مدرسه الشبریه؛ میراث علمی یک خاندان حسینی در قلب نجف اشرف

به گزارش خبرنگار رسا در نجف اشرف، مدرسه الشبرية در سال ۱۳۸۴ هجری قمری / ۱۹۶۷ میلادی در محله البراق در شهر قدیم نجف، چند متر دورتر از حرم امیرالمؤمنین (ع)، توسط آیت‌الله سید علی شبر الحسینی تأسیس شد. ایشان سه خانه را خریداری و با ترکیب آنها مدرسه‌ای به مساحت حدود ۶۰۰ متر مربع ایجاد کرد. ساختمان مدرسه از دو طبقه تشکیل شده و شامل ۴۳ اتاق، یک سالن بزرگ برای درس‌ها و مراسم دینی، و کتابخانه‌ای دو طبقه با حدود ۱۰٬۰۰۰ کتاب و نسخه خطی است.

زیر مدرسه سه زیرزمین قرار دارد که هر یک زیر دیگری ساخته شده و چاه آب آن حدود ۳۰ متر عمق دارد. ساخت این مدرسه حدود دو سال به طول انجامید و هزینه آن در آن زمان ۴۰٬۰۰۰ دینار عراقی بود.

پس از تأسیس، فرزند بزرگ ایشان سید جواد شبر، به عنوان متولی شرعی مدرسه تعیین شد و این مسئولیت به نسل بعدی پسران خاندان منتقل شد. همچنین آیت‌الله شبر منزلی را وقف مدرسه کرد که درآمد اجاره سالانه آن برای امور مدرسه مصرف می‌شود و امروزه این ملک همچنان تحت مدیریت مرجع عالیقدر، آیت‌الله سید علی سیستانی، اجاره داده می‌شود.

در سال ۲۰۰۸، بازسازی و تغییراتی در مدرسه انجام شد. و همچنان محل سکونت درس و بحث طلاب نجف می‌باشد.

زندگی‌نامه موسس مدرسه

آیت‌الله مرحوم سید علی شبر الحسینی (قدس سره) از خاندان علمی حسینی و نویسنده بیش از ۳۰۰ کتاب ارزشمند بود. وی در سال ۱۳۰۴ هجری قمری در نجف اشرف متولد شد و فرزند اول خانواده بود. تحصیلات خود را در فقه و اصول نزد حجت‌الاسلام شیخ علی و شیخ باقر الجواهری گذراند و در محضر مراجع بزرگی همچون میرزا حسین نائینی و سید ابو الحسن اصفهانی حضور یافت. حکمت و کلام را نیز نزد فیلسوف شیخ مرتضی طالقانی مطالعه کرد و موفق به دریافت اجازات علمی از این بزرگان شد.

آثار چاپ‌شده او شامل چهار جلد «العمل الأبقى» در شرح العروة الوثقى و کتاب «فوائد الصوم وأسراره»  است. همچنین آثار خطی او شامل «السوانح الحیدر آبادیه» در زمینه فقه، زبان، ادب و تاریخ، پاسخ به مسائل دینی و یادداشت‌ها و گزارش‌های درسی برای شاگردان می‌باشد. از شاگردان برجسته او می‌توان به فرزندش شهید خطیب سید جواد شبر، آیت‌الله محقق شیخ باقر القرشی و فرزند دیگرش آیت‌الله سید صباح الشبر اشاره کرد.

آیت‌الله شبر در تاریخ ۲۳ ربیع‌الثانی ۱۳۷۵ هجری قمری به نمایندگی دینی از سوی آیت‌الله آغا حسین البروجردی به کویت اعزام شد و نقش مهمی در گسترش فعالیت‌های دینی و علمی در آن منطقه داشت.