مسئولان نظام نباید اینها را بدانند! (قسمت دوم)

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا،  یادداشت شماره قبل مسئولین نباید بدانند، به دو مسئولیت ویژه‌ای که مسئولین در قبال انتخابات دارند، اشاره شد. اولین مسئولیتی که مسئولان نظام بایستی آن را در دستور کار خود قرار دهند و در طول تمام دوران مسئولیتی پایبند به آن باشند، پذیرش مطالبات مردم در طول تمام بازه زمانی مدیریتی ایشان است. دومین مسئولیت نیز رفع مشکلات مردم تا حد توان بود؛ یعنی مسئولان بایستی برای حل مشکلات مردم، مأمور به وظیفه باشند؛ نه نتیجه. در این شماره نیز قصد داریم سه راهکار و مسئولیت دیگر مسئولان در قبال انتخابات را موشکافی و بررسی کنیم.

سه، پاسخگویی نسبت به پرسش‌های مردم ولو درصورت ناتوانی یا وجود منع از رفع مشکلات آن‌ها

سخن جالبی که یکی از استانداران دولت سیزدهم خطاب به مدیران استانی‌اش مطرح و بیان کرد، این نکته بود که مسئولان می‌بایست نسبت به مردم خود ولو خواسته‌ای غیرقانونی دارند، بهترین پاسخ را که این خواسته شما غیرقانونی و غیرقابل انجام است را بیان کند. زمانی که یک مسئول در مقابل خواسته‌ها و مطالبات مردم سکوت می‌کند و توضیح دقیقی نسبت به رفع دغدغه آن‌ها نمی‌دهد، مردم را بدبین خواهد ساخت. پاسخی که یک مسئول به نیازها، دغدغه‌ها و مطالبات مردم می‌دهد، آن‌ها را نسبت به توجه مسئول به خواسته‌هایشان دلگرم می‌سازد.

به یاد دارید نماینده مجلسی که تعداد قابل توجهی از معلمان برای مطرح کردن مشکلاتشان به وی مراجعه کرده بودند، با رفتارهای خارج از عرف نماینده روبرو شدند، بازتاب منفی از آن نماینده در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی منتشر شد، چگونه یک موج منفی را در میان افکار عمومی خلق کرد.

بنابراین به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین کارهایی که مسئولان بایستی انجام بدهند، شفاف‌گویی و رک‌گویی حقایق با مردم است. مردم اگر بدانند مسئول آن‌ها چگونه و با چه شرایطی در حال خدمت‌گزاری است، قطعاً آن مسئول، نزد مردم محبوبیت و شهرت خواهد یافت. در صورتی که آن مسئول بدون ارتباط با مردم بخواهد کار خود را ادامه بدهد و با نگفتن حقایق آن‌ها را بیش از پیش نسبت به عملکرد و فعالیت خود مشکوک بسازد، قطعاً مردم گمانه‌های بدی به وی خواهند داشت.

چهار، نداشتن حاجب و محافظ میان خود و مردم

نکته دیگری که خوشبختانه یا متأسفانه از دهه شصت میان مسئولان رایج شد، شکل گیری پدیده‌ای به نام محافظ، بادیگارد، رئیس دفتر و ... در میان مسئولان نظام بود. مسئولانی که با شعار انقلابی و مردمی بودن قیام کرده بودند، راه حکومت‌های گذشته را در پیش گرفتند و برای خود حاجبانی پیدا کردند. داشتن محافظ برای برخی از علما و مسئولانی که واقعاً در حال کار و تلاش برای مردم هستند، امری لازم و بلکه واجب است. حذف چنین مسئولانی مانند دهه‌های آغازین انقلاب می‌تواند منجر به صدمات غیرقابل جبرانی برای کشور باشد؛ اما از آن طرف برخی از مسئولانی که در حال کم کاری و در حقیقت خوش خدمتی برای بیگانگان هستند، این‌ها در واقع هیچ نیازی به محافظ ندارند. جریان انقلابی که هیچ وقت چنین مسئولی را با رفتارهای افراطی مورد آسیب قرار نخواهند داد و از طرفی دشمن نیز با چنین افرادی هیچ کاری ندارد، بلکه خود آن دشمن به محافظت از این افراد خواهد پرداخت.

نکته قابل توجه اینجاست که مسئولین بایستی حاجبان، ملازمان و محافظان خود را به این امر توجیه نمایند که ضمن حفظ تدابیر امنیتی، نظم و انضباط، آن‌ها بایستی مجوز بدهند تا همه مردم بتوانند مشکلات خود را با این مسئول درمیان بگذارند. شاید یکی از جلوه‌های مثبت و خوب خدمت رسانی به مردم که می‌تواند برای دنیا و آخرت مسئولین خوب باشد و در حقیقت عمل واقعی به فرمان حضرت امیر به مالک اشتر است، رفتار استاندار قم، دکتر آقامیری با مردم است. آقامیری بیشتر روزهای هفته خود را به پاسخگویی مراجعات مردم اختصاص داده است.

پنج، پرداختن به امورات مردم حتی در ساعت‌های اداری و غیر اداری یا روزهای تعطیل

دکتر آقامیری، استاندار قم حتی از ساعت 4:30 تا 10 صبح شخصاً شنونده مشکلات مردم در استانداری قم است. چنین جلوه‌ای از مردمی بودن ستودنی و قابل تقدیر خواهد بود. رئیس جمهور صبح روزی که سال گذشته خبر حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها منتشر شد، به صورت میدانی به چند پمپ بنزین سرزد تا به طور دقیق نسبت به مشکل ایجاد شده برای سیستم‌های سوخت رسانی واقف گردد. این در حالی است که سال 1398 رئیس جمهور وقت تازه صبح جمعه به دنبال استراحت یک روزه‌ای که به ریش‌هایش داده بود تا رنگ نخورند، مدعی بود که خبر گران شدن سوخت را شنیده است.

این اتفاق در حالی رقم خورد که بسیاری از مردم عادی خبر داشتند که چه زمانی بنزین گران خواهد شد و شلوغی پمپ‌های بنزین و جو انتظامی حاکم بر آن‌ها گویای گرانی بنزین بود. حال چطور است که رئیس جمهور مملکت تازه صبح جمعه خبر دار شده بود، خدا می‌داند. مسئول خوب و مردمی آن مسئولی است که گاه و بیگاه برای شنیدن مشکلات و دغدغه‌های مردم بایستی با کمترین محافظ، رسانه و بوق و کرنا، با لباسی مبدل و ... به سراغ تک تک مردم برود و درباره نیازهای آن‌ها جویا شود. بسیاری از گزارشاتی که مسئول از کف جامعه دریافت می‌کند دارای اشتباه‌ها، خطاها و نکاتی است که نمی‌تواند واقعیت را نزد او روشن نماید. پس چه بهتر است که شخص آن مسئول به میان مردم برود و نشان بدهد که دغدغه وی از با مردم بودن، صرفاً نمایش‌های انتخاباتی نیست. اینطور مردم نسبت به آن مسئول اعتماد خواهند کرد. البته نباید فراموش کرد که برخی از مسئولان فقط به دنبال خودنمایی در محافل به ظاهر مردمی هستند تا از این طریق برای خود وجهه‌ای از مردمی بودن را دست و پا کنند.