جامعیّتِ «جمعیت»
حکایت «جمعیت»، حکایت تبلور شخصیت و جامعیّت یک جامعه و البته موجودیت و هویّت آن است؛ یک حکایتِ مزیّتی و حیثیّتی که با کلیدواژه‌هایی مانند «امنیّت» و «صلابت» گِرِه خورده است و برای عدم تبدیل به بحران، نیاز به مدیریّت و خلّاقیّت دارد.
فرصت، کوتاه است و تهدید، بِهَمراه. کارشناسان می‌گویند فقط و فقط چند سال زمان باقی است برای گریختن از این مهلکه. تأکید می‌کنند تداوم وضعیت فعلی، ایران را در آینده‌ای نزدیک به نصف جمعیت کنونی می‌رسانَد که در این صورت، ناممان می‌رود در فهرست کشورهای پیر و فرتوت.
قطعاً همه اتفاق‌نظر دارند که یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های قدرت و اقتدار هر کشور، بهره‌مندی از نیروی انسانی پویا و کارآمد و البته جوان است؛ به بیان دیگر توسعه و پیشرفت در هر کشور اعم از پیشرفت‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، مستلزم داشتن نیروی انسانی جوان است.
آمار، جمعیت امروزمان را حداکثر 90 میلیون نفر با نرخ رشد حدود هفت دهم درصد نشان می‌دهد. طبق پیش‌بینی‌ها، این نرخ رشد در حدود سال 1415 به صفر می‌رسد و در حدود سال 1420 منفی خواهد شد. پس اگر نجنبیم؛ جمعیت ایران نه‌تنها به عدد 100 میلیون نفر و بیشتر نخواهد رسید که حتی نصف رقم فعلی خواهد شد؛ آن وقت باید به اصطلاحِ «ایران سالمند» عادت کنیم و بسوزیم و بسازیم.
این مُعضل، اگر بزرگ‌ترین تهدید امروز و فردای کشور نباشد؛ قطعاً یکی از بزرگ‌ترین آن‌هاست؛ چراکه مزیت جمعیت برای هر کشور، عملاً به معنای هویت و موجودیت آن کشور است.
می‌دانیم که رفع این خطر جدّی، تنها به تصویب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت با 73 ماده و 81 تبصره نیست؛ بلکه این قانون، هم نظارت جدی می‌خواهد و هم به‌روزرسانی ویژه؛ ضمن آن که بهبود و بهینه‌سازی خدمات حاکمیت به عموم مردم هم همواره باید در صدر برنامه‌ها و اقدامات باشد.
بااین‌حال، همه شواهد و قرائن نشان می‌دهد که هنوز این تهدید سهمگین را نه‌تنها با همه وجود، که با گوشت و پوست خود هم احساس نکرده‌ایم؛ به این معنا که موضوع جمعیت، موضوع و دغدغه همه مردم و مسئولان نشده؛ ضمن آن که باید بپذیریم و باور کنیم که برای دغدغه شدن این موضوع، اقداماتی مانند نصب انبوه بیلبوردهای شهری با جملاتی مانند «خوشبختی یک واژه پُرجمعیت است» جواب نمی‌دهد؛ بلکه باید فَلَک را سقف شکافت و طرح‌های نو در انداخت.
فراموش نکنیم که با برخی مقوله‌ها نمی‌توان شوخی کرد. آب‌وهوا یکی از همین مقوله‌هاست که اگر به تهدید تبدیل شود؛ زندگی را غیرممکن می‌کند. مقوله انرژی و تولید هم همین‌طور. خدشه در برنامه راهبردی و جامع آموزش‌های عمومی و تخصصی نیز، گام‌های اقتدارمان را لنگ‌لنگان می‌سازَد و البته کوچک‌ترین سهل‌انگاری در مدیریت جمعیت و خانواده نیز عملاً تهدیدی برای امنیّت و حیثیّت و هویّت و موجودیّت است.
و نهایت آن که، این تهدید، مُهلِک است و فرصتمان هم، اندک؛ به همین سادگی، به همین هولناکی ... .
منبع: فارس
ارسال نظرات