمندگان مقاومت نباشند و مقاومت نکنند، آنگاه می‌بایست در شهر و کشور و خیابان و کوچه‌های خود با دشمن مقابله می‌کردیم. پس در حقیقت صدقه نمی‌دهیم بلکه هزینه امنیت ملی خود را می پردازیم و اصلا نوعی سرمایه گذاری برای تامین آتیه امنیت کشور انجام می‌دهیم.
6_ تنها گلیم خویش بالا مبر ز آب / جهدی نما که بگیری غریق را
در ادبیات فارسی خودمان اشعار و ابیات بسیار شیرین و زیبایی پیرامون لزوم برخورداری از روحیه ایثار و نوع‌دوستی آمده است. به عنوان مشتی از خروارها و اندکی از بسیارها شعر معروف سعدی را باید شاهد مثال آورد که انسانهای بی‌تفاوت و سر در آخور و درویش مسلک را که فقط به فکر علوفه و تامین مایحتاج خود بوده، «بالا کشیدن گلیم خود از آب» منتهای هدفشان است و کاری به درد و رنج اطرافیان خود ندارند، به شدت توبیخ نموده و به زبان طعن و طنز و کنایه آنها را مخاطب ساخته که:
آن گلیم خویش به در می‌برد ز موج / وین جهد می‌کند که بگیرد غریق را
یا در جای دیگر چنین موجودات خودخواه و بی تفاوت را حتی لایق عنوان «انسان و انسانیت» نمیداند و به صراحت در وصف این یک سر و دو گوش‌های انسان نما که تهی از ارزشهای انسانی هستند میفرماید:
تو کز محنت دیگران بی‌غمی / نشاید که نامت نهند آدمی
7_ شما مسلمان نماها دیگه چرا ؟! / گر دست فتاده ای بگیری مردی
آن دسته از بچه هیاتی‌های کج‌فهم و مذهبی‌های سکولار و برخی سینه چاکان مدعی محبت اهل‌بیت و ... که پایشان را بگیری، سرشان در روضه و هیات است، سرشان را بگیری پایشان در مراسم عزاداری و سینه‌زنی است، و در عین حال معترض کمک رسانی به فلسطین و لبنان و سوریه هستند، لطفا جواب دهند که چرا نسبت به داستان ایثار و افطاری دادن اهل‌بیت به یتیم و اسیر و فقیر در سه شب متوالی، معترض نیستند و در این جور مواقع از این گونه ضرب‌المثل‌ها دم نمی‌زنند و حتی این ایثار و فداکاری آل‌الله را نشانه انسانیت محسوب می‌کنند، یا ایثار و مواسات حضرت عباس علیه‌السلام را مدح و ستایش می‌کنند، اما نوبت به فلسطین و لبنان که میرسد ناگهان ابرو در هم کشیده، صورت برافروخته نموده و به یاد لزوم کمک به فقیران وطنی می‌افتند؟!
بالاخره خساست و دست‌خشکی شما در کمک به هم‌نوع و هم‌کیش را ببینیم یا دم زدن از ایثار و فتوت و جوانمردی حضرات معصومین علیم‌السلام را از شما بشنویم؟ بالاخره شما مذهبیون متحجر، «ایثار و احسان» را مدح و ستایش می کنید یا مخدوش و مذموم می پندارید؟ با خودتان چند چند هستید؟ این طرفی هستید یا آن طرفی؟ گل به خودی می‌زنید یا پاس گل به دشمن می‌دهید؟
8_ «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است»؛ اما خانه کجاست؟
بسیاری از معترضان کمک به فلسطین، به تقلید از شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای ولنگار مجازی، مدام ورد زبانشان اینست که «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است»!. در پاسخ به این دوستان باید پرسید: اصلا چه کسی گفته این ضرب المثل صحیح است؟! اتفاقا بسیاری از آموزه‌های ملی و اسلامی ما به صراحت این ضرب‌المثل را تخطئه نموده، اعتبار آن را زیر سوال برده، خودمحوری و منفعت‌پرستی شخصی و به فکر مظلومان نبودن را نوعی سقوط از انسانیت و هبوط در حیوانیت برشمرده و یک سره به لزوم گسترش فرهنگ ایثار و ازخودگذشتگی و اخلاق پهلوانی ارجاع می دهد.
اول باید روشن کرد: خانه کجاست؟ و منظور ما از خانه چیست؟ باید دانست که برخلاف توهم برخی از ناسیونالیست‌ها و ملی‌گرایان وطنی، خانه حقیقی ما تمام سرزمین های اسلامی است نه فقط خاک ایران. به عبارت روشن‌تر ما قبل از اینکه ایرانی باشیم یک مسلمان هستیم و بر اساس قوانین دین مبین اسلام زندگی می‌کنیم و صفر تا صد زندگی مان را بر اساس اسلام تنظیم می‌کنیم نه بر اساس چیز دیگری. دیدگاه صحیح و متقن اسلام در این باب آنست که مسلمانان را امت واحده دانسته و از تفرقه و قومیت‌گرایی و وطن‌پرستی‌های ابلهانه (که نتیجه‌ای جز آب به آسیاب دشمن ریختن ندارد) حذر و انذار داده است.
ارسال نظرات